نماینده افغان خواستاربازنگری در پیمان امنیتی با آمریكا شد

مجلس نمایندگان افغانستان از زمان امضای پیمان امنیتی با آمریكا تاكنون مواضع دوگانه ای با حضور نیروهای خارجی داشته و حال كه خروج نیمی از نظامیان آمریكا از افغانستان محتمل است، این رویه نمایان تر شده و برخی رفتن را فرصت و شماری آن را مشكل ساز می خوانند.
به گزارش ایرنا، در جلسه علنی روز دوشنبه مجلس نمایندگان افغانستان مانند نشست روز قبل ، خروج نیروهای آمریكایی از خاك افغانستان موضوع اصلی سخنرانی های جلسه بود و نماینده بدخشان این رخداد را به پیمان امنیتی میان كابل و واشنگتن مرتبط ساخت و ضمن انتقاد از آن خواستار بازنگری در مفاد این پیمان شد.
به گزارش ایرنا ، نماینده بدخشان با اشاره به تصمیم خروج نظامیان آمریكایی همراه شماری از نمایندگان خواستار بازنگری در پیمان امنیتی شد و گفت كه در زمان امضای پیمان نمایندگان چنان عجله داشتند كه به ما اجازه ندادند یك ساعت در باره چگونگی مفاد آن بحث كنیم و هر روز نتایج آن آشكارتر می شود.
«عبدالطیف پدرام» اضافه كرد : در آن زمان همه می گفتند افغانستان با امضای این پیمان به امنیت، توسعه و پیشرفت دست می یابد و برای همین همه برای امضای ان عجله كردند و كسی به عواقب آن فكر نكرد.
وی گفت: ما از اول می دانستیم كه آمریكا و افغانستان دو كشور هم سطح نیستند و آنها به تعهدات حقوقی و نظامی خود در برابر كشورمان پایبند نخواهند ماند و به همین دلیل می خواستیم كه پیمان بگونه ای امضا و تائید شود كه ضمانت اجرایی بیشتری داشته باشد.
وی با اشاره به رفتار گروه طالبان در نشست 26 آذر ماه ابوظبی و رد گفت و گو با هیأت دولت وحدت ملی گفت: وضعیت كابل با زمان حكومت «دكتر نجیب الله» رئیس جمهوری وقت افغانستان پس از خروج نظامیان اتحاد جماهیرشوروی سابق مطابقت دارد و در آن زمان نیز مجاهدین كه دریافته بودند، دولت نجیب الله در حال سقوط است حاضر به گفت و گو و صلح با آن دولت نشدند.
پدرام گفت كه نجیب الله هم در آن زمان سیاست «مصالحه ملی» را پیشنهاد كرد و خواستار صلح و برگزاری انتخابات بود كه مجاهدین آن را نپذیرفتند.
پدرام گفت كه امروز هم طالبان در جایگاه همان مجاهدین قرار دارند و از گفت و گو با دولت خودداری می كنند.
به گزارش ایرنا، دولت وحدت ملی افغانستان در دومین روز پس از آغاز به كارش در سال 1393، پیمان امنیتی 26 ماده ای را با آمریكا امضا كرد كه «حامد كرزی» رئیس جمهوری سابق افغانستان به اشكال مختلف تا پایان دوره ریاست جمهوریش از امضای آن خود داری كرد.
چكیده آن پیمان در حمایت همه جانبه آمریكا از افغانستان در نبرد علیه تروریست خلاصه می شود اما این روزها صدای تردید در كارآمدی این پیمان از زبان اعضای مجالس سنا و نمایندگان افغانستان شنیده می شود.
«امان الله پیمان» یكی دیگر از نمایندگان مجلس افغانستان از تصمیم خروج آمریكا استقبال كرد و گفت كه آمریكا كاری درستی انجام می دهد و دولتی را كه طی 18 سال گذشته حمایت كرده است و قادر به اداره كشور و طرح توسعه و پیشرفت نیست را نادیده گرفته است.
وی از رهبران دولت و احزاب سیاسی افغانستان خواست كه یك اجماع كلی را شكل دهند و با طالبان به توافقی برسند كه جلو ادامه جنگ در كشور را بگیرد زیرا مردم افغانستان بجز پایان جنگ به هیچ چیز دیگری نیاز ندارند.
دیروز هم مجلس شاهد سخنان مشابه ای بود و «كمال ناصر اصولی» نماینده استان «خوست» گفته بود كه آمریكایی ها بدون دعوت مردم افغانستان آمده اند و به بهانه دموكراسی حقوق بشر، توسعه و پیشرفت وارد این كشور شدند اما امروز بدون عملی كردن تعهدات خود افغانستان را ترك می كنند.
وی گفت كه آنها باید به تعهدات خود علم می كنند و نیروهای افغان را بصورت درست تجهیز كنند تا آنها بتوانند در برابر مخالفان مسلح مبارزه كنند.
«نصرالله صادقی زاده نیلی» نماینده استان «دایكندی» هم گفت كه آمریكا زمانی به افغانستان حمله نظامی كرد یا وارد این كشور شد كه برج های تجارت جهانی، پنتاگون و كاخ سفید هدف حمله قرار گرفت وآنها برای مجازات عاملان عرب آن به افغانستان لشكر كشیدند.
وی گفت كه آمریكا به افغانستان نیامد كه مردم این كشور را به توسعه و پیشرفت برساند و امروز هم برای منفعت مردم افغانستان تصمیم به خروج نگرفته اند بلكه همه تصمیم های آنها مبتنی بر منافع آمریكاست و هرچه منافع آن كشور تقاضا كند همان را انجام خواهند داد.
صادقی زاده از مجلس انتقاد كرد كه چرا در زمان امضا پیمان امنیتی با آمریكا به آنها مجال استدلال ندادند و دولت وحدت ملی هم با اعتماد بیش از حد باعث شد كه در وضعیت كنونی گرفتار شویم .
«الله گل مجاهد» نماینده كابل در مجلس افغانستان هم بر این باور است كه گفت و گوی صلح از دست افغان ها خارج شده و این آمریكاست كه در باره صلح و جنگ افغان ها تصمیم می گیرد و افغان ها هیچ صلاحیتی در این باره ندارند و به همین دلیل به آمریكایی ها هم نمی شود اعتماد كرد زیرا آنها تاكنون به تعهدات خود در قبال افغانستان عمل نكرده اند.
آمریكا در سال 2001 میلادی وقتی همراه با كشورهای عضو پیمان آتلانتیك شمالی موسوم به ناتو به افغانستان حمله كرد؛ حاكمیت طالبان را طی یك ماه ساقط و دولت موقت را بر اساس نشست بن در سال 2001 میلادی بوجود آورد و خواسته های خود را برای دولت داری، اداره امور و نحوه مدیریت اقتصاد افغانستان تحمیل كرد.
تعداد نظامیان آمریكایی كه زمان در افغانستان به بیش از 120 هزار تن می رسید در سال 2014 میلادی و در پایان دولت «بارك اوباما» رئیس جمهوری سابق آمریكا به پنج هزار تن كاهش یافت و قرار شده كه تا تأمین صلح تنها تعدادی نیرو برای تأمین امنیت سفارت آن كشور در كابل باقی بماند.
اما با سیاست جنگ طلبانه طالبان و به قدرت رسیدن دونالد ترامپ این رویه متوقف شد و نه تنها نظامیان آمریكایی از افغانستان خارج نشدند بلكه بر تعداد آنها افزوده ش و اكنون به 14 هزار تن رسیده است و پایگاه های آنها كه از شمار زیادی از استان ها مانند فراه جمع شده بود ، دوباره دایر شد.
در اوایل سال 1397 خورشیدی ، خصوصی سازی جنگ افغانستان نیز در رسانه ها مطرح شد و «اریك پرینس» رئیس شركت خصوصی «بلك واتر» از ترامپ خواست كه جنگ افغانستان را به شركت او واگذارد تا هم آمریكا به اهداف خود برسد و هم هزینه جنگ را از محل معادن افغانستان تأمین كند.
این طرح پرینس با مخالفت شدید مقامات دولت افغانستان و پنتاگون مواجه شد و ترامپ هم به آن پاسخ منفی داد اما این بحث پایان نیافت و هر از گاهی در رسانه ها از سرگرفته می شود.
حال كه تصمیم جدید آمریكا در باره صلح و گفت و گو با طالبان با پشت سر گذاشتن نشست ابوظبی نمایان تر شده است و «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریكا در هفته گذشته اعلام كرد كه می خواهد نیمی از 14 هزار سرباز خود را از افغانستان خارج كند باز بحث احتمال خصوصی سازی جنگ نیز قوت گرفته است.
روسیه و پاكستان از این تصمیم آمریكا استقبال كردند و گفته اند كه این تصمیم آمریكا بخشی از خواسته های طالبان است.
«ولادیمیرپوتین» رئیس جمهوری روسیه در این باره گفته است كه آمریكا مجبور است افغانستان را بگونه ای كامل ترك كند و باید خواسته های طالبان مورد توجه قرار گیرد.
دولت افغانستان هم خروج بخشی از نظامیان آمریكایی را در وضعیت امنیتی و جنگ افغانستان بی تأثیر دانسته و گفته است كه آنها در حال حاضر در جنگ هیچ سهمی ندارند كه اثری در وضعیت آن داشته باشند.
اما هنوزهم هستند افرادی كه ادامه حیات دولت وحدت ملی افغانستان را وابسته به حضور و كمك نظامی آمریكا می دانند و تلاش هایی انجام می دهند تا با اثبات تحلیل خود، تصمیم آمریكا را تغییر دهند.
واقعیت اما به گفته پدرام نماینده بدخشان آن است كه آمریكا نمی تواند تا ابد در افغانستان باشد و افغان ها هم نباید بقای خود را در حضور آمریكا بدانند و به گفته «رحمت الله نبیل» رئیس سابقه اداره امنیت ملی افغانستان دولت وحدت ملی باید از خروج آمریكا به نفع خود استفاده كرده و صلح را تأمین كند.
آساق*291*1104**