سرعت تهدید كم آبی بیشتر از اجرای طرح های آبیاری نوین

به گزارش ایرنا، با توجه به شرایط اقلیمی و بازدهی پایین آبیاری سنتی در كشور، تشویق و ترغیب كشاورزان برای ترویج آبیاری مدرن، امری اجتناب ناپذیر است.
به گفته مسوولان امر، چهار میلیون هكتار از اراضی كشاورزی باید به سامانه های نوین آبیاری مجهز شود كه در این زمینه برنامه ده ساله ای تدوین شده كه در صورت تخصیص منابع، این طرح سالانه در سطح 400 هزار هكتار از اراضی اجرا خواهد شد.
حال پرسش این است كه با توجه به آمار سالانه و ادامه وضع نامناسب كم آبی در فلات ایران آیا باید سال ها منتظر بود تا این طرح به كندی انجام شود؟
آیا صلاح نیست مسوولان امر، اجرای طرح آبیاری نوین را به عنوان یك اولویت مهم در دستور كار بخش كشاورزی قرار دهند تا هر چه زودتر به اتمام برسد؟
در ایران بیش از 85 درصد اراضی آبی با روش های سطحی آبیاری می شوند كه از راندمان آبیاری كمتری برخوردار هستند؛ كشاورزی ایران هنوز سنتی باقی مانده چون بارزترین نشانه آن یعنی وابستگی بیش از حد به بارندگی را در خود حفظ كرده است.
در ایران 90 درصد تولیدات كشاورزی از طریق كشت آبی بوده و فقط 10 درصد از طریق دیم صورت می گیرد و 15 درصد زمین های كشاورزی در جهان، آبی بوده و 85 درصد بقیه به صورت دیم كشت می شود اما نیمی از تولیدات كشاورزی و غذای مردم بر روی كره زمین از زمینهای آبی برداشت می ‌شود.
آبیاری‌ نوین به معنای آبرسانی به كشتزار و باغ با تجهیزات تحت فشار به دو شكل قطره‌ای و بارانی انجام می شود.
برآیندها نشان می دهد سفره های زیرزمینی كشور سالانه حدود هفت تا هشت میلیارد مترمكعب بیلان منفی دارند كه به همین منظور در برنامه ششم توسعه به دولت تكلیف شده حداقل 11 میلیارد مترمكعب در منابع آبی كشور تا پایان برنامه سالانه صرفه جویی شود.
با افزایش راندمان آبیاری می توان حجم قابل توجهی از منابع آب را به چرخه تولید بازگرداند و بخش بزرگی از نیازهای آب كشاورزی و سایر بخشها را از این طریق برآورده كرد.
كارشناسان می گویند: روش های آبیاری نوین علاوه بر جلوگیری از تلفات آب، باعث بالا بردن كیفیت تولید در واحد سطح می شود به طوری كه راندمان آبیاری بارانی 70 درصد و در آبیاری قطره ای 95 درصد است.
این در حالی است كه با روش آبیاری مزارع به شكل سنتی، روشی كه بیشتر زمین های كشاورزی در كشور با این شكل آبیاری می شوند حتی با صرف هزینه های گزاف تسطیح اراضی راندمان آبیاری 40 درصد است.
به تأكید كارشناسان، استفاده از روش های مدرن آبیاری در صورتی كه اصولی و استاندارد پیاده شده باشد می تواند با بهره وری بالا باعث افزایش سطح زیركشت و افزایش تولید محصولات در واحد سطح شود. همچنین باعث افزایش درآمد كشاورز و در نهایت ارتقای كیفی زیست خانوارهای روستایی می شود.
با وجود خشكسالی های پیاپی، كاهش نزولات آسمانی و افت قابل توجه سطح آب زیر زمینی در سال های اخیر و صرفه جویی و استفاده بهینه آب، ضرورت اصلاح روش های آبیاری در ابعاد مختلف بخش كشاورزی بیش از پیش احساس می شود.
به تأكید كارشناسان، خشكسالی واقعیت اقلیم ایران است؛ این پدیده بنا به اظهار كارشناسان به دلیل رشد نیازهای آبی كشور در بخش های مختلف در سال های آتی نیز شدت خواهد یافت.
طبق آمارهای رسمی میزان منابع آب تجدیدپذیر كل ایران 130 میلیارد مترمكعب است كه از این مقدار حدود 83 میلیارد مترمكعب آن (93 درصد) به بخش كشاورزی، 5.5 میلیارد مترمكعب (6 درصد) به بخش خانگی و بقیه به بخش صنعت و نیازهای متفرقه دیگر اختصاص دارد.
ایران دارای رتبه چهارم از بین 45 كشوری است كه در معرض خشكسالی شدید قرار دارد، در بازه 120 ماه اخیر منتهی به تیرماه سال جاری، 97 درصد مساحت ایران به خشكسالی «انباشته و بلندمدت» دچار شده است و همین موضوع وضع ذخیره آبی كشور را در مناطق مختلف را نشان می‌دهد.
بر این اساس، حدود 97 درصد از مساحت كشور با درجات مختلف خشكسالی بلند مدت مواجه هستند كه از این میان 5.5 درصد خشكسالی خفیف، 28.5 درصد دچار خشكسالی متوسط ،50 درصد خشكسالی شدید و 13 درصد با خشكسالی بسیار شدید را تجربه می‌كنند و فقط سه درصد از مساحت كشور دارای ترسالی ضعیف و 1 درصد ترسالی متوسط و بقیه نواحی از شرایط نرمال هستند.
به گفته بسیاری از كارشناسان، كشور به شرایط ورشكستگی آبی رسیده است و در حالی كه اجازه مصرف بیش از 40 درصد آب تجدیدپذیر در دنیا داده نشده، اما ایران 110 درصد از آب تجدیدپذیر خود را مصرف می ‌كند.
در واقع میزان آب تجدید پذیر كشور 88 میلیارد متر مكعب و میزان مصرف 97 میلیارد متر مكعب است كه این زنگ خطری برای منابع آبی كشور است.
خشكسالی كشور بنا به اظهارات مسوولان امر در 70 سال اخیر بی سابقه است و ایران همچنان در مرحله خشكسالی آب و هوایی قرار دارد، در این نوع خشكسالی با كم شدن نزولات جوی و كمبود آب های زیرزمینی و سطحی مواجه می شویم.
بر اساس گزارش موسسه بین المللی مدیریت آب(IWMI) كشور ایران باید بتواند برای حفظ وضع فعلی خود تا سال 2025، 112 درصد به منابع آب قابل استحصال خود بیفزاید؛ تحقق این مهم نیازمند مدیریت هوشمندانه مصرف آب در بخش آشامیدنی، كشاورزی، خانگی و صنعت است.
بنابر این در چنین شرایطی تدبیر آسان، حیاتی و زودبازده، حفظ و استفاده بهینه از منابع آب موجود است؛ از آنجا كه مصرف آب در بخش كشاورزی بسیار بیشتر از سایر بخش هاست، بهره وری مصرف آب در این بخش از مهمترین شاخص های در برنامه ریزی های كلان مصرف اصولی آب به شمار می رود.
با وجود پیشرفت فناوری و استفاده از شیوه های نوین آبیاری در كشاورزی جهان، هنوز در ایران و بسیاری از كشورها حتی كشورهای پیشرفته، بخش عمده ای از اراضی كشاورزی با روش های سطحی و سنتی آبیاری می شوند.
بر اساس آمار موجود تجهیز هر هكتار از اراضی به سامانه های نوین آبیاری حدود 100 میلیون ریال هزینه دارد كه دولت 85 درصد آن را به صورت بلاعوض و بهره بردار فقط 15درصد را پرداخت می كند كه به این ترتیب فرصت خوبی برای كشاورزان برای استفاده از این دانش در بهره وری بهتر از آب است.
در چهار سال گذشته بنا به اظهارات مسوولان، بازدهی آبیاری از 37 درصد به 44 درصد افزایش یافته و به عبارتی از حدود 70 میلیارد متر مكعب آب كشاورزی تخصیص یافته، نزدیك به پنج میلیارد متر مكعب مصرف آب كاهش یافته و رشد 21 میلیون تنی تولیدات كشاورزی با مصرف آب كمتر به دست آمده است.
بازدهی مطلوب آبیاری در جهان بر اساس استناد منابع بین 70 تا 80 درصد است؛ توسعه سامانه های نوین آبیاری، توسعه كشت های گلخانه ای، نشاكاری به جای بذركاری و استفاده از آبیاری الگو و زیرسطحی در زراعت كه موجب جلوگیری از تبخیر آب می‌ شود از عوامل مؤثر در افزایش بازدهی آبیاری بوده است.

** سالانه 400 هزار هكتار به سامانه آبیاری تحت فشار تجهیز می شود
به گفته «علیمراد اكبری» معاون آب و خاك وزارت جهاد كشاورزی، در سال جاری یك میلیارد و 50 میلیون دلار برای اجرای سامانه‌ های نوین آبیاری در اراضی كشاورزی اختصاص یافته است.
وی افزود: 250 میلیون دلار این اعتبارات در سال جاری، 300 میلیون دلار سال گذشته و 500 میلیون دلار سال 95 به توسعه سامانه ‌های آبیاری نوین در اراضی كشاورزی كشور اختصاص یافته است.
معاون آب و خاك وزارت جهاد كشاورزی ادامه داد: از محل اعتبارات داخلی (بودجه عمومی دولت) امسال حدود 10 هزار میلیارد ریال، سال گذشته 22 هزار و 800 میلیارد ریال به تجهیز اراضی كشاورزی به سامانه های آبیاری نوین اختصاص یافت كه حدود هفت هزار میلیارد ریال آن تخصیص داده شده است.
وی با بیان اینكه سال گذشته 280 هزار هكتار از اراضی كشاورزی كشور به سامانه آبیاری نوین با رویكرد آبیاری میكرو تجهیز شدند، افزود: امسال با اعتباراتی كه به این بخش اختصاص یافته، بیش از 200 هزار هكتار از اراضی كشاورزی كشور به سامانه آبیاری نوین تجهیز می شوند.
اكبری ادامه داد: سالانه ظرفیت اجرای 400 هزار هكتار سامانه آبیاری تحت فشار در صورت تامین اعتبار در كشور وجود دارد كه این مهم نقش مهمی در كاهش و صرفه جویی مصرف آب كشاورزی به همراه دارد.
وی از پیشنهاد اختصاص یك درصد اعتبارات اجرای سامانه آبیاری نوین به آموزش و ترویج این سامانه در بین كشاورزان خبر داد و گفت: اكنون در طرح های بزرگ مشاور و پیمانكار به مدت یك سال در محل اجرای طرح برای آموزش به بهره برداران حضور می یابد.
اكبری اظهار كرد: ایران یكی از كشورهای پیشرو در حوزه اجرای سامانه آبیاری نوین و تحت فشار است و سالانه تجهیزات موردنیاز حدود 500 هزار هكتار اجرای سامانه آبیاری تحت فشار در كشور تولید می شود.
از ابتدای سال جاری تاكنون 60 هزار هكتار آبیاری تحت فشار در اراضی كشاورزی كشور اجرا شده و بیش از 130 هزار هكتار نیز در دست اجراست كه به گفته مسوولان امر پیش بینی می شود با استفاده از توسعه آبیاری تحت فشار در آبخور شبكه های مدرن این میزان به 300 هزار هكتار افزایش یابد.
كارشناسان می گویند با اجرای برنامه های وزارت جهاد كشاورزی در دولت تدبیر و امید، بهره ‌وری آب سالانه شش درصد و در مجموع 30 درصد افزایش یافته است؛ به طوری كه در سال 92 به ازای مصرف هر متر مكعب آب حدود 920 گرم محصول تولید می‌شد كه این میزان با 400 گرم افزایش به 1.320 كیلوگرم به ازای مصرف هر مترمكعب آب رسیده است.
با حمایت های دولت سطح اراضی تجهیز شده به سامانه‌ های نوین آبیاری از یك میلیون و 290 هزار هكتار در سال 92 با افزایش 534 هزار هكتاری به یك میلیون و 824 هزار هكتار رسید و بر اساس برنامه، تا پایان سال جاری به دو میلیون و 100 هزار هكتار افزایش خواهد یافت.
در كنار اهمیت بسیار بالای بخش كشاورزی در توسعه و خودكفایی كشور، كشاورزی در استان اصفهان همواره به عنوان یك بخش پویا مطرح بوده است؛ تا آنجا كه بر اساس آخرین گزارش ها، حدود 11درصد اشتغال اصفهان و هشت درصد تولید ناخالص ملی در استان به بخش كشاورزی اختصاص دارد.
در چهار سال گذشته، دو هزار و 137 طرح با هشت هزار و 700 میلیارد ریال اعتبار و 10 هزار فرصت شغلی جدید در بخش كشاورزی استان ایجاد شد، وجود 400 هزار هكتار زمین كشاورزی مرغوب، تولید شش میلیون تن محصولات مختلف كشاورزی و وجود كشاورزان باتجربه از مهمترین ویژگی های كشاورزی اصفهان است.
رشد 53 درصدی اجرای شیوه‌ های نوین آبیاری و 83 درصدی محصولات صادراتی این بخش، دلیل دیگری بر اهمیت استمرار حیات كشاورزی در اصفهان است.
بركات بخش كشاورزی از یك سو و مواجه بودن این استان با پدیده خشكسالی و افت شدید منابع آبی از سوی دیگر، ضرورت مدیریت مصرف آب در این بخش را بیش از پیش آشكار كرده است.
استان اصفهان دارای حدود 568 هزار هكتار زمین های كشاورزی است كه با توجه به خشكسالی دهه اخیر و كمبود آب، اكنون در كمتر از270 هزار هكتار از این زمین ها زراعت انجام می شود.
این در حالی است كه به گفته مسؤولان، تاكنون كمتر از 15 درصد زمین های كشاورزی استان اصفهان مجهز به سیستم های آبیاری نوین شده اند.
میانگین بارندگی در ایران یك سوم دنیاست و در استان اصفهان یك دوم كشور است؛ در طول چند سال خشكسالی این میزان نیز كاهش یافته و با تغییر اقلیم صورت گرفته، مناطق خشك، خشكتر و مناطق مرطوب، مرطوبتر شده كه این امر به خشكی اقلیم افزوده است.
به باور كارشناسان امر با توجه به این شرایط استان نیازمند برنامه ریزی تخصصی و اصولی برای توسعه كشاورزی مدرن و كنترل مصرف آب به صورت توأمان است؛ زیرا استقرار سامانه های نوین آبیاری یكی از شاخص های كشاورزی مدرن است.
به تأكید آنان، كشاورزی و دامپروری باید به سمت روش های نوین كه به حداقل آب نیاز دارند، پیش رود؛ یكپارچه سازی اراضی به منظور كشت محصولات كم آب بَر باید در شهرهایی كه با مشكل آب مواجه هستند انجام شود.

** طرح آبیاری نوین با جدیدت در حال اجراست
قائم مقام سازمان جهاد كشاورزی اصفهان دراین خصوص گفت: در سال جاری طرح های آبیاری قطره ای، كم فشار و بارانی در هفت هزار و 800 هكتار از زمین های كشاورزی استان اجرا شده است.
مهرداد مرادمند افرود: اجرای این طرح ها در بیش از 9 هزار هكتار دیگر از زمین های كشاورزی استان اصفهان در دست اقدام است كه امیدواریم تا پایان سال جاری به بهره برداری برسد.
وی بیان كرد: اقدام های زیرساختی برای صرفه جویی آب و جلوگیری از هدر رفت این مایع حیاتی در بخش كشاورزی استان انجام شده و در این راستا طرح های آبیاری نوین با جدیت در حال اجراست.
قائم مقام سازمان جهاد كشاورزی اصفهان با بیان اینكه این ظرفیت را داریم كه سالانه 15 هزار هكتار از زمین های كشاورزی استان را زیر پوشش شیوه های آبیاری نوین قرار دهیم، اظهار كرد: سال گذشته طرح های آبیاری نوین در 15 هزار هكتار از زمین های كشاورزی اصفهان اجرا شد.
وی، تغییر الگوی كشت را از دیگر برنامه های این نهاد برای صرفه جویی و جلوگیری از هدر رفت آب در بخش كشاورزی استان عنوان كرد و گفت: تلاش خود را برای جایگزین كردن كشت درختان باغی و گیاهان كم آب بر به جای درختان و گیاهان آب بَر آغاز كرده ایم.
مرادمند ادامه داد: توسعه محصولات گلخانه ای و كاشت درختان پسته و گیاهان دارویی كه به آب كمی نیاز دارند را در دستور كار قرار داده ایم و این طرح تاكنون در بیش از دو هزار هكتار زمین های كشاورزی اجرا شده است.
به گفته وی، هدفگذاری انجام شده برای اجرای این طرح سالانه سه هزار هكتار است.
یك پژوهشگر اقتصاد كشاورزی نیز بالا رفتن راندمان و صرفه جویی در مصرف آب؛ كنترل میزان آب ورودی به زمین های مورد نظر، توزیع یكنواخت آب و حتی سم و كود در مزرعه، جلوگیری از انتقال بذر علف هرز به دلیل استفاده نكردن از آب در جوی جاری، كاهش تبخیر سطحی و نیاز نبودن به عملیات تفكیك زمین را از مهمترین مزایای اجرای این طرح برشمرد.
مسعود رسا با بیان این كه مزایای این روش ها نسبت به معایب آنها بسیار بیشتر است، افزود: روش های آبیاری تحت فشار اغلب به رغم راندمان بالا با محدودیت های متعددی مواجهند كه مانع از كاربرد وسیع آنها شده است.
وی با اشاره به این كه استفاده از این روش ها پیش زمینه های متعددی را می طلبد، اظهار كرد: نیاز به یكپارچه سازی اراضی كشاورزی، سرمایه گذاری كلان دولتی و خصوصی ، با صرفه ترشدن كار كشاورزی برای تولیدكننده، ضعف در طراحی شبكه، كیفیت پایین لوله‌ های آبده، آگاهی نداشتن از نحوه صحیح اجرای سیستم توسط شركت‌ های مجری و بهره‌ برداری ضعیف كشاورزان و برخی محدودیت های ذاتی این سیستم ها نظیر عامل گرفتگی و عامل شوری در روش های آبیاری تحت فشار موجب شده است این روش ها نتواند در مقیاس وسیع مورد استقبال كشاورزان قرار گیرند.
وی با تأكید بر این كه در یك طرح آبیاری انتخاب روش آبیاری مناسب نقش بسیار با اهمیتی در موفقیت آن ایفا می‌كند، گفت: بافت خاك، آماده كردن زمین، اندازه مزارع، شوری خاك ، زهكشی، آب قابل دسترس، كیفیت آب، گیاهان الگوی كشت ، انرژی قابل دسترس، تناوب زراعی و عملیات زراعی، كیفیت و میزان محصولات، وضعیت آب و هوایی و هزینه آب از عوامل موثر در انتخاب روش های آبیاری است.
این پژوهشگر كشاورزی اظهار كرد: هزینه این سیستم ها برای كشاورز زیاد است و تبدیل و اجرای آن احتیاج به نیروی متخصص دارد. بنابر این افراد در شهرها و نقاط دور افتاده ممكن است برای اجرا و خدمات پس از بهره برداری طرح دچار مشكل شده و دسترسی نداشتن به نیروی متخصص و افزایش هزینه ها كشاورزان را از انجام این طرح دلسرد كند.
وی ادامه داد: در مناطقی كه با مشكل شوری دست و پنجه نرم می كنند و كیفیت آب مناسب نیست این روش ها توصیه نمی شود و بهتر است از همان روش های سنتی اما با نظارت و كنترل بیشتر استفاده كرد كه ضمن آبیاری عمل خاك شویی هم انجام شود.
كارشناس ارشد كشاورزی استان اصفهان نیز دراین باره معتقد است: به دلیل محدودیت ‌های آبیاری بارانی از جمله افزایش نفوذ عمقی و یا باد بُردگی و تبخیر، اكنون در جهان بیشتر به سمت آبیاری قطره‌ای و زیرسطحی تمایل وجود دارد اما بیشتر كشاورزان ایرانی علاقه دارند كه از روش آبیاری بارانی استفاده كنند.
مریم بشی پور گفت: در ذهن كشاورز ایرانی استفاده از آبیاری بارانی، سرمایه‌گذاری كمتر، جابجایی و اتلاف كمتر لوله‌ ها، عمر بیشتر لوازم، افزایش احساس سیری گیاه، شسته شدن برگ و كاهش بیماری ‌ها و آفات( و در نتیجه مصرف سم كمتر)، و افزایش محصول را تداعی می‌ كند.

** راه اندازی استخر، مهمترین نكته در سامانه آبیاری تحت فشار و كم فشار
اسفندیار امینی، مدیرعامل كانون خبرگان كشاورزی استان اصفهان نیز در این خصوص گفت: نكته مهم در سامانه آبیاری تحت فشار و كم فشار راه اندازی استخر است.
وی اظهار كرد: سامانه آبیاری نوین در بسیاری از مزارع و باغ های استان عملیاتی شده اما به دلیل نبود استخر برای جمع‌ آوری آب كافی اجرای این طرح ها با مشكلات بسیاری همراه است.
امینی با بیان اینكه پیاده سازی همسان طرح آبیاری تحت فشار را برای تمام نقاط كشور با یك شیوه واحد صحیح نیست، افزود: آبیاری غرق آبی در برخی نقاط از جمله اطراف زاینده رود به این مفهوم نیست كه آب زیادی در كشاورزی استفاده می‌شود؛ چرا كه این آب دوباره به سفره‌ های زیرزمینی باز می‌ گردد.
به گفته وی، دلیل انجام كشاورزی در این محدوده با وجود خشك بودن زاینده رود همین موضوع است؛ اما در مناطقی از استان مانند برخوار كه چاه‌ها بسیار عمیق است امكان استفاده از آبیاری غرقابی به دلیل عدم بازگشت مجدد آب به سفره‌ های زیرزمینی وجود ندارد.
امینی افزود: اگر حداقل دمای منطقه‌ای از حد مطلوب بالاتر باشد به دلیل تبخیر شدید آب های روان اجرای آبیاری بارانی در آن مناطق به صرفه نیست.

** میانگین كشوری اجرای این طرح 20 درصد است
رامین رستمی رئیس جهاد كشاورزی فریدن نیز در این باره گفت: این شهرستان بیست ساله در اجرای این طرح سابقه دارد.
وی با اشاره به جزییات اجرای طرح های آبیاری تحت فشار در شهرستان، افزود: این طرح ها به دو روش انجام می شوند؛ نخست طرح های تحت فشار دوره های گذشته بود كه 50 درصد هزینه طرح از اعتبارات بلاعوض ملی تأمین می شد و 50 درصد دیگر سهم خودیاری كشاورز بود و دسته دوم طرح های تجمیعی است كه از حدود سه سال اخیر آغاز شده و در آن تا 85 درصد هزینه را دولت تقبل می كند.
رستمی اظهار كرد: در طرح های تجمیعی، كشاورزان نخست باید شركت تعاونی تشكیل دهند و یك نماینده را از میان اعضا انتخاب كنند كه این نماینده، مسؤول پیگیری تمام امور مرتبط با طرح و رایزنی ها و دیدار با مدیریت جهاد كشاورزی منطقه است.
به گفته رئیس جهاد كشاورزی فریدن، تاكنون در 16 هزار و 500 هكتار از 22 هزار هكتار اراضی شهرستان، سامانه آبیاری تحت فشار اجرا شد. این در حالی است كه میانگین كشوری اجرای این طرح ها حدود 20 درصد است.
در این شهرستان همچنین طرح آبیاری زیر سطحی به همت «صارم رفیعی» كشاورز دامنه ای با هزینه ای افزون بر 12میلیارد ریال در سطح 30 هكتار به اجرا در آمده است.
طرح آبیاری زیرسطحی، روشی به طور كامل هوشمند است كه آب را مستقیم به ریشه گیاه هدایت می كند و متناسب با نیاز گیاه آبیاری می شود و در این روش تبخیر به صفر رسیده و راندمان آبیاری را تا 95 درصد افزایش می دهد.

** ضرورت توجه به گلایه ها و نیازهای كشاورزان
در همین ارتباط، برخی كشاورزان از اجرای این طرح ها رضایت دارند و البته نسبت به موانع دریافت تسهیلات بانكی، خرده مالكی، خرابی و فرسودگی اتصالات به كار رفته در طرح ها، تحمیل هزینه های اضافی، تأخیر در تحویل طرح ها و متضرر شدن كشاورز به دلیل عدم امكان كشت محصول و نحوه نظارت بر پیمانكاران گلایه داشتند.
روشن است نظارت مستمر بر اجرای اصولی این طرح ها و ارتقای آموزش های لازم به كشاورزان، گام مؤثری برای ترغیب آنان به نصب سیستم های نوین آبیاری و تحقق اهداف مهم این سیاست كلان و راهبردی خواهد بود.
نتایج پژوهش های صورت گرفته در این خصوص، نشان داد كه هرچند نصب و اجرای سیستم های آبیاری نوین در بیشتر واحدهای مورد بررسی دارای توجیه اقتصادی است، اما تعداد نیروی كار خانوادگی و تعداد قطعات زمین اثر منفی اما اندازه مزرعه، سواد، شغل كشاورز، شیب زمین، ناهمگون بودن خاك، محدودیت متوسط آب و محدودیت فصلی آب و گرفتن وام، تأثیر مثبتی بر پذیرش آبیاری نوین دارند.
بنا به نتایج تحقیقات صورت گرفته، عمده مشكلات اقتصادی كه كشاورز با آن ها دست و پنجه نرم می كند، با خدمات بانكی و فقدان یك نظام مؤثر برای كنترل مرتبط است.
استان اصفهان سالانه با تولید حدود شش میلیون تن محصول كشاورزی و دامی، 6 درصد تولیدات كشور را داراست.
از حدود 568 هزار هكتار زمین كشاورزی استان اصفهان (پنج درصد وسعت زمین های استان) 260 هزار هكتار زراعی و 75 هكتار باغی و بقیه آیش است.
استان اصفهان بیش از یك دهه به دلیل خشكسالی در وضع هشدار كمبود آب قرار گرفته و كشت محصولات پرآب و آبیاری سنتی با وجود تلاش‌ ها همچنان در برخی مناطق ادامه دارد و ضرورت اصلاح الگوی كشت و استفاده از فناوری پیشرفته آبیاری برای نجات كشاورزی این استان ضروری است.
9861/6026/1352