اظهارنظرهای احزاب، گروه ها و افراد رنگ و بوی انتخاباتی گرفته است. اما نگرانی ها از نبود احزاب فراگیر و قدرتمند، بر فعالیت ها سایه انداخته است. این روزها هر دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب دارای احزاب كوچكی هستند كه عملا كاری انجام نمی دهند و تنها در چند ماه منتهی به انتخابات فعال می شوند.
لازمه كار حزبی برخلاف آنچه عملا در ایران انجام می شو،د آموزش و پرورش نیروهای آزموده ای است كه توانایی هدایت جامعه را داشته باشند. انجام پژوهش‌های آموزشی و تدوین ایدئولوژی خاص كه همراستا با اهدافی معین در ساختار و برنامه های حزب باشد از دیگر وظایف احزاب است كه در كشور ما به آنها پرداخته نمی شود.
در ایران در آستانه هر انتخابات، سخن از ائتلاف های مختلف در هر دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب به میان می آید، اما این ائتلاف ها پس از انتخابات از هم پاشیده می شوند. بارها دیده ایم كه اعضای یك ائتلاف پس از پیروزی در انتخابات مواضعی متضاد می گیرند.
اما به نظر می رسد اكنون 40 سال پس از استقرار نظام جمهوری اسلامی و در شرایط كنونی كشور، احزاب هر دو طیف به لزوم كار حزبی و اتحادی فراگیر پی برده اند. پرداختن به این موضوع به صورت جدی تری در میان اصلاح طلبان مشاهده می شود.
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در سال 1392 جریانی با عنوان شورای مشورتی با محوریت سید محمد خاتمی شكل گرفت و اصلاح طلبان توانستند با اجماع روی دكتر حسن روحانی در انتخابات پیروز شوند، پس از آن بود كه شورای عالی اصلاح طلبان شكل گرفت.
شورایی كه توانست در دوره دوم انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، انتخابات پنجمین دوره خبرگان رهبری و شورای شهر رای اصلاح طلبان را در یك سبد واحد تجمیع كند.
این روزها نیز اصلاح طلبان در حال ساختارسازی و تغییر آرایش نیروهای خود هستند، چند روز پیش محمود میرلوحی عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان، در گفتگو با ایرنا از ایجاد حزبی فراگیر با نام مجمع اصلاح طلبان خبر داد، حزبی كه تمامی احزاب و گروه های مختلف اصلاح طلب را دربرگیرد.
اصلاح طلبان در واقع به دنبال این هستند كه سیستم حزبی آمریكا را در ایران پیاده كنند همانگونه كه حزب دموكرات در آمریكا نماینده شاخه ها و گروه های مختلف دموكرات است اصلاح طلبان نیز قصد دارند با ایجاد حزبی فراگیر همه احزاب كوچك و بزرگ را زیر عنوان مجمع اصلاح طلبان جمع كنند.
اصولگرایان اما در چند سال اخیر در ساختن ساختار ناكام بوده اند، در سال 1395 با شكست جامعتین در ایجاد ائتلافی از اصولگرایان، آنها را به تلاش برای ایجاد تشكل جمعی جایگزین و شكل گیری جبهه مردمی نیروهای انقلاب (جمنا) وادار كرد. اما جمنا نیز نتوانست طیف های مختلف اصولگرایان را در كنار هم جمع كند. این انشقاق در حدی است كه این روزها حتی شاهد بروز نو اصولگرایانی هستیم كه بنیان های اصولگرایی را با نگاهی نو تعبیر می كنند.
حزب موتلفه آنگونه كه اسدالله بادامچیان، رئیس شورای مركزی حزب مؤتلفه اسلامی اعلام كرده در انتخابات آتی از اشخاص حمایت نمی‌كند و به دنبال تشكیل دولت حزبی و مجلس حزبی است.
محمدرضا باهنر، دبیركل جبهه پیروان خط امام و رهبری نیز روز گذشته در نشست خبری كه در خبرآنلاین برگزار شد از عدم وجود احزاب فراگیر اصولگرا و قدرتمند ابراز نگرانی كرده و گفته كه در غیبت احزاب فراگیر، یكی از زیان‌هایی كه به كشور وارد می‌شود آن است كه جریانات سیاسی در زمان‌هایی همچون انتخابات باید تلاش‌های بسیاری برای وحدت درونی انجام دهند. در همین راستا در انتخابات 1398 نیز شاهد این موضوع خواهیم بود.
باهنر گفته كه در انتخابات سال 98 جبهه اصولگرا ناگزیر از وحدت است و افزوده كه اگرچه در جریان اصولگرایی ممكن است افرادی تندرو، معتدل و كندرو باشند و اختلافات درون تشكیلاتی وجود داشته باشد، اما در هر صورت باید یك ائتلاف بزرگ در اصولگرایان ایجاد شود و این ائتلاف در حال شكل گیری است.
اگر چه او می گوید كه اصولگرایان هنوز به یك نام تشكیلاتی قطعی نرسیده‌اند و قرار است كه در جلسات شورای وحدت اصولگرایی در مورد نام تشكیلاتی به ننتیجه برسند. در مجموع به نظر می رسد اصلاح طلبان در ایجاد تشكل یا حزبی فراگیر چند قدم از اصولگرایان جلوتر هستند. باید منتظر ماند و دید این دو طیف سیاسی كشور در انتخابات پیش رو چه می كنند.
سیام**ن.الف **1553
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۷ - ۰۸:۲۲
تهران- ایرنا- یك سال تا انتخابات دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی باقی مانده و اظهارنظرهای احزاب، گروه ها و افراد رنگ و بوی انتخاباتی گرفته است. اما بیش از موضوع انتخابات، فعالان سیاسی نگران عدم وجود احزاب فراگیر و قدرتمند برای انتخابات هستند.