نگرانی مردم از آینده جدی است اما بن بست نیست

به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، در عرصه سیاست داخلی و مبارزات انتخاباتی طی دو دهه اخیر همواره شاهد رقابت جدی دو جریان سیاسی از طیف موسوم به جبهه اصولگرایان و اصلاح طلبان كه خواهان انجام اصلاحات در ساختار نظام جمهوری اسلامی هستند، بوده ایم اما این روزها به باور برخی صاحب نظران سیاسی به واسطه ضعف عملكردی دو جریان سیاسی معروف در برخی زمینه ها موجبات نارضایتی مردمی از آنها فراهم آمده و حتی زمزمه هایی از كاهش قابل ملاحظه ای از اعتماد مردمی به آنها نیز شنیده می شود.
دو جناح اصلی سیاسی پس از انقلاب اسلامی ایران كه از دهه 60 به مجمع روحانیون مبارز و جامعه روحانیت مبارز تهران و نیز از اوایل دهه 70 به جریان هاي چپ و راست موسوم شدند از اواخر دهه 80 به جبهه اصلاح طلبان و اصولگرایان تغییر نام یافته اند كه صحنه قدرت كشور محل رویارویی سیاسی این دو جریان اصلی بوده است.
اما طی یك سال گذشته باوجود ادوار پیشین موضوع جدیدی توسط برخی از تحلیلگران سیاسی مطرح شد كه در وضعیت كنونی اعتماد و اعتبار این دو جریان سیاسی در نزد مردم تا حدود زیادی كاسته شده است و برای بررسی این موضوع با حجت الاسلام محسن رهامی یكی از اعضای شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان (شعسا) به گفت و گو نشستیم.
رهامی در پاسخ به این سوال كه نظر شما درمورد كاهش قابل ملاحظه اعتماد مردمی به جبهه اصلاح طلبان و اصولگرایان چیست؟، گفت: البته موضوع اعتماد مردم به این دو جریان امري نسبی است. می توان گفت كه اعتماد مردم تا حدي نسبت به گذشته كاهش پیدا كرده است. پیش از این در انتخابات 92 مردم به ائتلاف جبهه اصلاحات و اعتدال اعتماد كردند یا به عنوان مثال در ابتداي روي كار آمدن محمود احمدی نژاد مردم به شعارهای وی اعتماد كردند. اكنون این اعتماد نسبت به هر دو طیف كاهش پیدا كرده است.
وی افزود: احمدی نژاد با شعارهایی مانند ایجاد یك جامعه علوی توام با عدالت و رفاه در سال 84 شروع به كار كرد. ما اصلاح طلبان هم در سال 92 از آقای روحانی با شعار تغییر، اصلاح و میانه روي و حل اختلافات با جامعه جهانی حمایت كردیم اما این شعارها فرصت عملی شدن پیدا نكرد و با آغاز تحریم ها اوضاع اقتصادی كشور بسیار آشفته شد.
این فعال سیاسی ادامه داد: این حرف درست است و امید مردم به هر دو جناح كاهش یافته، دیگر آن اعتماد سابق را ندارند. در واقع كاهش امید و اعتماد مردم به كارآمدي این دو جریان سیاسي مطرح كشور به كاهش كارآمدي نظام سیاسي منجر مي شود و این موضوع نگران كننده اي است.
رهامی تغییر گفتمان مسئولان را هم عاملی برای كاهش اعتماد مردم دانست و گفت: گفتمان احمدی نژاد در طول ریاست جمهوری خود رفته رفته به سمت خودكامگي و تحقیر مردم پیش رفت در حالی كه در ابتدا خود را خدمتگزار مردم معرفی مي كرد.
رهامی در توضیح این موضوع افزود: گفتن جملاتی نظیر «ما بدهكار كسی نیستیم»، درست نیست. یا به عنوان مثال ارایه گزارش های خلاف واقع به مردم در شرایطی كه مردم شدیدا با گرانی، تورم و بیكاری مواجه هستند و قدرت خریدشان در 5-6 ماه اخیر تقریبا به یك سوم كاهش پیدا كرده است، نمك پاشیدن به زخم مردم است. مسئولان می گویند كه الحمدالله وضع مردم خوب است، تورم و ارز را كنترل كرده ایم، در واقع گمان می كنند كه مردم نمی فهمند. این گونه رفتارها و اظهار نظرها، تاثیر منفی جدي در افكارعمومي می گذارد.
وی در پاسخ به این سوال كه آیا از نظر شما در یك بن بست سیاسی قرار داریم؟، گفت: نمی خواهم كلمه بن بست را به كار ببرم اما امید مردم در مورد حل مشكلات كشور از طریق شركت فعال در انتخابات كاهش یافته است، باید مسؤولین تلاش كنند كه آنها روز بروز این اعتماد را هر چه بیشتر پیدا كنند كه تنها راه اصلاح امور كشور و برون رفت از مشكلات و بحران ها، صندوق هاي آرا است.
رهامی تاكید كرد: در حوزه انتخابیه تهران و شهرهاي بزرگ، اصولگرایان رای ثابتی دارند آنها از طریق مساجد و پایگاه های خودشان طرفداران خود را بسیج كرده و به پاي صندوق هاي رأي مي آورند. مثلا در چند سال اخیر در انتخابات شورای شهر تهران، رای مهدی چمران را نگاه كنید، تقریبا ثابت بوده و بین ٣٠٠ تا ٥٠٠ هزار رأي داشته است. اما اصلاح طلبان زمانی كه مردم به آنها اقبال كرده اند، مانند دوره پنجم شورا توانستند در شورای شهر بیش از دو میلیون رای كسب كنند.
عضو شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان خاطرنشان كرد: اما در دوره هایی كه مردم اعتماد نكردند با 150 یا 200 هزار رای عقب مانده اند و مثلا كسي با ٣٥٠ هزار رأي نفر اول انتخابات شوراي شهر تهران شده است.
رهامی افزود: بنابراین حتی اگر نارضایتی زیاد باشد باز هم صندوق های رای تعطیل نمی شود و انتخابات انجام می شود اما یك انتخابات سرد و خلوت و در واقع عقبه مردمي و پشتوانه نظام، كاهش مي یابد.
وی تصریح كرد: فرض كنید فردی با 300 یا 400 هزار رای در یك شهر ٩-١٠ میلیونی نماینده مجلس یا رییس شوراي شهر می شود. طبیعتا مجلس یا شورای شهری كه به جای حضور 60 یا 70 درصدی مردم با حداقل آراء تشكیل شود، در حل مشكلات كلان، به علت عدم حمایت اكثریت مردم، نمي تواند به درستی عمل كند، در بعد بین المللی و جهاني هم اعتبار كمتری خواهد داشت.
رهامی تاكید كرد: امروزه، اعتبار و مشروعیت هر نظام سیاسي، وابسته به انتخابات و پارلمان قدرتمند است. پارلماني كه نماد حضور پر رنگ مردم سالاری است ، این موضوعی است كه هم سران و دولتمردان كشور و هم نمایندگان مجلس و شوراها، توجهی كمتري به آن دارند.
وی دربخش دیگری از این گفت و گو اظهارداشت: بنابراین به نظر من ما نباید كلمه بن بست را به كار ببریم و این كه بعضا گفته مي شود كشور با بن بست مواجه است، صحیح نیست، چون بن بست سیاسي یعنی همه راهها بسته شده و راه نجات و گشایشي وجود ندارد، واقعیت این گونه نیست اما در حال حاضر راه سخت تر شده، مردم را به سختي می توان پاي صندوق هاي رأي كشاند، مردم نگرانی هاي جدي نسبت به آینده زندگي خود و فرزندانشان دارند، روز بروز قدرت اقتصادي مردم كاهش مي یابد و هزینه ها سرسام آور مي شود.
این فعال سیاسی افزود: اگر نظامی نتواند در عرصه داخلی حمایت اكثریت مردم را همراه خود كند در عرصه خارجي و بین المللي باید كوتاه بیاید و این نكته مهم و نگران كننده ای است.
سیام* ن.ا **1336