بغضی كه تركید

نام مادر كه بر زبان جاری می شود، زیباترین تصاویر در ذهن، نقش می بندد و مهربان ترین خلقت جهان هستی در خاطر مجسم می شود. مادر فقط یك نام و عنوان نیست، برای بسیاری از ما، مادر به معنای همه هستی و وجود است.
بنیاد بین المللی مادر امروز چهارشنبه از 23 مادر مازندرانی قدردانی كرد تا چراغی برای تبیین جایگاه مادر شود.
برگزاری این مراسم، همراه با اشك ها و لبخندهای شیرین بود، نام مادر كه بر زبان جاری می شود چه مادر داشته باشیم یا نه، اشك بر گونه می غلطد، گاهی این اشك به خاطر محرومیت از وجود نازنین مادر است و گاهی هم به دلیل كم كاری هایی كه در حق مادر كرده ایم.
صبر، نام دیگر مادر است، مادرانی كه با صبوری، دنیایی مملو از مهربانی و محبت را عرضه می كنند تا شادی را گسترش دهند.
یكی در غم شهادت فرزندانش صبوری كرده و دیگری در نگهداری از فرزندان معلولش، یكی از سه معلول پرستاری كرده و دیگری از پنج معلول، یكی خود پروفسور است و دیگری پروفسور زاده، آن دیگری همسر جانباز است، یكی خیریه دارد و از فرزندان دیگران نگهداری می كند. آن یكی معلم است و سرپرست خانوار و فرزندی با رتبه 2 رقمی كنكور را تحویل جامعه داده است.
مادر است و در همه حال غمخوار فرزند، در هیچ حالتی فرزند را تنها نمی گذارد، ویلچر دختر معلولش را هل می دهد و وارد سالن می شود، به رسم زنان مازندرانی، چادر به كمر بسته تا دنیای بزرگی بسازد. آسیه عسكرزاده مادر سه معلول است، با آن حال و هوای خاص روستایی، فرزندش را هم با خود همراه كرده تا شریك شادی مادر باشد.
فریده پوركریمی، ایران نامی، رقیه كاوسی، شهربانو خلیلی، طاهره خسروی، حوا كیانی، توران محمودجانلو، راضیه یوسف پور، فروزان اصفهانی، فاطمه طراوتی، طیبه نجفیان، آسیه عسكرزاده، آزیتا رودگرمنش، آمنه صالحی، طاهره نیك خواه، رحیمه سالاركیا، حمیده رضایی، پروین سلطان پور، مولود نامی، مهرنوش كوثریان، مهرانه رضایی منفرد، مدینه صیدانلو 22 مادر مازندرانی بودند كه امروز تجلیل شدند. مادر شهیدان باطبی، بیست و سومین مادری بود كه باید تجلیل می شد اما به فرزندان شهیدش پیوسته بود.
مجری برنامه می خواهد فضای شادی بر مراسم حاكم شود اما همه چشم ها تر است، هر كاری می كند كه بانوان حاضر در سالن، غمگین نباشند اما تا تصاویری از مادران بر روی پرده به نمایش درمی آید چشم ها خیس می شوند.
بغض ها می تركند و مدیركل امور بانوان و خانواده استانداری مازندران هم نمی تواند در جایگاه مسئولیتی خود، از عواطف و احساسات مادرانه دوری كند و اشك را جاری می كند، نمی تواند از مادرش سخن بگوید و گریه نكند، مادری كه در روزهای سخت جنگ، همراه همسر خود بوده و پس از شهادت همسر، فرزند را در آغوش پرمهر خود گرفته و نقش پدر و مادر را برای دختر كوچك آن روزها بر عهده گرفته است.
مدیرعامل بنیاد بین المللی مادر هم نتوانست بغض خود را فرو خورد وقتی از غم از دست دادن مادر می گفت ' 43 سال قبل پدرم را از دست دادم احساس یتیمی نكردم، مادر مثل شمعی بود كه ما مثل پروانه دورش می چرخیدیم، وقتی 2 سال قبل مادرم را از دست دادم گفتم خدایا الان یتیم شدم'
مادران نمونه یك به یك معرفی شدند و در جایگاه قرار گرفتند، در معرفی مادران نمونه، مسئولان باید در پایین سن منتظر بمانند، هیچ مسئولی روی سن قرار نمی گیرد، آنجا جای مادران است كه باید بالاتر از دیگران بایستند و حمایل فیروزه ای بنیاد بین المللی مادر را بر گردن بیاویزند و در پایان، مسئولان می توانند كنار این زنان بزرگ بایستند و با آنها عكس یادگاری بگیرند.
مراسم به پایان رسید و چه بسیار افرادی كه شاید در حین برگزاری مراسم قصد كردند از این به بعد بیشتر به مادر سركشی كنند، دست بوس مادر باشند، قدر مادر را بدانند تا در غیاب مادر، حسرت به دل نمانند.
مراسم بزرگداشت مقام والای مادر به همت بنیاد بین المللی مادر و اداره كل امور بانوان و خانواده استانداری مازندران روز چهارشنبه در ساری برگزار شد و در این مراسم از 23 مادر نمونه مازندرانی قدردانی به عمل امد.
/1899/9927