به گزارش گروه اطلاع رسانی، علیرضا فیض در 1304 خورشیدی در قم دیده به جهان گشود و بعدها از پژوهشگران بنام فقه و اصول و فلسفه اسلامی شد. او در خردسالی به مكتب‌خانه رفت و سپس در مدرسه محمدیه زادگاه خویش دوره ابتدایی و متوسطه را سپری كرد.
وی درباره دوران تحصیل خود در دبیرستان می گوید: «در دوره دبیرستان در هر ماه یا 2 ماه یك بار یك جلسه سخنرانی دایر كرده بودند كه همه معلمان و دانش آموزان در آن شركت می كردند و از اولیای دانش آموزان كه معمولا دعوت می شدند، گروهی در آن جلسه حضور پیدا می كردند. سخنرانی ها به وسیله معلمان آنجا به خصوص آقای ارشاد كه خود سابقه طلبه گی داشت و آقای آسید ریحان الله یزدی كه از فضلای حوزه و معلم ما بود برگزار می شد. دانش آموزان نیز اجازه داشتند داوطلب شوند و در حد خود سخنانی اظهار دارند.»
این حقوقدان در میان سال های 1317 تا 1332 خورشیدی در حوزه علمیه قم و نجف به تحصیل دروس سطح خارج فقه و اصول همت گماشت و به مدت 15 سال در حوزه به یادگیری پرداخت و سرانجام با اجازه حاج سید محمد داماد، آیت الله العظمی فیض و آیت الله سید محمد تقی خوانساری به درجه اجتهاد رسید. در این میان او به تدریس در برخی از سطوح ادبیات عرب، منطق و فقه و اصول در كنار تحصیل مشغول شد و در نهایت به منظور گذراندن تحصیلات دانشگاهی در رشته فلسفه و حكمت اسلامی راهی پایتخت شد و در نهایت از رساله دكتری خود با عنوان «انتقاد به منطق ارسطو» دفاع كرد.
فیض در ادبیات و فقه از وجود شیخ ابوالقاسم نحوی، شیخ علی اصغر قزوینی، شیخ اسدالله اصفهانی و علوی گلپایگانی بهره مند شد و فقه را نزد حاج علی اصغر اشعری قمی، شیخ عبدالرزاق نائین و شیخ عباسعلی شاهرودی فرا گرفت.
او همچنین در اصول فقه از محضر آیت الله رضا موسوی قمی وآیت الله روح الله كمالوند بهره مند شد و در خارج اصول فقه از درس بزرگانی چون آیت الله العظمی بروجردی و آیت الله محقق داماد كسب فیض كرد.
علیرضا فیض با عنوان استاد تمامی برای سال های متمادی در دانشكده الهیات دانشگاه تهران به آموزش فقه و اصول پرداخت و برای مدت مدیدی، مدیریت گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی این دانشكده را عهده دار بود. وی درزمان انقلاب فرهنگی به دانشكده افسری اعزام شد و عهده دار تدریس حقوق جزاء، بررسی كتاب ها و جزوه های درسی در آن دانشكده بود.
خدمات ارزنده او در این زمینه سبب شد تا در سال های1360 و 1370 خورشیدی به عنوان استاد نمونه كشوری برگزیده شود و در نهایت در 1382 خورشیدی چهره ماندگار در رشته فقه و حقوق اسلام لقب بگیرد.
این استاد دانشگاه هنگامی كه موسسه لغت نامه دهخدا فعالیت خود را آغاز كرد به همكاری با آن پرداخت كه ثمره آن چاپ و آماده شدن 14 جلد لغتنامه به شمار می رود. باید دانست كه فیض در طول سالیان فعالیت خود عضو فرهنگستان علوم كشور، عضو موسسه علمی سمت، عضو مجمع التقریر بین المذاهب، همكار دانشگاه مذاهب اسلامی، سرپرست امتحانات طلاب اهل سنت و نماینده دانشكده الهیات در كمیته ارتقای اساتید دانشگاه تهران بوده است.
این حقوقدان برجسته از خویش آثاری همچون «مبادی فقه و اصول، ترجمه شرح لمعه با همكاری علی مهذب، حقوق جزای عمومی اسلامی و حقوق جزای خصوصی اسلام، تطبیق در حقوق جزای عمومی اسلام، مقارنه و تطبیق در حقوق جزای عمومی، دیه، شرح انتقادی بر قانون حدود و تعزیرات، فقه پویا و اجتهاد ، انتقاد بر منطق ارسطو، اجماع و اجزاع، ویژگی های ملامحسن فیض به یادگار گذاشته است.
همچنین از میان مقاله های این استاد می توان به مسایل قضایی در فقه پویا، فقه مقارن چاره برای رفع اختلافات فقهی مذاهب، فقه و اجتهاد در راهی كه در پیش رو دارند، هفت مقاله درباره فقه پویای ملا محسن فیض، روش تحقیق در فقه اسلامی و فقه و اجتهاد در بستر زمان و مكان اشاره كرد.
سرانجام این پژوهشگر فقه و اصول و فلسفه اسلامی، پس عمری تلاش و كوشش در این عرصه در 12 اسفند 1397 خورشیدی در 93 سالگی چشم از جهان فرو بست و به دیار حق شتافت.
پیكر زنده‌یاد دكتر فیض فردا سه‌شنبه ۱۴ اسفند ساعت ۹ از مقابل ساختمان شماره ۳ دانشكده الهیات دانشگاه تهران واقع در خیابان شهید مفتح، نرسیده به تقاطع شهید مطهری، جنب متروی شهید مفتح تشییع می‌شود.
پژوهشم**2002**9131
تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۳۹۷ - ۱۱:۰۲
تهران- ایرنا- علیرضا فیض از استادان برجسته دانشگاه تهران بود كه سالیان متمادی در مسیر تعالی فقه و اصول و فلسفه اسلامی گام برداشت و اینگونه توانست در زمره چهره های ماندگار این مرز وبوم قرار بگیرد و گشاینده دریچه ای نو برای دوستداران این حوزه از علم و دانش باشد.