تولد «ابوتراب» در خانه عشق** فرنگیس حمزه یی

رجب یكی از ماه های پربركت خدا با بازكردن درهای رحمت خود، سخاوتش را با میلاد شكافنده علوم، امام محمد باقر(ع) برایمان نشان می دهد.
ماهی كه هنوز به نیمه نرسیده، در شبی به نام 'لیله الرغائب' ضیافتی برای خواستن بهترین ها برایمان برپا می كند، شبی كه به شب خواستن ها و تقاضاها در این ماه نام گرفته است.
شبی كه پیش می رود تا به سرچشمه اصلی این ضیافت ها برسد، تا جهان ببالد از آمدنش و یتیمان، صاحب پدر شوند.
رجب ماهی پربركت كه در حرمت و قداستش امام موسی كاظم (ع) فرموده است: «رجب نام نهری است در بهشت كه از شیر، سفیدتر و از عسل، شیرین‏ تر است؛ هر كس یك روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بیاشامد.»
رجب ماهی كه باران رحمت الهی جاری می شود و تشنگان حق و معرفت خود را به مولود شب 13 رجب می رسانند، مولودی كه از حضور قدمش تشنگان بهشت ولایت را سیراب می كند.
آری ماه رجب فرصتی برای نوشیدن از چشمه زلال بهشتی ولایت است، ولایت مردی از جنس نور، معرفت، انسانیت، تقوا و عدالت.
كعبه در شب 13 رجب سال 30 عام الفیل، شكافت تا كودكی از خانه ای متولد شود كه چنین تولدی از این خانه در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تكرار نخواهد شد.
در شب 13 رجب نوزادی از جنس نور، معرفت، انسانیت، تقوا و عدالت و حقیقتی اساطیری متولد شد كه عدالت را تفسیری عاشقانه كرد و سكوت كعبه را شكست.
كعبه شكافت تا در 13 رجب بزرگمردی متولد شود كه عشق از او آغاز شود و عدل از نام او بیدار و صبر با یاد او بزرگ؛ در این روز به یادماندنی، نوزادی متولد شد كه نامش آیینه تمام نمای صفات حق است.
سیزدهم رجب امام علی(ع) سرچشمه زلال انسانیت و شجاعت از دامن زنی پاكدامن به نام فاطمه بنت اسد در خانه خدا، مقدس ترین خانه شهر مكه به دنیا آمد.
علامه مجلسی در صفحه هشت جلد 35 كتاب بحارالانوار، چنین نقل كرده است كه «ابن قعنب» می گوید با عباس پسر عبدالمطب و گروهی دیگر رویاروی كعبه نشسته بودیم كه فاطمه دختر اسد به طرف خانه خدا پیش آمد، ایستاد و چنین گفت: «خداوندا به تو و پیامبرانت و كتاب هایشان ایمان دارم. گفتار ابراهیم(ع) جد خود را راستین می دانم همان كه این خانه را به فرمان تو بنا نهاد... تو را به او و به این كودك كه در رحم دارم سوگند می دهم كه زادنش را بر من آسان كن.» در این هنگام دیوار خانه خدا شكافت و آن بانوی گرامی پا به درون گذارد و دیوار دوباره بر هم آمد... چهار روز بعد آن گرامی از خانه پا بیرون نهاد با كودكی كه در آغوش او بود و گفت پیامی از غیب شنیدم كه نامش را علی بگذار.
پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف عموی پیامبر(ص) و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود از این رو امام علی(ع) از هر دو طرف هاشمی نسب است.
'اسدالله'، 'مرتضی'، 'امیرالمؤمنین' و 'اخو رسول‌الله' بوده و كنیه‌ های ایشان نیز 'ابوالحسن و ابوتراب' از القاب آن حضرت است.
و چون علی(ع) به دنیا آمد خون عدالت در رگ های خشك بشریت به جوش آمد و او آمد تا یتیمان را دستگیری كند و مرهم و همدل دل های عاشق زخم خورده باشد.
علی(ع) آمد تا كعبه از عشق برایش گریبان بدرد و همسر بانویی شود كه خود خدا برای او درنظر گرفته بود و جزعلی(ع)، كسی شایستگی آن را نداشت كه داماد پیامبر(ص) باشد.
آری دیوار كعبه شكاف برداشت و حضرت فاطمه بنت اسد (س)، به آن مكان مقدس وارد شد و آنگاه، دیوار بر هم آمد تا این مادر اسداللهی به دنیا آورد كه خدا نشان دهد از كعبه جز علی احدی در نیامده است.
'علی(ع)' مرد بیت الحرام خدا كه نامش مشتق از نام خداست، آمد تا روز پدر به نام پدران و مردان نیكو سرشت نام مردانگی به خود بگیرد.
حضرت علی(ع) سرچشمه زلال انسانیت و تصویری حقیقی از شجاعت، عدالت و خردورزی آمد تا پدر حسن(ع) و حسین(ع) سرور جوانان اهل بهشت باشد.
علی(ع) آمد تا تجلی صلح حكیمانه فرزند بزرگ خود حسن(ع) و قیام الهی دومین پسرش حسین(ع) باشد و به قول مرحوم دكتر شریعتی علی(ع) كه؛ «حقیقتی برگونه اساطیر است»، آمد تا روزی، انتظار به سرآید و مهدی (عج) حجت خدا جهان را پر از عدل و داد كند.
'ابوتراب' مقرب پیشگاه خدا، وفادارترین شخص به خدا و رسول گرامی اسلام، بزرگمردی است كه راه چگونه زیستن را به انسان ها آموخت، اما در عین حال آموخت علی وار زندگی كردن و علی وار حكومت كردن و به درد مردم رسیدگی كردن مرد میدان خودش را می خواهد.
و اما عبایة بن ربعی در بیان جایگاه 'ابوتراب' چنین گفته است: به ابن عباس گفتم: چرا رسول خدا علی(ع) را «ابوتراب» نامید؟ گفت: چون علی(ع) صاحب زمین است و پس از پیامبر(ص) حجت خدا بر اهل زمین بوده و به وسیله او زمین و آرامش آن باقی است، از این رو او را «ابوتراب» نامید.
علامه مجلسی نیز در توضیح این وجه نامگذاری گفته است: از آن جهت كه شیعیان علی(ع) در برابر اوامر خدا فرمانبرداری دارند، به خاك نامیده شده‌ اند. آیه می ‌فرماید: «یا لَیتَنی كُنتُ تراباً؛ ای كاش خاك بودم» یعنی از شیعیان بودم، چون علی(ع) پیشوایان شیعیان است، ابوتراب نامیده می‌شود.
حضرت علی(ع) دریای علم و معرفت بود و به تعبیر «جرج جرداق» نویسنده لبنانی «امام علی(ع) صدای عدالت انسانی است».
خدا ترسی، ساده زیستی، كمك به محرومان، عدالت خواهی، پرهیز از ریا و خیانت، امانتداری و صداقت، پیگیری امور مردم، ساده زیستی، قناعت، زهد، دعا، تلاش برای تامین هزینه زندگی با كار و كوشش، تربیت صحیح فرزندان بخشی از ویژگی ها و حسن ها در جایگاه انسانی، اخلاقی و تربیتی امام علی(ع) بیان شده است.
از سوی دیگر جایگاه امام علی(ع) به قدری عظیم و ارزشمند است كه این زیبا روزی به نام میلاد امام علی(ع) را روز پدر نام نهاده اند، روزی كه همچون علی(ع) پدران زیادی در مكتب ولایت علی(ع) و آل او شهید شده و آسمانی شده اند همچون شهیدان دوران پرشكوه انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم اهل بیت.
این شهیدان با درس گرفتن از مكتب ولایی علی(ع) قدم در راه حق گذاشتند و در راه دفاع از حق و حقیقت اسلام جان خود را تقدیم كردند همچنان كه مولا علی (ع) شهادت را سعادت دانسته است.
13رجب سالروز تولد امام علی(ع) بر همه پدران مبارك.
فرنگیس حمزه یی
9887 /6048