توطئه آمریكا در به رسمیت شناختن جولان اشغالی، زنگ خطر برای همه كشورهای عربی و اسلامی - ناصر كنعانی*

بلندی‌های جولان همواره بخشی از خاك سوریه از زمان استقلال این كشور بوده است و اقدام رژیم صهیونیستی در اشغال این بلندی ها در جریان جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در ژوئن سال ۱۹۶۷، تغییری در وضعیت تاریخی و نیز حقوقی بلندی های جولان نمی دهد. گرچه رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ میلادی قوانین داخلی خود را به این منطقه تسری داد كه از نظر حقوقی، به منزله انضمام اعلام نشده آن به خاك فلسطین اشغالی بود، اما جامعه بین‌المللی هیچگاه این اقدام را به رسمیت نشناخته و بلندی‌های جولان را همچنان اراضی اشغال شده در جنگ تلقی می‌كند.
بدیهی است كه اشغال یك سرزمین، هر چقدر هم كه زمان آن به درازا بكشد، مشروعیت برای اشغالگر به همراه نمی آورد، چرا كه تمامیت ارضی دولت‌ها مهمترین اصل در حقوق بین‌المل است. بنابراین شناسایی حاكمیت رژیم صهیونیستی بر جولان از سوی رئیس جمهور آمریكا، ناقض قوانین بین‌المللی و حتی مغایر مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد است كه دولت آمریكا عضو دائم همان شورا بحساب می آید.
آمریكا اندك زمانی قبل از شناسایی جولان به عنوان بخشی از سرزمین های اسرائیلی، بیت المقدس را بعنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت شناخت و در تاریخ 14 ماه مه 2018، سفارت خود را از تل‌آویو به قدس منتقل كرد. وزارت خارجه آمریكا متعاقبا در گام دیگری اعلام كرد: سركنسولگری و سفارت آمریكا در بیت المقدس به عنوان یك مركز دیپلماتیك واحد از تاریخ 4 مارس 2019 ادغام می‌شوند.
كنسولگری آمریكا در بیت‌المقدس پس از پیمان‌های اسلو 1 و 2 در دهه نود میلادی(1993 و 1995) در عمل سفارت آمریكا نزد تشكیلات خودگردان فلسطین بود. به این ترتیب كنسولگری آمریكا در بیت‌المقدس عملا روابط دیپلماتیك خود را با دولت خودگردان فلسطین كاهش می‌دهد و به جای آن 'واحد امور فلسطین' فعالیت خواهد كرد. مایك پومپئو، وزیر خارجه آمریكا، مدعی است كه این 'ادغام' تغییری در سیاست‌های آمریكا محسوب نمی‌شود و هدف آن 'بهبود كارآیی و كارآمدی' است!.
بستن دفتر سازمان آزادی بخش فلسطین در واشنگتن در ۱۰ سپتامبر 2018 گام دیگر آمریكا در نادیده گرفتن جایگاه حقوقی فلسطین بود. آمریكا همچنن در گام دیگری به منظور تحمیل حداكثر فشار بر دولت خودگردان فلسطین برای قبول كردن شروط واشنگتن در روند سازش با رژیم صهیونیستی، كمك های سالانه خود به آژانس امداد رسانی و كاریابی برای آوارگان فلسطینی موسوم به «آنروا» را قطع كرد.
تمامی این اقدامات در حالی صورت می گیرد كه ترامپ از زمان به قدرت رسیدن، طرح «معامله قرن» را برای پایان بخشیدن به مسئله فلسطین و عادی سازی كامل روابط عربی – اسرائیلی مطرح نمود و كشورهای عربی را برای پذیرش آن تحت فشار قرار داده است. گرچه آمریكا هنوز جزئیات كامل این طرح را افشاء نكرده است، اما بسیاری از شواهد و قرائن دال بر آن است كه تبادل اراضی عربی و نیز حذف كامل حق بازگشت آوارگان فلسطینی خارج از وطن به سرزمین آبا و اجدادی خود، از بخش های مهم معامله قرن آمریكائی است، معامله ای كه یك طرف آن(رژیم صهیونیستی) برنده كامل و طرف دیگر آن بازنده كامل است.
كاملا روشن است كه گام های آمریكا در خصوص بیت المقدس با این هدف طراحی و اجراء می شود كه اساسا موضوع قدس و بیت المقدس را از روند هر مذاكره ای كه در آینده قرار است میان فلسطینیان و كشورهای عربی با اسرائیل صورت گیرد، حذف كنند.
در حالیكه دولت آمریكا با گام های بلند و بی سابقه ای به سمت زدودن حقوق انسانی، طبیعی و قانونی فلسطینیان در حركت است و همه مقررات شناخته شده بین المللی را نقض می كند و حتی برای قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز كه خود عضو دائم آن است، هیچ ارزشی قائل نمی شود، اما در سوی دیگر در كشورهای عربی و اسلامی، تنها شاهد صدور بیانه ها و مواضع تكراری هستیم كه صرفا برای ثبت در تاریخ مناسب است و خاصیت عملی دیگری ندارد. گوئی تل آویو و واشنگتن یقین كرده اند كه تنها واكنش جبهه سیاسی مقابل، صدور بیانیه های سیاسی است!.
به راستی كشورهای عربی و اسلامی بویژه كشورهای مجاور فلسطین اشغالی، چه راهكاری برای حمایت از فلسطین و نیز سرزمین های ملی خود از خطر توسعه طلبی های رژیم صهیونیستی دارند؟ این دسته از كشورها چه پاسخی برای این سئوالات افكار عمومی و ملت های خود دارند كه آیا توسعه طلبی اسرائیل و آمریكا فقط به سرزمین های فلسطینی و یا جولان اشغالی محدود خواهد شد؟! آیا با فرض واگذاری اراضی فلسطینی به رژیم صهیونیستی و چشم پوشی از قدس بعنوان میراث مشترك ادیان الهی از جمله دین مبین اسلام و قبله اول مسلمین، رژیم صهیونیستی از توسعه طلبی خود نسبت به سایر سرزمین های اسلامی و دول مجاور خود چشم خواهد پوشید؟ آیا پیمان های صلح با اسرائیل بازدارنده است؟ مگر نه اینكه دولت خودگران فلسطین خود امضاء كننده پیمان های اسلو با رژیم صهیونیستی بوده است؟ آیا رژیم صهیونیستی به پیما اسلو وفادار مانده است؟ آیا به توافق با آمریكا می توان امید بست؟! آیا آمریكا كه خود بزرگترین ناقض حقوق فلسطینیان و بزرگترین حامی توسعه طلبی های اسرائیل است، می تواند كشوری صلاحیت دار و بی طرف و امین برای توافق عربی – اسرائیلی باشد؟ و ...
به راستی تا چه زمانی می توان چشم بر حقائق تلخ ناشی از تجاوزات روزمره رژیم صهیونیستی به حقوق مسلم و غیرقابل انكار فلسطینیان و كشورهای عربی و اسلامی بست و تا چه زمانی می توان با آمریكا بعنوان بزرگترین حامی رژیم صهیونیستی در خصوص مسئله فلسطین مماشات كرد؟!
درك این قضیه آسان است كه احقاق حقوق فلسطینیان، حفظ بیت المقدس و ممانعت از یهودی سازی كامل آن و ممانعت از توسعه طلبی روزمره رژیم صهیونیستی و باج خواهی مستمر آمریكا از كشورهای عربی و اسلامی به نفع اسرائیل، نیازمند یك استراتژی جامع است و اینكه كشورهای عربی و اسلامی می بایست چشم خود را به این حقیقت باز كنند كه مسئله فلسطین یك مسئله مركزی برای همه جهان اسلام و بلكه برای همه جهانیان است و جهان عرب و اسلام در خط مقدم این جبهه قرار دارند.
كشورهای عربی شایسته است كه به جای تهدید انگاری ایران كه یك توطئه آمریكائی – اسرائیلی است، اسرائیل و آمریكا را دشمن اصلی بدانند و به جای تلاش بی حاصل برای انزوای ایران، به انزوای اسرائیل و آمریكا فكر كنند. شایسته است به جای تحریم و تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب، رژیم صهیونیستی را تحریم و هرگونه روابط خود با آن را قطع كنند. جهان عرب و اسلام باید بدانند كه این اقدامات صرفا برای حمایت از فلسطین نیست، برای حمایت و صیانت از امنیت و تمامیت ارضی خودشان است و در واقع فرزندان فلسطین به نمایندگی از ملت های اسلامی و عربی در مقابل رژیم صهیونیستی ایستاده اند. لازم است صدور بیانیه های تكراری و بی اثر را كنار بگذارند و برای حمایت از امنیت و تمامیت ارضی خود و نیز میراث مشترك اسلامی و ادیان الهی در اراضی مقدس فلسطینی، اقدامی عملی كنند. برغم اینكه اكنون 137 كشور جهان، كشور و یا واحدی سیاسی به نام فلسطین را به رسمیت می شناسند، اما این موضوع نمی تواند به تنهایی در مقابل توسعه طلبی رژیم صهیونیستی بازدارنده باشد. اقدام آمریكا در شناسایی جولان بعنوان اراضی اسرائیلی، یك زنگ خطر بزرگ برای همه كشورهای منطقه است كه نباید با بی توجهی و صدور بیانیه های تكراری از كنار آن گذشت، چرا كه اشتهای اسرائیل و آمریكا پایانی ندارد. شایسته است به جای گذاشتن پرچم فلسطین در اجلاس های اتحادیه عرب و كنفرانس های كشورهای اسلامی، موضوع و مسئله فلسطین را در مركز اجلاس ها قرار دهند و برای نجات آن ائتلاف كنند، ائتلاف برای نجات فلسطین و نجات كشورهای عربی و اسلامی و نجات جهانیان از تهدید واقعی و مستمر رژیم صهیونیستی.
---------------------------------------------
*رئیس دفتر حفاظت منافع جمهوری اسلامی ایران در قاهره