تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۳:۳۳

بوشهر - پایگاه خبری - تحلیلی اتحاد خبری یادداشت داوود سردشتكی دانش آموخته كارشناسی ارشد حقوق بین الملل با عنوان تبعات تضفیف امید در جامعه را منتشر كرده است.

در ادامه این مطلب آمده است:بحث امید اجتماعی در 2 سطح فردی و كلان باید مورد بحث قرار گیرد، به عبارتی این 2سطح در تعامل تنگاتنگ با یكدیگرند. چنانچه افراد در تصمیمات جاری زندگی و ارزیابی آینده به تصویر منفی یا مبهمی برسند باید در انتظار عواقب وخیمی باشیم، مشكل فرار مغزها كه سالهاست با آن روبرو هستیم در نتیجه نبود امید به آینده در كشور است.
وقتی جوان نمی تواند به لحاظ اشتغال در آینده برای خود، ثباتی متصور شود، تصمیم به خروج از كشور می‌گیرد. در بعد كلان نهادها، موسسات و سازمانها مورد بحث قرار می گیرند.
چنانچه امید در جامعه وجود نداشته باشد یا ضعیف باشد شاهد تصمیمات زودگذر و سطحی سازمانها و نهادها خواهیم بود و دیگر مقامهای مسئول، اهداف بلند مدتی در برنامه های خود ندارند و عملا هیچ كاری به صورت ریشه ای و نهادینه صورت نمی گیرد.
برای جلو گیری از ضعف امید اجتماعی ابزارهایی وجود دارد، به عنوان مثال ارزیابی پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی قبل از هر تصمیمی توسط سیاستمداران الزامی است.
البته این امر در كشورهای پیشرفته با ملاحظه ای جدی انجام می شود، دولت ما هم به نوعی باید به چنین ابزارهای دست پیدا كند و پیامدهای تصمیمات خرد و كلان خود را قبل از اتخاذ هر تصمیمی ببیند و سپس مطرح كند. در دنیای امروز دولت وقتی از مردم سالاری صحبت می كند باید در عمل هم ثابت كند و در واقع مردم كاملا احساس كنند كه تصمیمات مهم مملكتی در زندگی آنها تاثیر مثبت خواهد گذاشت.
با كاهش امید اجتماعی، انگیزه های افراد برای پیشرفت كاهش پیدا می كند ، به بیان دیگر كاهش امید اجتماعی ناهنجاری هایی مانند بر خلاف قانون رفتار كردن، عدم توجه به نظم و عدم تن دادن به مقررات اجتماعی را به دنبال دارد. بتدریج كار كردن در ادارات با اهمال همراه می شود و افراد نسبت به خانواده و جامعه متعهد نخواهند بود.
با ضعف امید اجتماعی آسیب های اجتماعی افزایش پیدا می كند و بعضا ممكن است افراد به سمت مصرف مواد مخدر و مشروبات الكلی سوق پیدا كنند. قطعا دولت باید با برنامه ریزی دقیق و تزریق امید در جامعه از بروز چنین تبعاتی در وضعیت امروز جامعه پیشگیری كند.
دولت ها در این خصوص مسئولیت سنگینی به دوش دارند زیرا باید ابزار لازم را برای دستیابی به هدف فراهم كنند. تامین منابع انسانی، تامین شغل و توجه به تحصیل همگی از جمله ابزاری هستند كه میزان امید اجتماعی را بالا می برند. اگر جامعه ای این ابزار ها را نداشته باشد همچون پركاهی در فضا معلق شده و در تیر رس بسیاری از آسیب ها قرار می گیرد. قطعا حل معضلات اقتصادی نیز جامعه را پویا خواهد كرد. به یاد داشته باشیم كه امید، موتور محرك جامعه است.
7212