104 روز از رفتن «كارلوس كي روش» پرتغالي سرمربي سابق تيم ملي فوتبال گذشت تا تيم ملي بدون برنامه، گذران روز كند و سرانجام «مارك ويلموتس» بلژيكي به عنوان جانشين او به ايران بيايد. همه سئول نشينان اميدوارند با حضور او دوران تازه اي در فوتبال ملي ما شكل بگيرد تا شايد فوتبال ايران بار ديگر طعم حضور در جام جهاني و شايد قهرماني در آسيا كه به حسرت چهل و اندي سال تبديل شده، بچشد. هرچند كه عده اي از كارشناسان نيز به آينده تيم ملي با مرد بلژيكي خوشبين نيستند.
در اين مقال قرار نيست به اين موضوع كه آيا روياها و آرزوها با ويلموتس برآورده مي شود يا خير و يا اينكه او چقدر مربي قابلي است، بپردازيم. بلكه صحبت از ضعف و فقري است كه فوتبال ما همچنان با آن دست به گريبان بوده و هست و آن نساختن مربي وطني است.
اين در حالي است كه كي روش به مدت 8 سال سرمربي تيم ملي بود و تنها مربي در ادوار تاريخ فوتبال ملي محسوب مي شود كه اين فرصت ارزنده را در اختيار گرفت. اما آيا فدراسيون توانست در كنار كي روش مربيان قابلي براي فوتبال ملي پرورش دهد؟ آيا در دوران مرد زيرك پرتغالي، مربيان داخلي در كنار او به گونه اي آموزش ديدند تا اكنون خلاء مربيان خارجي را پر كنند؟ البته هدف تبليغ و يا دفاع از بعضي دستياران كي روش مانند «ماركارآقاجانيان» يا «جواد نكونام» نيست. بلكه صحبت بر سر اين است كه فدراسيوني كه سالي حدود 18 ميليارد تومان(با نرخ ارز امروز) براي ويلموتس هزينه مي كند، آيا يك دهم اين مبلغ را در سال براي تربيت مربيان ايراني در فوتبال ملي هزينه كرده است؟ هر چند كه بايد آموزش و تربيت را نيز تعريف كرد و آن را با كلاس جهاني مقايسه كنيم.
جاي دوري نرويم و به همين ليگ برتر باشگاه هاي خودمان نگاه كنيم. تا حالا با خود فكر كرديد كه اين مربيان داخلي ليگ كه به صورت دايره وار هر سال از تيمي به تيمي ديگر مي روند چرا جذب هيچ تيم خارجي نمي شوند؟ چرا مربيان جوان و با دانش، جايي در مافياي مربيگيري فوتبال باشگاهي ايران ندارند؟
در پايين بودن سطح فني مربيان داخلي كه ادعاي حضور در ليگ برتر باشگاه هاي كشور را دارند، همين بس كه با آمدن «برانكو ايوانكوييچ» به عنوان سرمربي فعلي پرسپوليس، سرخپوشان دو قهرماني و يك نايب قهرماني در ليگ برتر بدست آورند و درآستانه سومين قهرماني پي در پي خود هستند. همچنين اين تيم براي نخستين بار در ادوار تاريخ باشگاهي به فينال ليگ قهرمانان آسيا رسيد كه اين گوياي فاصله زياد دانش مربيان داخلي از گزينه هاي خارجي است.
به نظر نگارنده ويلتموس مي تواند به مانند ساير گزينه هاي خارجي كه پيش از اين در فوتبال ملي نقش قابل توجهي ايفا كردند، تاثير گذار باشد. شايد هم او بتواند تيم ملي را به جام جهاني 2022 قطر ببرد و شايد با مرد بلژيكي به فينال آسيا هم برسيم. ولي آيا وقت آن نشده به اين فقر دانشي كه در مربيان داخلي بيداد مي كند پايان دهيم؟ آيا وقت آن نيست در كنار سياست نتيجه گرا بودن در فوتبال، براي ارتقاء سطح فني مربيان وطني هم كاري كنيم؟ آيا نوبت آن نشده كه براي جوان هاي با استعداد كشور سرمايه گذاري كنيم تا در آينده پرچم سه رنگ ايران با دستان مربيان كشورمان به اهتزاز درآيد؟
كارشناس ورزشي
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۵:۵۶
بارديگر سكان هدايت تيم ملي فوتبال به گزينه خارجي سپرده شد تا مشخص شود مربيان داخلي آنقدر از سطح فني بين المللي فاصله زيادي دارند كه نتوان به آنها اعتماد كرد.