ناظمی: فوتبال زنان بار اضافی نیست

«گلاره ناظمی» كه فعالیت ورزشی خود را از داوری در لیگ برتر فوتسال شروع كرده است، توانست نخستین حضور بین المللی اش را در بازی های جنوب شرق آسیا در 2001 تجربه كند و سه سال پس از آن نام وی در فهرست داوران بین المللی ایران قرار بگیرد.
این داور جوان اكنون فضای كنونی ورزش زنان را در مقایسه با گذشته مطلوب توصیف كرده و معتقد است: همچنان به این تغییر دیدگاه نیاز داریم. هر چه نگاه جنسیتی كاهش یابد، فوتبال و فوتسال توسعه بیشتری یافته و می تواند به جایگاه خود را در آسیا و جهان دست یابد.
داور بین المللی فوتسال زنان می گوید: بیش از 60 داور ملی داریم كه همه در لیگ برتر فوتسال قضاوت می كنند و نیمی از آن هم در لیگ برتر فوتبال سوت می زنند. از نظر داوری در جهان پیشرفت خوبی داشتیم و در هر جای آسیا وقتی تعداد داوران ما چه در عرصه داخلی و چه بین المللی می بینند، متعجب می شوند و این نشان دهنده برنامه ریزی در این زمینه است.
این بخشی از اظهارات ناظمی است كه با حضور در ایرنا و در گفت و گوی صمیمانه تجربیات، خاطرات و ناگفته های دوران حرفه ای خود مطرح كرده است. زنی جوان كه اكنون مسئولیت لیگ فوتبال زنان ایران را در اختیار دارد.
مشروح این گفت وگوی صمیمانه خبرنگاران گروه ورزشی و اجتماعی با این داور برجسته و مسئول فوتبال زنان كشور را در زیر بخوانید:

ایرنا: چه شد خیلی زود دنیای بازی را رها كنید و به قضاوت مشغول شوید؟
ناظمی: 2 سال در تیم آتش نشانی بازی كردم و در واقع می خواستم بازیكن باشم نه داور. اما چون برادرم داور بود، مرا برای حضور در عرصه داوری تشویق و ترغیب می كرد. وقتی كه هم سن و سال های برادرم در كوچه و خیابان دنبال توپ می دویدند او ترجیح می داد نقش داور را بازی كند.
در واقع برادرم معتقد بود استعداد زیادی در داوری دارم و با اعتماد به نفسی كه در من ایجاد كرد به این عرصه روی آوردم، اكنون 18 سال از آن زمان می گذرد. با اینكه مسیر پر فراز و نشیبی را طی كرده ام، اما از این تصمیم خوشحال هستم.

ایرنا: دخترانی كه می خواهند داور فوتسال یا فوتبال باشند با چه چالش هایی رو برو هستند؟
ناظمی: فوتبال و فوتسال زنان سابقه بسیار كمی در كشور دارد و هنور هم امكانات محدودی در اختیار دارند. اما شرایط امروز این 2 رشته قابل مقایسه با 18 سال گذشته نیست و اكنون در وضعیت بهتری قرار دارد و مشكلاتی كه من و هم دوره هایم در آن مقاطع داشتیم قابل مقایسه با شرایط فعلی نیست. زیرا بسیاری از چیزها ساده تر و در دسترس تر است. اما زنان برای اینكه داوران خوبی باشند، باید قوی و با پشتكار زیاد باشند چون در این حوزه برای گرفتن حقشان حتی مجبورند با مردان رقابت كنند.
به جرات می گویم، از میان افرادی كه با من در كلاس داوری شركت كردند، تنها فردی كه ماندگار شد و همچنان كار می كند، من هستم و بیشتر این افراد طی یك تا سه سال اول همه چیز را رها كرده اند و دنبال زندگی شان رفتند.
در آن مقطع امكانات نبود و فوتبال و فوتسال بیشتر به صورت انجمنی هدایت می شد و همین موضوع این حس را ایجاد می كرد كه چون فعالیت در این رشته آینده ای ندارد، همه این افراد بعد از مدتی بی خیال داوری شدند و آن را كنار گذاشتند.

ایرنا: برای داور درجه یك شدن باید چه ویژگی هایی داشت؟
ناظمی: اكنون دیگر نیاز نیست افراد سال ها تلاش كنند تا به جایی كه ما امروز ایستاده ایم، برسند. برای تبدیل شدن به داور درجه یك و بین المللی، باید آمادگی جسمانی، آشنایی كامل به علم روز و قوانین و اطلاعات جدید داشته باشند باشند و در عین حال به زبان انگلیسی هم مسلط باشد زیرا بیشتر اطلاعات موجود و قوانین و مطالب در تارنمای فیفا به زبان انگلیسی است.
البته بر اساس تحقیقات، برخی داورها در زمین بیش از فوتبالیست ها و فوتسالیست ها می دوند و آزمون هایی كه از داوران گرفته می شود به مراتب سخت تر از آزمون بازیكنان است.

ایرنا: آیا فدراسیون دوره های آموزشی را در داخل برای داوران برگزار می كند یا برای ارتقا سطح علمی و تجربه به كشورهای دیگر اعزام كرده است؟
ناظمی: طی سه تا چهار سال گذشته بهترین مدرسان فدراسیون بین المللی فوتبال به ایران دعوت می شوند. این كلاس ها در بالاترین سطح دانش و اطلاعات روز در حوزه داوری دنیا در ایران برای زنان و به مدت یك هفته تا 10 روز به طور تئوری و عملی برپا می شود و از 2 سال پیش هم برای شروع فصل و نیم فصل همان مردان كلاس داوری برگزار می كنند. اما هنوز در سطح مربیگری دوره ها هم سطح داوری نیست و امیدوارم این دوره ها به ویژه در حوزه زنان بیشتر برگزار شود.

ایرنا: با توجه به فعالیت شما در هر 2 بخش فوتبال و فوتسال، چند داور بین المللی در ایران فعالیت می كنند؟
ناظمی: در فوتسال و فوتبال سه داور بین المللی وسط و چهار داور كنار فوتبال در سطح بین المللی حضور دارند كه در لیگ هم قضاوت می كنند. «زری فتحی»، «مریم پورجعفریان» و خودم داور بین المللی فوتسال هستیم البته پیشتر «شیوا یاری» هم به عنوان داور بین المللی بود. همچنین «سلطنت نوروزی»، «مهسا قربانی» و «مهناز ذكایی» هم سه داور وسط و بین المللی فوتبال هستند.
در سطح ملی هم 60 داور داریم كه همه در لیگ برتر فوتسال داوری می كنند و نیمی از این تعداد در لیگ برتر فوتبال سوت می زنند.
از این منظر در جهان پیشرفت خوبی داشتیم و در هر جای آسیا وقتی تعداد داوران ما را می بینند چه در سطح ملی و چه بین المللی تعجب می كنند و این به دلیل برنامه ریزی خوب در زمینه داوری است.
در گذشته داوران زن باید به طور شخصی خیلی از مسائل را دنبال می كردند اما اكنون بسیاری از اطلاعات در دسترس است و كمیته داوران فدراسیون فوتبال هم برترین مطالب و اطلاعات ترجمه شده و روز دنیا را روی تارنمای خود در اختیار داوران جوان و علاقه مند قرار می دهد.

ایرنا: آیا حاشیه ای كه در فوتبال و فوتسال مردان برای داوران وجود دارد، موجب كاهش علاقه مندی زنان به داوری شده است؟
ناظمی: داوری در چند سال اخیر رشد چشمگیری داشته و این 2 حوزه تفكیك شده است به طوری كه اكنون بیش از یكصد داور فوتبال داریم كه 60 نفر آنان در سطح ملی بوده و در لیگ برتر سوت می زنند و بقیه در سایر دسته ها فعالیت دارند.
اگر چه سختی و فضای ایجاد شده برای داوران مرد كمی دلسرد كننده بوده، اما داوری فوتبال و فوتسال زنان هنوز طرفدران خود را دارد، زیرا همچنان نگاه عمومی به فضای ورزشی و داوری فوتبال زنان شاد و مفرح است.

ایرنا: اگر مسئولان فدراسیون به ویژه كمیته انضباطی، برخورد سخت تری با افراد خاطی داشته باشند، می توانیم در كاهش حاشیه ها در این زمینه امیدوار باشیم؟
ناظمی: این مساله همیشه در هیات رییسه فدراسیون مطرح می شود اما با نظارت و برخورد جدی تر كمیته انضباطی موافق هستم، البته در لیگ و مسابقات زنان، كمتر چنین رفتارها یا اتفاقاتی را شاهد هستیم. یعنی مسائلی كه به كمیته انضباطی كشیده شود، مانند توهین به داور خیلی به ندرت اتفاق می افتد. در خصوص مردان وقتی چنین مواردی روی می دهد، به نظر می رسد روح قانون زیر سوال می رود و وقتی فضای ورزشی ملتهب و پر مخاطره شده می شود و تعداد متقاضیان داوری در این رشته ها به ویژه فوتبال كاهش می یابد.
یكی از موضوعات مهم در عرصه داوری باید گفت كه این حوزه جزء مظلوم ترین اقشار محسوب می شود؛ چه به لحاظ دریافت حق الزحمه در مقابل زمانی كه برای كارشان می گذارند و چه در زمینه نوع برخورد ها همیشه فشار زیادی وجود دارد و اگر با افراد خاطی برخورد جدی شود، دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نخواهیم بود.

ایرنا: سقف آرزوی شما به عنوان داور بین المللی چیست؟ آیا داوران ایرانی توان قضاوت در لیگ سایر كشورها را دارند؟
ناظمی: بله؛ داوری زنان ایران به جای رسیده است كه در جام ملت های اروپا داوری كرده اند؛ اروپا كه مدعی ترین داوران را دارد از داوران ایرانی استفاده می كنند یعنی در كنار دعوت از 2 داور آسیایی از 2 داور ایرانی هم استفاده می كنند.
پس این هدف قابل دسترسی است، البته تا به حال چه در بخش مردان و زنان چنین چیزی نداشتیم و اكنون برای نخستین بار به ایران ابلاغ شد و این اعتماد باعث دعوت از داوران زن ایران برای حضور در جام پرتغال شده است.
در طول 18 سال فعالیت، داوران زن نشان دادند كه داوران خوب و قابل اطمینانی هستند كه این سطح داوری ایران را ارتقا داده و در بخش مردان و هم زنان، به ویژه در برابر كشورهایی كه هیچ داوری قابل قبولی در سطح بین المللی ندارند، فعالیت داوران زن ایرانی بیانگر توانمندی آنان است و این مهم مسیر را برای داوری زنان هموارتر می كند.
حال سدها شكسته شده و داوران جوان می توانند خیلی راحت تر و با شتاب بیشتری به چنین سطحی برسند؛ چه بسا كه پس از ما داورانی آمده اند و در حال قضاوت هستند كه حتی نصف زمانی كه ما وقت گذاشتیم، زمان صرف نكرده اند.

ایرنا: اولین تجربه شما به عنوان داور بین المللی چه سالی و در چه مسابقه ای بود؟
ناظمی: نخستین بار در مسابقات فوتسال قهرمانی شرق آسیا به میزبانی مالزی قضاوت كردم و یكی از بهترین داوری هایم قضاوت فینال فوتسال بازی های المپیك نوجوانان 2018 آرژانتین بود. زیرا علاوه بر عملكرد از نظر پوشش هم به شدت در كانون توجه قرار داشتیم.

ایرنا: آیا خاطره ای در این مدت دارید؟
ناظمی: بهترین خاطره من مسابقات دانشجویان جهان به میزبانی قزاقستان بود؛ در آن رقابت ها به دلیل كمی تجربه تصور می كردم، سایر كشورها به دلیل مشكلات فی بین ایران با رژیم صهیونیستی آگاه بوده و از این رو هیچ وقت قضاوت دیدارهای این كشور را به ایرانیان نمی دهند، اما این تصور اشتباه بود و قضاوت كانادا و رژیم صهیونیستی به من سپرده شد و داوران حق پس دادن برنامه ابلاغ شده را هم ندارند، زیرا داوری در فضای ورزشی باید عاری از نگاه سیاسی باشد.
من شوكه شده بودم، این دومین تجربه فیفایی من بود نمی دانستم چه واكنشی داشته باشم اما خیلی محترمانه این را به مسئول مسابقه انتقال دادم و اگر چه آن روز دیگر قضاوتی به من سپرده نشد و من خارج از زمین مسابقه را تماشا كردم اما فردای آن روز دوباره برنامه داوری به من سپردند و عملكردم به گونه ای بود كه در دیدار دوم، قضاوت فوتسال پسران دانشجو به من واگذار و عملكرد خوبی هم در كارنامه من ثبت شد.
در مجموع آنان در پایان مسابقه نگاه مثبتی داشتند و با وجود نگرانی همراه با ناامیدی كه تصور می كردم «رد قضاوت دیدار رژیم صهیونیستی» پایان كار داوری ام خواهد بود، اتفاق خوبی افتاد و خاطره شیرینی از آن در ذهنم باقی ماند.

ایرنا: یكی از مشكلات ورزش حرفه ای زنان در حوزه های مختلف داوری، مربیگری، مدیریت ورزشی یا بازیكن به مسائل خانوادگی و ازدواج باز می گردد، از نظر شما آیا ازدواج و تشكیل خانواده مغایرتی با ورزش حرفه ای دارد یا با یك برنامه ریزی درست می توان هر 2 بخش را در كنار هم مدیریت كرد؟
ناظمی: درست نیست كه بگوییم ازدواج یا مسائل خانوادگی باعث می شود كه ما از زندگی ورزشی یا تحقق اهداف ورزشی مان دور شویم اما واقعیت این است كه ازدواج ممكن است فرد را از فضای حرفه ای دور كند.
مدیریت این 2 موضوع به شریك زندگی یك ورزشكار اعم از زن یا مرد هم بستگی دارد، اگر همراه یا همسر یك ورزشكار نگاه وسیعی به شرایط و فعالیت وی در حوزه ورزش داشته باشد، مشكلی در آینده ایجاد نمی شود. اما متاسفانه در بیشتر موارد به ویژه همسران زنان ورزشكار، در همان سال های نخست ازدواج، نظرشان را تغییر می دهند.
ورزشكاران، داوران و مربیان زن، درگیر اردوهای آماده سازی یا مسابقات لیگ و سفرهای ورزشی می شوند و این به تعامل و همكاری گسترده از سوی همسرانشان بستگی دارد.
مردان یا همسران این ورزشكاران باید با یك تعامل گسترده در حوزه زندگی اجتماعی و خانوادگی، آماده حمایت از همسران خود باشند و در فعالیت هایی كه براساس یك قانون نانوشته جزء وظایف زنان در خانواده تعریف شده، همكاری و مشاركت بیشتری برای مدیریت خانه و پرورش فرزند یا فرزندان داشته باشند تا فرصت كافی برای فعالیت زنان در حوزه ورزشی فراهم شود.
متاسفانه به طور عمومی مردان در كوتاه مدت یا یك سال پس از ازدواج خسته می شوند و زنان هم در این حیطه ترجیح می دهند اول به اهداف خودشان برسند و بعد از آن به ازدواج و تشكیل خانواده فكر كنند. ضمن اینكه آنان نیز مانند سایر اقشار جامعه با مشكلات اجتماعی نیز دست و پنجه نرم می كنند.

ایرنا: مهم ترین مشكلات لیگ برتر فوتبال زنان چیست و فاصله لیگ ما با استانداردهای لیگ كشورهای برتر در فوتبال زنان چقدر است؟
ناظمی: فوتبال زنان حامی مالی و درآمد زایی ندارد و مشكل سخت افزاری نیز فشار مضاعفی به آنان وارد می كند. زنان در هیچ جای كشور ورزشگاه اختصاصی ندارند و همیشه بدترین ساعات برای برگزاری مسابقات به زنان تعلق می گیرد.
شاید در یك شهر ۲۰ سالن ورزشی وجود داشته باشد اما تنها از یك ورزشگاه یا زمین چمن برخوردار باشد؛ در چنین شرایطی همیشه اولویت به مردان داده می شود؛ باید فرهنگ سازی در تمام كشور از جمله استان ها صورت گیرد؛ نگاه جنسیتی باید از ورزش كشور حذف و این باور كه «فوتبال مال مردان» است و «زنان را چه به فوتبال» باید از افكار عمومی پاك شود.
اگر رسانه ها به فوتبال زنان بپردازند و پوشش بهتری از مسابقات، اردوها و ارائه مشكلات و كمبودهای آنان داشته باشند، توجه حامیان مالی را جلب خواهند كرد.
فوتبال زنان نباید از سر باز شود و به آن به عنوان یك «بار اضافی» نگریست. بلكه باید امكانات بیشتری به آن تعلق گیرد.

ایرنا: به عنوان یك مدیر فوتبالی چه پیشنهادی برای كاهش مشكلات زنان و اقبال حامیان مالی به تیم های زنان دارید؟ آیا سازمان لیگ می تواند باشگاه ها را ملزم به تیم داری در حوزه زنان كند؟
ناظمی: سازمان لیگ نمی تواند باشگاه ها را به انجام كاری ملزم كند؛ همه فعالیت ها و تصمیمات باید در حیطه قانون باشد. قوانینی در كنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا در بخش توسعه، كلاس بندی شده و براساس آن تیمی كه لیگ برتری است باید تیم پایه داشته باشد.
ما بدنبال توسعه فوتبال زنان هستیم اما نمی توانیم برنامه یا كاری خارج قانون اجرا كنیم؛ همه چیز باید در چارچوب قانون باشد. باشگاه ها باید بخواهند كه در بخش زنان تیم داری كنند اما برخی باشگاه ها حاضر به تیم داری در ورزش یا فوتبال زنان نیستند و حتی گاهی می گویند حاضرند هزینه بیشتری به سازمان لیگ بپردازند اما در حوزه زنان فعالیت نكنند.
در حالی كه وظیفه سازمان لیگ هماهنگ كردن است و باشگاه ها و هیات های فوتبال بازوهای سازمان لیگ محسوب می شوند؛ این اتفاق فعالیتی همه جانبه است و بنابراین توقع از لیگ برای تیم داری درست نیست؛ باز هم تكرار می كنم بدون تغییر در دیدگاه جامعه و مدیران فوتبالی و رسانه مشكل زنان با همان شدت به قوت خود باقی می ماند.
برخی باشگاه ها در سطح لیگ برتر و لیگ یك مردان همچون تیم های سپاهان، ذوب آهن، پارس جنوبی بوشهر یا ملوان بندر انزلی همیشه یا در بیشتر موارد در فوتبال زنان تیم داری می كنند كه این جای تقدیر دارد.
یكی از بهترین راه ها برای تیم داری باشگاه ها در حوزه زنان ارایه تسهیلات كم بازده یا امكانات به باشگاه ها است.

ایرنا: آیا راهی برای زمان بندی بهتر لیگ برتر زنان وجود دارد یا خیر؟ برخی باشگاه ها در این خصوص معترض هستند.
ناظمی: همیشه مسابقات لیگ برتر زنان در پاییز و زمستان و ساعت ۱۰ تا ۱۲ صبح برگزار شده است و فقط این دوره به دلیل برگزاری اردوهای تیم های ملی در رده های بزرگسالان و جوانان و همكاری و تعامل تیم های لیگ برتری، لیگ زنان چند مرحله تعطیل شد و دوباره ادامه یافته است.
این نخستین باری است كه لیگ برتر زنان زیر نور برگزار می شود و امیدوارم به جایی برسیم كه لیگ زنان به جای برگزاری در ساعت ۱۰ صبح ، در خنكی عصرها و در صورت تامین هزینه های مورد نیاز شب ها زیر نور برگزار شود.
ضمن اینكه برخلاف تیتر برخی رسانه ها كه نوشتند اعتراض ها موجب تغییر زمان مسابقات شد، مسابقات لیگ به دلیل تعطیلات زیاد تا ماه رمضان ادامه یافت و مسابقات ماه رمضان باید پس از افطار برگزار شود.
همچنین در مورد گرمای هوا و بیهوشی برخی بازیكنان باید بگوییم ما استعلام هواشناسی را گرفته بودیم و داوران هم در همان هوا قضاوت كردند و پا به پای بازیكنان دویدند.
بر اساس قانون لیگ، اگر تیمی با گرما یا شرایط آب و هوا مشكل دارد، می تواند چند روز زودتر در محل مسابقه اردو زده و بازیكنانش برای هماهنگی با شرایط جوی در شهر میزبان تمرین كنند، ضمن اینكه بر اساس قانون فیفا از قانون كولینگ (استراحت برای خنك شدن) را در برخی رقابت ها رعایت می كنیم.
در مجموع گرمای هوا در حدی نبود كه سلامتی كسی به مخاطره بیفتد و به جنجال كشیده شود.

ایرنا: به حمایت رسانه ها اشاره كردید، نقش رسانه ها در توسعه ورزش زنان را چگونه ارزیابی می كنید؟
ناظمی: فوتبال زنان خیلی كم دیده می شود زیرا ما امكان پخش نداریم اگر بود خیلی هم طرفدار داشت. بنابراین رسانه ها با تولید خبر و گزارش یا عكس و فیلم های كوتاه می توانند نقش بسیار زیادی در توسعه این رشته داشته باشند تا شانس دیده شدن این رشته توسط حامیان مالی فراهم شود و جذب هوادار نیز در این میان اجتناب ناپذیر است.
متاسفانه یكسری رسانه های برای بیشتر دیده شدن خودشان یا جدب مخاطبان بیشتربه انتشار مطالبی روی می آورند كه به فوتبال زنان آسیب جدی می زند. اگر انتقاد می شود نیمه پر لیوان را هم باید نگاه كرد و از برجسته كردن مسایل حاشیه ای و منفی باید پرهیز شود. به طور مثال همین برگزاری مسابقات زنان در زیر نور، هیچكدام از رسانه ها با نگاه مثبت به آن نپرداختند در حالی كه این یك گام رو به جلوست. وزرش و فوتبال زنان خیلی حساس است مانند كودكی كه به تازگی راه افتاده و نمی توان فوتبال زنان را با مردان مقایسه كرد خیلی راه مانده تا به فوتبال مردان كشور برسیم.

ایرنا: به نظر شما چقدر راه مانده تا به فوتبال مردان كشور برسیم؟
ناظمی: البته اتفاقات خوبی برای فوتبال زنان رخ داده است. اما با كمبود امكانات مواجه هستیم، مشكلات در استان ها خیلی بیشتر است و دربسیاری از استان ها اجازه فوتبال به زنان نمی دهند و ما در حال جنگ با چنین افكاری هستیم كه كار ما را سخت می كند.
فوتبال یك صنعت پولساز است و فوتبال زنان ایران بدلیل نداشتن امكان پخش امكان پولساز بودن را ندارد . اكنون اگر امكان پخش را از فوتبال مردان بگیرید مشكلات آنان بیشتر از زنان می شود. رقم هایی كه از پخش تلویزیونی به فوتبال مردان كمك می شود وضعیت آنان را متفاوت كرده است.

ایرنا: چرا ما با داشتن مسابقات لیگ هنوز تیم ملی قدرتمندی نداریم؟
ناظمی: شاید به نظر می رسد اگر به همان میزان كه روی فوتسال سرمایه گذاری شده در فوتبال زنان هم می شد. وضعیت بهتری ایجاد می شود. بسیاری از كشورها سال ها در فوتبال زنان فعالیت می كنند اما در فوتسال سابقه بسیار اندك و شاید سه چهار ساله ای دارند مانند فوتبال زنان ایتالیا كه بیش از دهها سال سابقه دارد اما فوتسال آنان ۳ اخیر راه اندازی شده است.
اما در ایران برعكس شروع شد، چون فوتسال داخل سالن برگزار می شد و از نظر پوشش ورزشكاران، امكانات بیشتر در استان ها و ارزان تر بودن زودتر فعالیت خود را زودتر آغاز كرد و به شرایط بهتری رسید كه باید به فوتبال زنان هم همین اندازه توجه شود. خیلی از استان های در رقابت های لیگ تیم داری نمی كنند ما ۱۲ تیم از ۱۰ استان داریم و بیش از ۲۰ استان هیچ فعالیتی در فوتبال ندارند و پشتوانه سازی هم نمی شود.

ایرنا: پس در چنین استان هایی چطور باید استعدادیابی شود؟
ناظمی: تا زمانی كه نتوانیم به صورت گسترده همه استعدادها رو كشف و از ظرفیت آنان استفاده كنیم. وضعیت همین است.
شاید باید اجباری برای سرمایه گذاری هیات ها در فوتبال زنان صورت گیرد. باید با یك تغییر دیدگاه در رده های پایه و نو جوانان در همه استان ها سرمایه گذاری شود در این صورت دایره بزگتری از بازیكنان خوب داریم و انتخاب ها آسان تر می شود. هر قدر استان ها یا هیات های استانی بیشتر در این حوزه ها فعالیت تعداد بیشتری بازیكنان اناده از نظر تكنیك و تاكتیك داریم و برون كرد آنان یك تیم ملی قدرتمند است.
ورزشی**1828**3991**2024