تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۳:۲۹

تهران- ایرنا- «كوچه گردان عاشق» آیینی كه سال هاست توسط جمعیت امام علی (ع) در مناطق محروم اجرا می شود. در این مراسم هر سال و همزمان با شب های قدر، خانواده های نیازمند، بسته ارزاق می گیرند و طعم مهرورزی را می چشند.

محرومیت در ظاهر یك عنوان است اما تا از نزدیك آن را نبینید و لمس نكنید، محروم و محرومیت را درك نخواهید كرد. «كوچه گردان عاشق» مراسم و آیینی دیرینه است كه توسط جمعیت امام علی (ع) برگزار می شود. امسال بیستمین سال اجرای آن در مناطق حاشیه و محروم شهرهای كشور است و خیران، داوطلبان و علاقه مندان به امور خیر دورهم جمع شده و از نزدیك با چهره محرومیت مواجه می شوند و در این مناطق اقدام به توزیع بسته ارزاق می كنند.
زهرا رحیمی مدیرعامل جمعیت امام علی (ع) در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا درباره این رسم می گوید و معتقد است «كوچه گردان عاشق» سرآغازی است برای حضور و مشاركت مداوم خیران در محله های محروم.

ایرنا: چرا كوچه گردان عاشق؟
رحیمی: كوچه گردان همان روشی است كه حضرت علی (ع) در پیش گرفته بود و كیسه های آذوقه را شبانه در خانه نیازمندان می برد، با فرزندان آنها بازی می كرد و از این طریق در جریان وضعیت خانواده های فقرا و یتیمان قرار می گرفت و به كمكشان می رفت. بر اساس همین ما نیز تصمیم گرفتیم به شیوه آن حضرت اقدام كرده و در شب های قدر كه به نام ایشان نامگذاری شده است، بسته های ارزاق را میان نیازمندان توزیع كنیم كه امسال بیستمین سالی است كه این كار توسط اعضای جمعیت انجام می شود.

ایرنا: توزیع این اقلام فقط در شب بیست و یكم ماه رمضان انجام می شود؟
رحیمی: بله، اما چون این آیین در خیلی از شهرهای دیگر هم انجام می شود، در سایر شب های قدر (19 و 23 ماه رمضان) و دهه سوم ماه مبارك نیز قرار است اقدام به توزیع ارزاق میان نیازمندان كنیم.

ایرنا: این آذوقه شامل چه اقلامی می شود؟
رحیمی: شامل موادغذایی مانند گوشت، مرغ، حبوبات، روغن، برنج، چای، قند، شكر و تن ماهی. مجموع مبلغ هر بسته 380 هزار تومان و این آذوقه یك ماه هر خانواده ای است.

ایرنا: خانواده هایی كه این بسته ها را دریافت می كنند از چه مناطقی هستند و چه ویژگی هایی دارند؟
رحیمی: تصور كنید اینها، خانواده هایی هستند كه سالی یك بار هم قادر به تهیه گوشت نیستند. اغلب ساكن حاشیه شهرهای كشور هستند و از لحاظ درآمد و محله ای كه در آن زندگی می كنند در وضعیت خوشایندی به سرنمی برند. صد در صد خانواده هایی كه شناسایی شده اند، از فقر رنج می برند. حتی در بین خانواده هایی كه شناسایی كرده ایم افراد سالمند، از كار افتاده، معلول كه قادر به تامین معاش خود نیستند نیز وجود دارند.

ایرنا: با این كار چه هدفی را دنبال می كنید؟
رحیمی: هدفمان این است، یك بخشی از جامعه را كه نسبت به مسائل اجتماعی و به ویژه فقر نگاه انفعالی دارند، با شركت در این مراسم فعال تر كنیم. این فعال شدن از آگاهی سرچشمه می گیرد. برای مثال وقتی افراد خودشان در این محله ها حضور یابند و از نزدیك با چهره فقر روبرو شوند، در آنها احساس مسئولیت ایجاد می شود و در سال های دیگر بدون شك خودشان دست به كار شده و از این خانواده ها حمایت می كنند و در مراسم های اینچنینی مشاركت خواهند داشت. از نظر من كوچه گردان یك آغاز در كنار محرومان جامعه است. آغازی كه به حضور افراد خیر از اقشار مختلف در این مراسم ختم می شود.

ایرنا: هر فردی می تواند برای كمك در این مراسم شركت كند؟
رحیمی: البته محدودیت هایی هم وجود دارد. چون تعداد بسته های ارزاق مشخص است و به نسبت آن نیاز به كمك افراد برای توزیع در مناطق داریم. ولی افراد می توانند برای حضور در این مراسم ثبت نام كرده و نسبت به بسته بندی، توزیع و حضور در منطقه شركت كنند.

ایرنا: كار توزیع به چه صورت انجام می شود؟
رحیمی: به طور معمول شب توزیع در یكی از خانه های محله ساكن می شویم، مراسم دعای شب های قدر را انجام داده و پس از آن كار اقدام به پخش اقلام در میان خانه هایی كه از قبل شناسایی شده اند، می كنیم.

ایرنا: در تهران در چند محله محروم این بسته ها را دریافت می كنند؟
رحیمی: 18 محله كه بیشتر مناطق حاشیه و فقیرنشین هستند. البته كار توزیع بسته ها در مناطق حاشیه نشین شهرهای دیگر نیز انجام می شود. از جمله بخش هایی از جنوب كرمان، استان سیستان و بلوچستان و خوزستان.

ایرنا: تاكنون چند بسته ارزاق تهیه شده است؟
رحیمی: معیار ما 10 هزار بسته است كه تاكنون بخش كوچكی از آن تهیه شده است اما امیدوار هستیم با همت خیرین به زودی كل این بسته ها تامین شوند.

ایرنا: این كار باعث وابستگی خانواده ها به كمك خیرین نمی شود؟
رحیمی: اگر هر ماه این كار انجام می شد، این اتفاق رخ می داد اما كوچه گردان عاشق سالی یكبار همزمان با شب های قدر انجام می شود. مثل اینكه در خانه شما نذری بیاورند، حالت اجر و بركت دارد. این كار باعث می شود افراد با محله های محروم و چهره محرومیت آشنا می شوند و از طرف دیگر خانواده های محروم متوجه شوند كه افرادی به یادشان هستند و نادیده گرفته نشده اند. همان طور كه گفتم این آیین سرآغاز یك شروع است نه پایان. آغازی برای حضور مداوم در محله هایی كه اگر توجه و اراده مردم خیر نباشد، تغییری در آنها ایجاد نخواهد شد.
اجتمام*9213*1834