فراخورشیدی یا غیرخورشیدی سیاره ای است که خارج از منظومه شمسی قرار دارد و به دور یک ستاره غیر از خورشید در حال گردش است.
اکنون پژوهشگران موسسه تحقیقات خورشیدی «مکس پلانک» ، دانشگاه «جرج آگوست» گوتینگن و رصد خانه Sonneberg در بررسی دوباره اطلاعات تلسکوپ فضایی کپلر موفق به کشف ۱۸ سیاره فراخورشیدی شدند که در پژوهش های قبلی اثری از آنها دیده نشده بود.
این سیاره های تازه کشف شده کوچکترین سیاره های فراخورشیدی هستند که تا کنون شناسایی شده اند ؛ اندازه کوچکترین آنها تنها ۶۹ درصد قطر زمین و قطر بزرگترین آنها بیش از دو برابر قطر زمین است. تمام این سیاره‌ها در یک ویژگی مشترک هستند و آن این است که به‌دلیل حساس نبودن به الگوریتم جست‌وجو، در داده‌های قبلی تلسکوپ کپلر مشاهده نشده بودند.
تاکنون، تقریبا بیش از چهار هزار سیاره در اطراف ستاره های دیگر شناسایی شده که ۹۶ درصد از آنها بزرگ تر از زمین هستند و اغلب آنها را از نظر اندازه می‌توان با غول های گازی منظومه شمسی مثل نپتون و مشتری مقایسه کرد. از آنجاکه رصد سیاره‌های کوچک‌تر دشوارتر است، این رصدها آمار واقعی سیاره‌های خارجی را نشان نمی دهند.
محققان برای جست‌وجوی دنیاهای دوردست، اغلب از روشی به‌نام «گذار» استفاده می‌کنند که در آن، نوسان های دوره‌ای درخشش نور ستاره بررسی می شود. اما در این مطالعه جدید محققان از روشی جدیدی برای کشف سیاره‌های فراخورشیدی استفاده کردند
پژوهشگران از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر به‌عنوان بستر آزمایش الگوریتم جدید خود استفاده کردند. تلسکوپ فضایی کپلر در مرحله‌ی اولیه‌ی مأموریت بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳، کپلر افت‌های نوری بیش از ۱۰۰ هزار ستاره را ثبت کرد که به کشف بیش از ۲,۳۰۰ سیاره جدید منجر شد تا اینکه پس از بروز نقصی فنی، تلسکوپ باید در حالت رصد جایگزین موسوم به مأموریت K۲ (زندگی دوباره‌ی کپلر) به‌کار گرفته می شد.
کپلر تا پایان سال ۲۰۱۸، موفق شد بیش از ۱۰۰ هزار ستاره‌ی دیگر را رصد کند. محققان به عنوان نمونه آزمایش اولیه الگوریتم باردیگر ۵۱۷ ستاره از K۲ را تحلیل کردند که گمان می‌رفت میزبان حداقل یک سیاره درحال گذار باشند. نتیجه مطالعه آنها علاوه بر سیاره‌های گذشته، ۱۸ سیاره‌ی جدید را نشان داد که در پژوهش‌های قبلی از نظر دور مانده بودند. به‌گفته محققان سیاره‌های جدید در اغلب منظومه های سیاره‌ای از کوچکترین سیاره ها هستند.
** یکی از سیاره های کشف شده از شرایط مناسبی برای حیات برخوردار است
فاصله مدار اغلب سیاره‌های جدید تا ستاره میزبان خود، کمتر از نمونه‌های قبلی بود؛ بنابراین، انتظار می‌رود دمای سطح سیاره‌های جدید بیش از۱۰۰ درجه سانتی‌گراد باشد و حتی دمای برخی از آنها تا ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد.
تنها یکی از این منظومه‌ها استثنا بوده و آن سیاره‌ای است که احتمالا در محدوده سکونت پذیر یک کوتوله‌ی سرخ قرار دارد. این سیاره در چنین فاصله‌ی مطلوبی، می‌تواند در سطح خود از آب مایع برخوردار باشد که یکی از پیش نیازهای ضروری برای حیات محسوب می شود.
علمی**۲۰۳۸**۱۶۰۱**