از لحاظ نظری کارکرد این رآکتور بسیار ساده است و دی اکسید کربن را دریافت کرده و یک اتم کربن را از آن خارج می‌کند. برای این منظور کافی است دی اکسید کربن با یک سطح خنثی مانند فویل طلا برخورد کند تا مولکول آن به کربن و اکسیژن تجزیه شود.
به گفته محققان عملکرد این دستگاه شباهت زیادی به یک شتاب‌دهنده ذرات دارد. مولکول‌های دی اکسید کربن در ابتدا یونیزه شده و با استفاده از یک میدان الکتریکی شتاب داده می‌شوند تا با سرعت بالا به سطحی از طلا برخورد کنند.
این فرآیند در طبیعت نیز رخ می‌دهد. پس از اینکه فضاپیمای رزتا یک جریان گاز را در ستاره دنباله‌دار 67P شناسایی کرد، محققان کلتک این فرضیه را مطرح کردند که در اثر برخورد این ستاره دنباله‌دار با سایر ترکیبات شیمیایی مانند دی اکسید کربن و آب که در اثر بادهای خورشیدی شتاب گرفته‌اند، اکسیژن مولکولی ایجاد می‌شود. این پدیده الهام‌بخش محققان کلتک برای ساخت رآکتور بود.
در حال حاضر بازدهی این دستگاه پایین است و به ازای ۱۰۰ مولکول دی اکسید کربن یک یا دو مولکول اکسیژن تولید می‌کند، اما انتظار می‌رود درآینده با بهبود فناوری، بازده این دستگاه نیز افزایش یابد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
علمی **۹۲۵۹**۱۴۸۵