در این مطلب آمده است: آیا این همه دشمن خونی برای دین مبین اسلام که بیش از هزار و چهارصد سال در مظلومیت مطلق به سر می برد و برای دوام آنکه تنها راه رستگاری ابناء بشر است راهی به جز شهادت و ایثار به نظر نمی رسد کافی نیست که خود نیز به نحوی به آن جفا نکنیم؟! این آیین الهی اگرچه از ابراهیم زاده شده تا اسماعیل را به مسلخ قربانی ببرد اما ادامه آن با خاتم النبیین «ص» بود تا همه سرمایه های مادی همسر خود خدیجه کبری و داماد و پسرعمو و فرزندان دخترش فاطمه زهرا «س» را در مسیر تعالی آن فدا نماید. اسلام تنها یک دین و آیین نیست بلکه مائده آسمانی برای کسانی است که می خواهند به خداوند متعال بپیوندند بنابراین برای کسانی که باورش داشته باشند آسان و سهل است اما آنهایی که می خواهند از قبل آن منتفع شوند به این راحتی نخواهند توانست مسلم واقعی باشند. اسلام دین انتخاب مسیرهاست اما نمی توان اصول و فروعش را برچیده و آنهایی را عملی نمود که با منافع شخصی تعارض نداشته باشد.
فراموش نکنیم هریک از ملت ایران بنا به پشت گرمی و توانایی های شخصی خود در تمام این چهارده قرن و به منظور دفاع از ارزش های انسانی این آیین الهی هزینه های لازم را داده اند که بازهم تا زمان ظهور موعود ادامه خواهد داشت بنابراین جفا است که گروهی معدود بر اساس سلیقه شخصی و قلت فهم و درک کامل ازآنچه در حریمشان می گذرد تمامی این مرارت ها و فداکاری های چهارده قرن را زیر پا بگذارند و تنها برای رضایت معدودی از همان قماش تیشه را به روی خود بگیرند و دشمنان را در سراسر دنیا به وجد و طرب درآورند! اتفاق ناگواری که در مراسم شب احیاء آن هم در مهد فرهنگ یعنی کتابخانه ملی کشور می افتد یکی از همین جفاهایی است که شادکامی دشمنان قسم خورده این آیین الهی را به همراه داشت.آن شب و درحضورحاضرانی که می خواستند لحظات پس از افطار را در یک محیط روحانی گذرانده و از وابستگی ها و دلبستگی های دنیوی دوری جویند با پوستری در فضای مجازی روبرو می شوند که آنها را دعوت به شرکت در شب احیای کتابخانه ملی می کند درحالی که این مکان محلی از اعراب برای برگزاری مراسم احیاء و مذهبی ندارد زیرا هزاران مسجد، حسینیه، تکیه، حرم و امامزاده در سطح کشور این وظیفه مقدس را به خوبی انجام می دهند. آنچه در پوستر این مراسم معنوی بیش از همه قابل توجه به نظر می رسید ذکر جمله «نیایش خوانی با نوای نی و آواز و همخوانی دعای جوشن کبیر» بود که با به سر گرفتن کلام الله مجید و قرائت دعا با نوای نی در این محیط فرهنگی تکمیل می شد! همه مسلمانان دنیا و بخصوص ایرانیان به خوبی آگاه اند که مراسم احیاء و به سر گرفتن قرآن و خواندن دعا در این شب های عزیز آداب خود را دارد که نمی شود آن را به شیوه های دیگر به جا آورد از سویی شب های قدر مصادف با ایام عزای امیرالمؤمنین علی «ع» بوده و در این ایام جایز نیست از نوای ساز و نی استفاده نمود.
کتابخانه ملی اگرچه وظیفه ای پیرامون برگزاری اینگونه دورهمی های سنت شکن ندارد اما می تواند بجای آن پروژه های پژوهشی خود را به دلیل کمبود بودجه تعطیل نکند! آنچه بیش از همه در اجرای این مراسم قابل توجه به نظر می رسید انتخاب سخنرانان آن بود که با نحوه اجرا مطابقت داشته باشد زیرا نظریه «اسلام منهای روحانیت» را تداعی می کرد! به طوری که از شش سخنران تنها یک نفر حوزوی بود که موضوعات نیز اکثرًا پیرامون اهداف روشنفکرانه درباره بزرگداشت شب هایی دور می زد که تقدیر آدمی در آنها رقم می خورد! حال آنکه این شبها مختص توبه و استغاثه به درگاه الهی است که می تواند بار گناهان را سبک تر کند. اجرای این برنامه سراسر ابهام در کتابخانه ملی طی مصاحبه ای که رادیو ایران در برنامه پیک صبحگاهی با ریاست آن داشت مورد تأیید و دفاع ایشان قرار گرفت و حتی ساز نی را نیز جزء آلات موسیقی نشناختند و تنها وسیله ای برای ایجاد حزن و غم نام نهادند، پیداست تعبیری که از نوای موسیقی در انسان ها ایجاد شود موقتی و احساسی است و جنبه علقه مذهبی و عقیدتی نخواهد داشت!
۷۱۴۱/۶۰۲۶/