به گزارش ایرنا در حالی که فوتبال ایران داعیه حرفه‌ای شدن را دارد و خود را یکی از قدرت‌های برتر آسیا می‌داند اما شب گذشته اتفاقات ناگواری در ورزشگاه فولاد رخ داد که نشان داد هنوز با حرفه‌ای شدن فاصله داریم و توان برگزاری یک فینال ساده را نداریم چه برسد به اینکه بخواهیم میزبان جام ملت‌های آسیا شویم.
به راستی فینال جام حذفی شبی تاریک برای فوتبال ایران بود و فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، هیأت فوتبال خوزستان و تمامی عواملی که باعث چنین اتفاق تلخی شدند باید پاسخگو باشند که تا چه زمان این بی نظمی و بی تدبیری‌ها در برگزاری مسابقات فوتبال ایران باید ادامه داشته باشد؟ آیا فریرا دستیار مارک ویلتموس (سرمربی تیم ملی) که شب گذشته برای تماشای بازی به اهواز آمده بود باید شاهد چنین صحنه‌های زشتی باشد تا خاطره‌ای تلخ در ذهن او ثبت شود.
شاید اتفاقات ناگواری که در شب بازی فینال جام حذفی رخ داد باعث تلنگری به مسئولان فوتبال کشور و استان خوزستان باشد تا آنها از خواب غفلت بیدار شوند و به نوعی به فکر برنامه ریزی جدید برای فصل آینده مسابقات لیگ برتر و جام حذفی باشند. در طی سال‌های اخیر اتفاقات بسیاری همچون دیدار فینال جام حذفی سال قبل در خرمشهر، درگیری‌های تماشاگران در دیدار پرسپولیس و استقلال خوزستان، تنش‌های تمام نشدنی بین تماشاگران سپاهان و پرسپولیس و … روی سکوها رخ داده و هنوز درس عبرتی برای ما نشده است.
با گذشت یک روز از ماجرا و اتفاقات تلخی که در ورزشگاه فولاد رخ داد هنوز مشخص نیست که آیا برگزاری یک دیدار اینقدر سخت است که مسئولان برگزاری این مسابقه نتوانستند هماهنگی‌های لازم را برای ورود تماشاگران به داخل ورزشگاه فراهم کنند یا اینکه در نشست هماهنگی این مسابقه مقرر نشده که چه تعداد صندلی به هواداران تیم داماش اختصاص داده شده است.
اگر چه کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال شب گذشته به دنبال جریان به وجود آمده واکنشی سریع به موضوع داشت و برای چند نفر از مسئولان فدراسیون و سازمان لیگ حکم صادر کرد اما به نظر می‌رسد اتفاق دیدار شب گذشته نباید باعث شود تا مقصران این جریان به دست فراموشی سپرده شوند. به راستی چند بار باید خون ریزی شود و چند نفر مصدوم شوند تا در تصمیمات خود بازنگری کنیم و نگرشی اساسی در نحوه برگزاری مسابقات داشته باشیم.
دیدار شب گذشته نشان داد که هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم و نمی‌توانیم در بحث بلیط فروشی همانند سایر نقاط جهان اقدام کنیم. به راستی چند سال باید انتظار بکشیم تا فرهنگ ورود و خروج هوادارانمان و فروش بلیط مطابق با استانداردهای جهان باشد و اگر در تقسیم جایگاه تماشاگران به طور مساوی، با مشکل مواجه هستیم چه اصراری بر بازی‌های تک حذفی داریم؟ این چه مدیریت فوتبال پنج ستاره است که درست وقتی که هزاران هوادار در ورزشگاه فولاد حضور یافته و میلیون‌ها نفر در منزل نتظر شروع بازی فینال جام حذفی بودند، ناگهان یادشان می‌آید که جایگاه و مکانی برایشان تدارک دیده نشده است!!
به راستی هواداران ما تا کی قرار است با شکستن صندلی و پرتاب آن به یکدیگر ناراحتی‌های خود را به مسئولان بیان کنند، چطور ممکن است هواداران بدون در دست داشتن بلیط، سکوهایی را تسخیر کنند که بهایی برای آن پرداخت نکرده‌اند بی شک اگر آن دسته از هواداران انصاف را چاشنی کارشان قرار می‌دادند و برای تماشای بازی بلیط تهیه می‌کردند اکنون شاهد چنین اتفاقات زشتی در ورزشگاه نبودیم. وقتی عده‌ای برای خود ارزش قائل نیستند و از هر طریقی دست به انجام هر کاری می‌زنند چه انتظاری باید داشت که بازی‌های ما با حضور پر شور تماشاگران و حتی بانوان برگزار شود.
مدیران تیم داماش و بازیکنان و کادر فنی این تیم یک دل و یک صدا مقابل یکه تازی و بی قانونی ایستادگی کردن تا نشان دهند از بد فرهنگی که در بین هواداران فوتبال ایجاد شده نباید به راحتی بگذریم. سوال این جاست که چرا در ورزشگاهی که ۲۸ هزار نفر گنجایش دارد بیش از ۳۰ هزار نفر باید حضور پیدا کنند و اینکه چرا ورزشگاه دیگر اهواز یعنی ورزشگاه غدیر که بیش از ۴۰ هزار نفر ظرفیت دارد نباید برای این دیدار مورد استفاده قرار گیرد. همه این موارد دست به دست هم داد تا اینکه ورزشگاه مدرن و تازه تأسیس فوتبال ایران با خسارت سنگینی رو به رو شود.
در نهایت فینال جام حذفی به پایان رسید اما باید دید که برگزاری این مسابقات چه نفعی برای فوتبال کشورمان دارد و اینکه آیا در تغیر رویه و فرهنگ هواداران مؤثر بوده است؟ دیدار شب گذشته به یک مدیریت ساده نیاز داشت که مسئولان فوتبال کشور از آن به دور هستند و امیدواریم دستیار و سرمربی جدید تیم ملی که منتظر تماشای فینال جام حذفی بودند، این صحنه‌های زشت را که مشاهده کردند به پای اهالی واقعی فوتبال ایران ننویسند.
یادداشت از محمد شاکری
۹۸۷۹/۶۰۶۴