مهشید رابطیان روز دوشنبه در گفتوگو با ایرنا، افزود: گرچه وجود خواهر و برادر یا هردوی آنها برای رشد کودک سودمندی‌هایی دارد اما برای رشد او، ضروری نیست. برخلاف تصور و سخنان همگان، خانواده‌های تک فرزند اکثراً نه تنها لوس و خودخواه نیستند، بلکه عزت نفس و انگیزش بالایی برای پیشرفت دارند. آنها در مدرسه بهتر عمل می‌کنند و می‌توانند به سطوح بالای تحصیلات دست یابند.
وی افزود: یکی از دلایل این موفقیت‌ها، توجه بیشتر پدر و مادر به فرزند است ولی طبق برآوردهای به عمل آمده ارتباط بیشتر این کودکان با بزرگ‌ترها باعث شده تا آنان مسئولیت‌پذیر و خودمدار باشند و این رویه در رشد و تربیت کودک، بیش از آنکه به تعداد یا جنسیت آنها در یک خانواده مرتبط باشد، به آگاهی و دانش پدر و مادر ارتباط مستقیم دارد.
وی تصریح کرد: خانواده‌ها اگر به هر دلیلی، خواسته یا ناخواسته و یا اینکه از روی اجبار، فقط یک فرزند دارند، نگران تنهایی و آینده‌ی او نباشند. بلکه با کسب شیوه‌های درست فرزندپروری آینده روشنی را برای فرزند خود رقم زنند.
رابطیان در پاسخ به این سوال که خانواده‌های تک فرزند همیشه تحت فشار اطرافیان برای فرزند آوری هستند، افزود: والدین تک فرزند در همیشه ایام از سوی مخاطبان و و ابستگان تحت فشار برای فرزند آوری هستند و این به فرهنگ و جامعه باز می‌گردد اما این خواسته تنها بخش کوچکی از مسائلی است که در ارتباط با تک‌فرزندها عنوان می‌شود، چراکه فرزند تنها همیشه در خانه‌ای است که با دو بزرگسال به سر می‌برد، همیشه با مسائلی مواجه است که مربوط به بزرگ‌ترها است ولی این امر باعث می‌شود که کودک زودتر بزرگ شود و زودتر به بلوغ فکری برسد.
این رونپزشک کودک و نوجوان گفت: این کودکان از مهارت‌های رفتاری و کلامی بالایی برخوردارند، با بزرگ‌ترها خوب رابطه برقرار می‌کنند در حدی که تعجب و تحسین همگان را برمی‌انگیزد و در ادامه این رویه این دسته کودکان در آینده زودتر وارد بازار کار و کسب درآمد می‌شوند و از پس مشکلات مربوط به دوران بزرگسالی به خوبی برمی‌آیند.
وی با بیان اینکه همه این اتفاقاها چنانچه با آگاهی والدین همراه باشد به خوبی رقم خواهد خورد، گفت: والدین توجه داشته باشند فرزند خود را از تجربیات کودکی که مربوط به سن و سالی که در آن قرار دارد، محروم نکنند و اجازه دهند که فرزند دوران رشد طبیعی خود را طی کند تا در آینده دچار مشکل نشود. متناسب با سن کودک برنامه‌های خود را به پیش برند و او را درگیر مسائل خود نکنید.
رابطیان افزود: خانواده‌های تک فرزند آرزوهای زیادی برای کودک خود دارند و این خواسته نباید آنها را از رشد طبیعی کودک در آینده پیشرو منحرف کند و از آنجایی که آنها فقط یک فرزند دارند نباید فکر کنند که چنانچه تلاش‌های آنان خوب از آب درنیاید شکست خواهند خورد و دیگر شانسی ندارد. والدین باید تنها به این فکر باشند که موفقیت یا شکست آنها در نقش یک پدر یا مادر، به موفقیت یا شکست بچه گره خورده پس بنابراین در برنامه ریزی و تربیت صحیح کودک دقت لازم را بخرج دهند.
روانشناس کودک و نوجوان اظهار داشت: تجربه نشان داده در خانواده‌های چند فرزندی در صورت بروز بیماری اولویت رسیدگی به کودکی است که از شدت بیماری رنج می‌برد تا دیگر کودکان و ادامه این رویه احتمالاً با واکنش فرزندان در مقابله با پدر و مادر همراه خواهد بود. از این رو در صورت عدم آگاهی والدین در توجه به دیگر فرزندان مشکلات خاص خود را به لحاظ تربیتی و رفتاری به همراه خواهد داشت.
رابطیان گفت: والدین تک فرزند به ندرت به این دانش خود اعتقاد دارند. خانواده‌های که بلافاصله برای کمک به کودک خود نمی‌شتابند، فرزندانی دارند که یاد گرفته‌اند وحشت خود را کنترل کنند، اما پدر و مادرهایی که سعی کرده‌اند کودک خود را از همه چیز محافظت کنند و اضطراب او را کاهش دهند، در واقع موجب تشدید استرس فرزند خود شده‌اند.
وی گفت: خانواده‌هایی که چند فرزند دارند بچه‌ها باید از صبر و حوصله زیاد برخوردار باشند زیرا مجبور تا در کانون توجه والدین قرار گیرند. در این خانواده‌ها فرصت، حرف اول را می‌زند و باید زمان تقسیم بندی شود چرا که محدود است و حق تقدم فردی به فرد دیگر باید رعایت شود چرا که ممکن است نیاز آنها اولویت و تقدم داشته باشد، ولی در خانواده‌های تک فرزند همه می‌دانند که او در اولویت است و بر همه چیز تقدم دارد.