گروه اطلاع رسانی بنابه رسالت خبری ایرنا، به عنوان خبرگزاری رسمی نظام، دولت و مردم، به منظور ایجاد پل ارتباطی در مسیر گسترش آگاهی سازی، با مروری بر برجسته‌ترین گزارش‌های پایگاه‌های خبری داخلی در طول ۲۴ گذشته، گزیده‌ای از این گزارش‌ها را انتخاب و منعکس کرده است.
«آتش بس اقتصادی» میان ایران و آمریکا؛ دستاورد سفر آبه به تهران
وبگاه خبری «خبرآنلاین» در گفت وگو با ابراهیم رحیم پور معاون سابق آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه نوشت: در هفته پر ترافیک دیپلماسی ایران همه نگاه‌ها به فردا و سفر شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن به تهران دوخته شده است. اولین سفر یک نخست وزیر ژاپن به ایران پس از انقلاب در حساس‌ترین مقطع ممکن صورت می‌گیرد و مذاکرات مقام‌های ژاپنی از سوی بسیاری از تحلیلگران به عنوان میانجی‌گری میان ایران و آمریکا تلقی می‌شود. ژاپنی‌ها می‌توانند به خاطر رابطه خوبی که با دو طرف دارند و عقلانیتی که در آنها دیده می‌شود نقش میانجی را بازی کنند. ژاپنی‌ها معمولاً سفرهای نمایشی انجام نمی‌دهند و زمانی که از محاسبات خود مطمئن باشند پا پیش می‌گذارند. سفر آبه به تهران می‌تواند دستاوری مانند یک آتش‌بس اقتصادی به همراه داشته باشد.
نخست وزیران ژاپن بعد از انقلاب به ایران هیچ وقت سفر نکرده‌اند. هر چند آقای آبه زمانی که وزیر خارجه بود و همچنین زمانی که بچه بود همراه پدرش در قبل از انقلاب به تهران سفر کرده است. انتخاب ژاپن توسط آمریکا در حقیقت انتخاب گزینه کشوری حرف‌گوش‌کن و از جهاتی عاقل میان کشورهایی است که می‌توانستند نقش مورد اعتماد آمریکا را بازی کنند. از طرف دیگر درباره ما هم تقریباً می‌توانم بگویم هیچ نقطه تاریکی در روابط‌مان با ژاپن وجود ندارد. آقای آبه و سیاست‌های ژاپنی‌ها اصولاً چنین خاصیتی دارد. وقتی ترامپ به قدرت رسید و نسبت به ژاپن هم داد و بیدادهایی داشت که برای امنیت پول باید بدهند همین آقای آبه سریع رفت آمریکا و سریع مذاکره کرد. حتی درباره حمله پرل هاربر مجدداً معذرت‌خواهی کرد. به هر حال ژاپنی‌ها روحیات خاصی دارند. ژاپن می‌تواند یک میانجی باشد که دل دو طرف را به دست بیاورد.
واگذاری پروژه‌های غیراقتصادی به سپاه
وبسایت خبری «فرارو» در گفت وگو با علیرضا دائمی، معاون سابق برنامه‌ریزی و اقتصادی وزارت نیرو آورده است: روند اجرای پروژه‌های کشور شاید نیم قرن پیش شروع شده است. سبک اجرای پروژه‌ها با علم نیم قرن پیش و وقتی D&R در ایران مطالعات جامع انجام داده است و بعد الگوهایی برای مغان یا خوزستان ساخته شده، خوب بوده است. این مفاهیم با علم آن روز درست بوده است، اما مفاهیم آن زمان این بوده که طرح‌های عمرانی را باید دولت بر اساس اجرای سه‌مؤلفه‌ای انجام دهد؛ یعنی سه مؤلفه کارفرما، مشاور و پیمان‌کار پروژه‌ها را اجرا می‌کردند. روش برگزاری مناقصات در آن زمان بسیار دقیق بوده است. دستورالعمل‌هایی که آن دوره در سازمان برنامه و بودجه متولد شده، خیلی درست بوده است. طرح‌هایی که تعریف می‌شده است، بنا بود بر اساس یک آمایش سرزمین اجرایی شود. مطالعات طرح جامع در آن زمان صورت گرفته بود. پس شروع رویه ساخت طرح‌های عمرانی در کشور درست بوده است.
اگر امروز به ما این فرصت را بدهند، ما اجرای پروژه‌ها را از بالادست شروع می‌کنیم. آن دوره به دلیل نوع تفکر از پایین‌دست شروع کردیم. شاید اگر از بالادست شروع می‌کردیم، بهتر بود. الان که در بالادست پروژه اجرا می‌شود، تعارضات شروع می‌شود. قبل از انقلاب به جای اینکه سد دز را بسازند باید بالادست را می‌ساختند. اینکه من می‌گویم باید با نگاه جامع کار انجام می‌شد یعنی اینکه اول باید آبخیزداری انجام می‌شد. دوم باید سدهای کوچک بالادستی را می‌ساختند. آخر سد دز را با این ابعاد احداث می‌کردند. البته این نقدها با علم فعلی انجام می‌شود وگرنه کارهای قبلی در زمان خودش درست بوده است. سدی مثل لتیان سفیدرود یا کرج طرح‌های خوبی بوده است و بعد از نیم قرن هنوز از آنها استفاده می‌کنیم. در بحث‌های طراحی و ساخت سازه‌های بزرگ آبی همواره باید نگران این باشیم که ایراداتی هم ممکن است داشته باشند. حتی بزرگ‌ترین مشاورهای دنیا هم ممکن است اشتباه کنند. شما در سد لار می‌بینید طراحی روی تشکیلات کارست است که فرار آب شدیدی دارد. در حالی که بزرگ‌ترین مشاوران دنیا کار مطالعه این سد را انجام دادند.
۲ دستور کار مهم که پایان بندی قصه «پرستو» ها را شکل می‌دهد
پایگاه خبری «تابناک» در این گزارش آورده است: آیا پرستویی در کار است یا خیر و اگر در کار است، پشت پرده اش چیست و ابعاد به کارگیری آن چقدر وسیع است؟ آیا با لشکر پرستوهایی مواجهیم که مقامات سابق و اسبق هم درگیرشان هستند یا اساساً همه این روایت‌ها جز موهوماتی برای سرپوش نهادن بر برخی انحراف‌ها از مسیر زندگی عادی زناشویی نیستند؟ گذارید همین ابتدا یک نکته را توضیح دهیم: «پرستو» نامی ست که دیگران برای این پدیده انتخاب کرده اند و ظاهراً چه موافقش باشیم و چه با آن مخالفت کرده و برای این مخالفت استدلال هم داشته باشیم، ناگزیر از استفاده آن هستیم. اگر از این توضیح مقدماتی عبور کرده و از ورود به تاریخچه ماجرا یا بررسی اتفاقات مشابه در دیگر نقاط جهان و دیگر بحث‌های ساختاری یا حتی علل شناسانه صرف نظر نمائیم، پدیده داغ این روزهای جامعه به اتفاقی تبدیل خواهد شد که نیازمند پیگیری‌هایی ویژه است.
نکته قابل تأملی که اگر بگوییم روشن شدن آن می‌تواند مانع از تکثیر داستان‌های پرستودار در آینده شود، سخنی به اغراق نگفته ایم. داستان‌هایی که ممکن است برخی شأن جنایی شوند یا رایج شدنشان، حربه‌ای جدید در اختیار سیاسیون قرار دهد که با آن به رقبایشان لطمه بزنند یا حتی از این‌ها ساده‌تر، دستاویز دم دستی افرادی شود که عدم پایبندی شأن به کانون خانواده را با آن توجیه کنند و شاهد رفتارشان را از اظهارنظر مسئولان در این خصوص بیرون بکشند!
پدیده‌ای که درست یا غلط، با پرونده جنایی‌ای بر سر زبان عموم افتاد که نقش اولش، چهره‌ای بسیار نام آشنا بود؛ شهردار سابق تهران و وزیر اسبق که حالا از همه القاب دور شده و متهم ردیف اول پرونده قتلی است که با سلاح گرم به وقوع پیوسته و صدایش به گوش ساکنان دورترین نقاط کشور از پایتخت و حتی دیگر نقاط کره خاکی رسیده است.
قطع ارتباط «تهران - مدیترانه»، هدف اصلی آمریکایی‌ها در شمال غرب عراق
وبسایت خبری «مشرق» در این گزارش نوشت: هدف اصلی آمریکایی‌ها از ایجاد ناامنی دوباره در استان الانبار، اختلال در مسیر جاده راهبردی «تهران - بغداد - دمشق - مدیترانه» است که در آینده به بهره برداری خواهد رسید و می‌تواند معادلات را در غرب آسیا تغییر دهد. آمریکایی‌ها در مجموع به بهانه‌های مختلف از جمله مبارزه با داعش و آموزش عشایر موفق شده‌اند نفوذ نظامی را در استان الانبار عراق افزایش دهند و در نهایت این مسئله به تقویت تروریست‌هایی منجر شده که در راستای اهداف آنان (اختلال در جاده تهران - مدیترانه) گام بر می‌دارند.
به گزارش مشرق، آمریکایی‌ها خوب می‌دانند که برای ناکام گذاشتن طرح جاده تهران - مدیترانه فقط تقویت کردن تروریست‌ها و ایجاد ناامنی در استان الانبار کافی نیست و باید به سمت نقطه مرزی مشترک با سوریه یعنی همان گذرگاه مرزی القائم عراق حرکت کنند.
حمایت‌های ما از خودروسازها باعث شده تا آنها مردم را تیغ بزنند
پایگاه خبری تحلیلی «تابناک» در مطلبی دیگر در گفت وگو با غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده مجلس آورده است: ما از یک سو به بهانه حمایت از کارگران و ایجاد اشتغال و جلوگیری از بحران بیکاری از صنایع خودروساز داخلی حمایت می‌کنیم، ولی از سوی دیگر، توسط عده‌ای در همین واحدهای تولید از این حمایت‌ها سوءاستفاده می‌شود، به گونه‌ای که همین حمایت‌های تمام عیار باعث شده تا خودروسازی‌ها به مردم فشار بیاورند و آنها را تیغ بزنند. در همین چند روز اخیر، قیمت برخی خودروها ۱۵ تا ۲۰ درصد کاهش داشته و این نشان می‌دهد، قیمت‌ها قابل کاهش در بازار هستند.
ما از یک سو به بهانه حمایت از کارگران و ایجاد اشتغال و جلوگیری از بحران بیکاری از صنایع خودروساز داخلی حمایت می‌کنیم، ولی از سوی دیگر، توسط عده‌ای در همین واحدهای تولید از این حمایت‌ها سوءاستفاده می‌شود، به گونه‌ای که همین حمایت‌های تمام عیار باعث شده تا خودروسازی‌ها به مردم فشار بیاورند و آنها را تیغ بزنند. در همین چند روز اخیر، قیمت برخی خودروها ۱۵ تا ۲۰ درصد کاهش داشته و این نشان می‌دهد، قیمت‌ها قابل کاهش در بازار هستند. به اعتقاد من، بازار قابلیت کاهش قیمت‌ها از این بیشتر را هم دارد و ما برای اینکه بتوانیم به کسانی که نیاز به خودروهای با کیفیت بالا دارند تا کارها خود را رفع و رجوع کنند، باید شرایط مناسب را فراهم کنیم.
رقابت جدی پایداری و اصلاحات بر سر مهمترین ریاست مهمترین کمیسیون پارلمان
پایگاه خبری تحلیلی «نامه نیوز» با درج این گزارش نوشت: علاءالدین بروجردی از ابتدای سال دوم مجلس هفتم تا ابتدای سال سوم بر کرسی ریاست کمیسیون امنیت ملی نشست. ۱۳ سال ریاست بر مهمترین کمیسیون پارلمان چنان اعتبار بزرگی برای او فراهم کرد که سایر اعضای کمیسیون ترجیح می‌دادند سر سایر کرسی‌ها به رقابت بپردازند و چشم داشتی به صندلی بروجردی نداشته باشند. اما سال گذشته اتفاق دیگری رخ داد. نمایندگان اصلاح طلب و مستقل رأی خود را یک کاسه کردند تا تغییر در ترکیب هیأت رئیسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شامل کرسی ریاست هم بشود، بر همین اساس کواکبیان به نفع فلاحت پیشه کنار رفت.
این ائتلاف موفقیت آمیز بود و فلاحت پیشه جای بروجردی نشست. اما گویا حالا باید قاعده آسیاب به نوبت رعایت شود. کواکبیان اصلاح طلب نامزد ریاست شود و فلاحت پیشه از او حمایت کند. در یک سال آینده هم در داخل کشور و هم در حوزه سیاست خارجی روند تحولات حساس است. انتخابات مجلس شورای اسلامی در پیش است و جناح‌های سیاسی فعالیت خود را آغاز کردند. از طرفی دولت روحانی مذاکرات فشرده‌ای را با اروپا و همپیمانان آسیایی دنبال می‌کند. حفظ برجام به مویی بند است، آمریکا از فشار حداکثری به ایران کوتاه نمی‌آید و حتی شبکه خبری بلومبرگ در گزارشی مدعی شده دولت ترامپ برای تصمیم‌گیری در مورد تحریم نهاد مالی موسوم به «ساز و کار تأمین مالی و تجارت ایران و اروپا» یا «STFI»، بررسی‌های لازم را آغاز کرده است.
با این اوصاف اینکه کدام طیف سیاسی سکاندار ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شود بسیار اهمیت دارد. فراکسیون امید که در گرفتن کرسی ریاست مجلس توفیق نداشت و حتی یکی از کرسی‌های نایب رئیسی را هم از دست داد، نشاندن کواکبیان بر صندلی ریاست کمیسیون امنیت ملی برایش اعتباری کمتر از ریاست مجلس ندارد و در یک سال آینده بسیار می‌تواند از این طریق اعتبار کسب کند.
به تأخیر افتادن جلسه بعدی دادگاه محمدرضا خاتمی
پایگاه اطلاع رسانی و خبری «جماران» در گفت وگو با امیر حسین آبادی، یکی از وکلای پرونده محمدرضا خاتمی نوشت: طبق ابلاغ انجام شده، جلسه بعدی دادگاه قرار است روز سه شنبه ۲۸ خرداد برگزار شود. بنابر اعلام قبلی قاضی پرونده، قرار بود دادگاه محمدرضا خاتمی، روز چهارشنبه ۲۲ خردادماه برگزار شود که به دلیلی نامشخص، زمان برگزاری جلسه بعدی دادگاه به تأخیر افتاده است. محمدرضا خاتمی در دو جلسه پیشین دادگاه خود، دفاعیات مفصلی را ارائه کرده بود که به دلیل درخواست قاضی از خبرنگاران مبنی بر عدم انتشار محتویات دادگاه، تاکنون خبری از آن جلسات منتشر نشده است.
یک مدیر رسانه‌ای نباید فشارهای بیرون از تحریریه را به بدنه تحریریه وارد کند
پایگاه اطلاع رسانی «شفقنا» در گفت وگو با محمدتقی روغنی‌ها فعال رسانه‌ای، نوشت: متأسفانه در کشور ما به دلایل تاریخی، مردم اعتماد زیادی به رسانه‌ها ندارند و از طرفی دیگر مردم کشور ما خیلی اهل مطالعه رسانه‌های مکتوب نیستند و فرهنگ ما یک فرهنگ شفاهی است. یعنی آنچه در محیط بیرونی می‌شنوند، بیشتر مورد اعتمادشان است. این عوامل در کنار هم باعث شده بُرد رسانه‌های مکتوب ما خیلی کم باشد. از طرفی دیگر کثرت خبرگزاری‌های رسمی هم باعث شده مردم از رسانه‌های مکتوب دورتر شوند و همین انبوه خبرسازی باعث اختلال‌هایی در خبررسانی شده است.
از طرفی دیگر هر دستگاه و سازمانی بر اساس منویات سیاسی خود، رسانه‌ای تأسیس کرده که کار آن اطلاع‌رسانی نیست، بلکه بیشتر به دنبال پیام‌رسانی هستند و مردم این را درک می‌کنند. این دستگاه‌ها خیلی از خبرها را وارونه می‌کنند و سانسور هم در میان این دستگاه‌ها زیاد است و همین عامل دیگری بر بی‌اعتمادی مردم نسبت به رسانه‌های رسمی شده است.
به متحول‌شدن مطبوعات امیدی ندارم ولی شبکه‌های اجتماعی اگر آشفتگی‌ای که در انتشار هست را بتوانند ساماندهی کنند و مردم را جذب کنند، زمینه رشد بهتری دارند. منظورم از آشفتگی، فعالیت همین رسانه‌های معاند در فضای مجازی است که به دنبال منافع سیاسی خود هستند و منفعت ملی و مردم ما برایشان اهمیتی ندارد. این‌ها جز مخاطرات فضای مجازی هستند که باید ساماندهی شوند.
پژوهشم **۹۱۱۷**۹۱۳۱