به گزارش روز چهارشنبه شبکه یاری کودکان کار در این بیانیه آمده است: سازمان جهانی کار در دوازدهم ژوئن روز جهانی مبارزه علیه کار کودک به مناسبت یکصدمین سال تلاش خود برای لغو کار کودک و با توجه به اینکه امروزه از هر ۱۰ کودک کار در جهان، هفت نفر از آنان در بخش کشاورزی فعالند، شعار «کودکان نباید در مزارع کار کنند، آنها باید به رویاهایشان بپردازند» را به عنوان شعار محوری خود برای این مناسبت برگزیده است.
این بیانیه یادآور شد: یکصد سال پیش، در روز ۲۹ اکتبر سال ۱۹۱۹، هنگامی که اعضای سازمان جهانی کار در اولین نشست خود، بر اساس اهمیت موضوع و به واسطه‌ی حساسیت اجتماعی بالایی که در آن دوره به علت مبارزات انسان دوستانه کسانی نظیر خانم مری جونز و دیگر همراهان معدنچی اش شکل گرفته بود، بررسی مقاوله نامه شماره ۵ خود، با موضوع ممنوعیت کار کودکان زیر ۱۴ سال بدون حضور اعضای خانواده را در دستور کار قرار داده و آن را به تصویب رساند، برای اولین بار مسیر پر افت و خیزی را برای مهار گام به گام کار کودکان در عرصه جهانی آغاز کردند که تا امروز همچنان ادامه دارد.
این بیانیه می افزاید: عدم پایبندی تصمیم گیرندگان و متولیان امر نسبت به ابزارهای تعادل بخش اجتماعی نظیر حق تشکل‌یابی پیش‌بینی شده در بند ۱۰۴ و دیگر بندهای تعدیل کننده قدرت در قانون اساسی کشورمان و نیز عدم پایبندی به مقاوله نامه‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار در خصوص حقوق بنیادین کار، منجر شده مسیر دسترسی به ثروت و سرمایه، روندی یک سویه و از بالا به پایین پیدا کرده و در این فرایند، اصلیترین نیروی خلق کننده‌ی ثروت و سرمایه در کشور یعنی کارگران، از نقش واقعی و تعیین کننده خود در تعادل بخشی به نظام توزیع ثروت‌ها، محروم مانده و به دلیل نداشتن تریبون و تشکل‌های اثرگذار، ناگزیر چشم به دست تصمیم گیرندگان در مورد حقوق و دستمزدی اندک که در بسیاری موارد حتی کفاف اجاره بهای منزل آنان را هم نمی‌دهد باقی مانده‌اند و در این جولانگاه یک سویه، صاحبان قدرت و ثروت هر روز با بهره‌گیری از ابزارهای ابداعی و به ظاهر قانونی خود ساخته‌ای نظیر قراردادهای موقت کار، سهم بیشتری از ثروت را نصیب خود کرده و گروه‌های اجتماعی بیشتری را به ورطه فقر و ناداری کشانده‌اند.
در چنین شرایطی چگونه می‌توان صحبت از پایان بخشیدن به کار کودکان کرد و یا آرزوی فرصت "رؤیا پردازی، به جای کار" برای آنان را داشت؟
در ادامه این بیانیه آمده است: در شرایطی که در اثر سرگردانی فکری و استیصال تئوریک، حداکثر واکنشی که از سوی متولیان امر در عرصه‌ی حمایت از کودکان کار شاهدیم، پهن کردن سفره مرحمت و یا متوسل شدن به روش‌های غیر قانونی و خشنی نظیر دستگیری و جمع‌آوری کودکان از سطح شهر است، چگونه می‌توان به افق باز رهایی کودکان از چرخه‌ی کار دل بست؟ در حالی که حتی آیین‌نامه‌ی حمایت اجتماعی از کودکان کار مصوب سال ۱۳۸۴، که مورد وثوق بسیاری از دستگاه‌های ذیربط و تشکل‌های غیر دولتی فعال در این عرصه بوده، همچنان به فراموشی سپرده شده است.
این بیانیه تاکید دارد: بی تردید، بازنگری در شرایط موجود و احترام کامل به حقوق صنفی پیش‌بینی شده در اسناد داخلی و بین المللی در خصوص حق برخورداری از تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی برای همه نقش آفرینان عرصه کار و تولید، می‌تواند مسیر سیاستگذاری‌های اجتماعی را تا حد قابل توجهی به سمت رویکردی عدالت خواه هدایت نماید که در پرتو آن، همه به وجود آورندگان ثروت‌های ملی به سهم واقع بینانه‌تری از دسترنج خود دست یافته و جامعه‌ی پرتلاطم و نابرابر کنونی، به سمت جامعه‌ای متوازن و پویا تغییر مسیر دهد.
در این بیانیه آمده است: فاصله گرفتن از رویکردهای نابرابر اقتصادی و سمت‌گیری در جهت رویکردهای مشارکتی و عدالت محور در اداره امور، مسیری ست که به واسطه‌ی ظرفیت‌های مشارکتی و حس اطمینان خاطری که در جامعه ایجاد می‌کند، موجب بسط و استقرار عدالت اجتماعی، تقویت حس تعلق خاطر همگانی، بلوغ فکری جمعی و تحکیم همبستگی ملی میان همه‌ی گروه‌های اجتماعی، به ویژه در میان گستره‌ی وسیع کشاورزان و کارگران که اصلیترین نقش آفرینان عرصه‌ی تولید و استقلال اقتصادی کشور هستند می‌شود، که در پرتو آن می‌توانیم روزگار بهتری، توأم با آرامش خاطر و برخورداری از حق آموزش، امنیت، بازی، تفریح و فرصت رؤیا پردازی به جای کار را برای همه‌ی کودکان کشورمان شاهد باشیم.
شبکه یاری کودکان‌کار، ضمن گرامیداشت این روز و تبریک آن به همه فعالین این عرصه، همگان را دعوت به تلاشی بی‌وقفه برای صیانت از حقوق کودکان و پایان بخشیدن به پدیده‌ی غیر انسانی و پر آسیب کار کودکان می‌نماید.
اجتمام *۱۱۹۳