زمزمه‌های رفتن برانکو ایوانکویچ از تیم پرسپولیس تهران در حالی این روزها به واقعیت نزدیک می‌شود که مسؤولان این باشگاه تمام تلاش خود را برای تمدید قرارداد او انجام می‌دهند اما وی همچنان بر رفتن از این تیم و کوچ به تیم‌های فوتبالی حاشیه خلیج فارس پافشاری دارد؛ پافشاری که یکی از بهانه‌های آن مشکلات اقتصادی ایران در سطح جهان و تحریم‌ها است.
سرمربی کنونی پرسپولیس که هم اکنون خود را در قامت مدعی یکی از مربیان با دانش به شمار می‌آورد دچار غفلت از تأثیر گذاری متقابل خود و فوتبال ایران است. برانکوی این روزها بدون شک شناختی بیش از هر مربی دیگر از فوتبال ایران دارد و به خوبی می‌داند این شناختِ متقابل یک روز شکل نگرفته بلکه محصول حضور چند دوره او در فوتبال این سرزمین است به گونه‌ای که اگر تاکتیک‌های فکری و روش‌های برانکو در پرسپولیس به خوبی جواب داد اما در سوی دیگر این نام تیم فوتبال پرسپولیس و موفقیت‌های آن بود که توانست وی را دوباره به فوتبال آسیا معرفی کند؛ معرفی که در نهایت موجب شده چشمک دلارهای عربی به او شد.
جدایی که اکنون مرد کروات از آن دم می‌زند نباید از یک بعد نگریسته شود زیرا حضور بلند مدت این مربی با راهبردهایی در ذهن او گره خورده بود که در چند سال گذشته وی را پایبند این خاک کرده است؛ خاکی که نخستین چشم طمع به آن نیمکت تیم ملی بود. نیمکتی که در سال‌های پایانی حضور «کارلوس کی روش» موجب شکل گیری جنگ زرگری بین این ۲ مربی شد.
حال که برانکو رویایی جام جهانی با تیم ملی ایران را با آمدن مرد بلژیکی بر باد دید و حذف زود هنگام پرسپولیس در آسیا وی را تنها در مرزهای فوتبالی لیگ ایران محصور می‌کند او در اندیشه آن است که فضای جدیدی در سطح بین المللی و قاره‌ای تجربه کند.
اما او در این اندیشه هیچگاه از خود نپرسیده که تکرار موفقیت فوتبال ملی و باشگاهی با چه تیم‌هایی امکان پذیر است؟ تجربه مربیگری ایوانکویچ در تیم‌های غیر از ایران و کرواسی نشان داده او در فوتبال دیگر کشورها به ویژه کشورهای عربی دستاورد چندانی ندارد بلکه نام او با موفقیت‌هایی گره خورده که نسبی به شمار می‌روند.
در کنار این پیش فرض‌ها آنچه بیش از همه در فوتبال ایران به خبر تبدیل شده بسیج پیشکسوتان و طرفدران پرسپولیس برای ماندن او است. بدون شک کسی منکر توانایی برانکو و افتخاراتی که در پرسپولیس کسب کرده نیست اما اینکه وی با طرح نام تیم‌های عربی و نامه نگاری‌ها خواهان فسخ قرارداد است مسأله‌ای به شمار می‌رود که پذیرش آن سخت و بیشتر بعد تبلیغاتی کار این مربی را نمایان می‌کند زیرا براساس اعلام مسؤولان این باشگاه برانکو با تیم پرسپولیس تهران قرارداد دارد.
حال که برانکو با ابزار تیم‌های عربی و مذاکرات احتمالی مسؤولان باشگاه پرسپولیس را برای فسخ قرارداد در فشار می‌گذارد این مسؤولان باید جایگاه و شأن یک تیم را در برابر شرایط مربیان در نظر بگیرند زیرا نام پرسپولیس بسیار بزرگ‌تر از منافع فردی است و بدون برند این تیم برانکو هیچگاه محبوب میلیون‌ها هوادار فوتبال در ایران نشد. هر چند بر اساس قانون حرفه‌ای عدم پرداخت به موقع مطالبات می‌تواند دلیلی بر جدایی باشد اما برانکو به عنوان کسی که خود را هوادار یکی از تیم‌های پرطرفدار ایران می‌داند باید سختی‌ها در راه رسیدن به هدف نیز به جان بخرد.
البته پرفسور به خوبی می‌داند با آمدن مربیان نامدار تغییر سبک بازی تیم‌های لیگ برتر ایران احتمال موفقیت این مربی نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده و برانکو با علم به این کار جدایی در اوج محبوبیت را به اخراج‌های احتمالی ترجیح می‌دهد.