زمانی که از ورزش نابینایان سخن به میان می‌آید شطرنج، گلبال، فوتبال پنج نفره و شنا بیش از دیگر رشته‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد و تصور صعود به یک قله چهار هزار متری سخت و غیر قابل امکان است زیرا این صعود نیاز به تمرکز دارد؛ تمرکزی که نابینایان سخت نورد را در مسیری قرار می‌دهد که بدون شک خطراتی آنان را همراهمی می‌کند خطراتی که در پاره‌ای مواقع توسط همنورد های بینا بطرف می‌شود.
اما از نخستین ساعات روز جمعه تا آغازین ساعت‌های بامداد شنبه کوهنوردان نابینا داستانی را رقم زدند که در دل خود پایداری و استقامت دارد. صعود جمعی از کوهنوردان نابینا به ارتفاعات چهار هزار متری «کهار» از مجموعه رشته کوه‌های البرز از آن دسته داستان‌هایی دارد که نماد غلبه بر محدودیت به شمار می‌رود.
مسیر کوه پیمایی طولانی و نفرات باید زمان زیادی را طی کنند زمانی که ممکن از سختی راه و شیب تند کوه آنان را از ادامه مسیر بازگرداند. مسیر صعود کوهنوردان طولانی بود و بیش از ۱۲ ساعت زمان برای فتح قله نیاز بود زمانی که از ساعت ۸ و سی دقیقه صبح شروع و در ساعت ۱۰ شب به پایان رسید.
شاهد صعود نابینایان از همت این گروه سخن به میان می‌آورد و اذعان می‌کند که طولانی بودن راه و شیب تند چنان کار صعود را سخت کرده بود که ۲ همنورد بینای این کاروان از مسیر پشیمان شدند.
صعود تا ارتقاع سه هزار ۲۰۰ متری ادامه داشت اما همت برخی از کوهنوردان موجب شد تا آنان قصد حضور در ارتفاع چهار هزار متری داشته باشند؛ در این مسیر افرادی مانند مسعود طاهریان، سعید شمس راد، بهنام دلیر، همایون شاهمرادی، مرجان فیاض و لاله عرب زاده، ۶ کوهنورد نابینا و کم‌بینای گروه بودند که با کمک ۴ همنورد بینا، موفق شدند قله کهار را صعود کنند.
«همایون شاهمرادی» در مسیر برگشت از قله کهار به خبرنگار ایرنا گفت: تجربه خاص و به یاد ماندنی بود که بدون شک نشان از استقامت کوهنوردان نابینا دارد. زمانی که به بالاترین نقطه قله قهار رسیدم حس خوبی داشتم که کم نظیر بود زیرا مجموعه چند نفری که هدف گذایی شده بود توسط چند تن از ورزشکاران به صورت یک دل و یک نفس به آن رسیدیم.
او گفت: در زمان صعود به مانند اعضای یک خانواده شادی‌ها را تقسیم کردیم و بدون شک این می تواند تجربه فراموش نشدنی باشد.
همچنین «مسعود طاهریان» از دیگر صعود کنندگان نهایی بود که گفت: از صبح تصمیم داشتم که نماز خود را در بالاترین نقطه بخوانم. فضای شادی بود که روحیه فراوانی به ما داد و این موجب شد حس پیروزی را تجربه کنم.
طاهرین که نابینای مطلق است می‌گوید: با وجود مشکلات فراوانی از ابتدای مسیر تا قله بیش از ۲۱ کیلومتر تجربه کردم.
اما این صعود فقط مختص مردان نبود بلکه خانم‌ها نیز در این کوهپیمایی نقش داشتند. لاله عرب زاده در این زمینه می‌گوید حس صعود زیباترین حس پیروزی دنیا است و من پس از ۲ سالی که در کوهنوردی حضور داشتم این اولین تجربه من برای فتح قله بود.
او با بیان اینکه نابینای مطلق هستم تصوری از قله ندارم عنوان کرد: زمانی که به خط پایان مسیر رسیدم و پا بر بالاترین نقطه قله گذاشتم بدون شک قله را با تمام وجود حس کردم. الان تصورم از قله متفاوت از تمام دوران زندگیم است.
عرب زاده می‌گوید: صعود بدون همراه و همدل امکان پذیر نیست تمام کسانی که در این صعود نقش داشتند کمک کردند تا مزه واقعی یک صعود را تجربه کنیم.
به گزارش ایرنا اولین صعود نابینایان به قله چهار هزار متری نشان از یک عزم جدی در ورزش این قشر دارد عزمی که می‌تواند تصور بسیاری از نابینایان و کم بینایان از محیط اطراف را به واقعیت نزدیک کند. با این شرایط حمایت از ورزش کوهنوردی برای نابینایان می‌تواند صعود کهار، آغازی بر تحول این رشته در بین نابینایان دانست؛ آغازی که هدف گذاری آنان صعود به ارتفاعات مانند دماوند باشد.