روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله‌ای، آورده است: رفتارهای عجولانه و پرتناقض ترامپ در قبال مسائل و رویدادهای پرشتاب منطقه، این روزها با نتایج معکوسی مواجه شده است و ترامپ را در معرض انتقادات جدید و گزنده‌ای در سطح داخلی، در میان متحدین و در مقیاس جهانی قرار داده است. رسانه‌ها و سیاستمداران آمریکایی از ترامپ گلایه دارند که چرا سیاست روشن، قابل دفاع و با دوامی در قبال تحولات منطقه ندارد و هر لحظه، ناشیانه سخنی می‌گوید، تصمیمی اتخاذ می‌کند ولی بلافاصله حرفش را پس می‌گیرد و کاخ سفید را دچار هرج و مرج و بلاتکلیفی کرده است؟ متحدان واشنگتن به ادعاهای دروغ ترامپ و دستیارانش عادت کرده و اعتراض دارند که آبروئی برای شبکه‌های اطلاعاتی و دستگاه دیپلماسی آمریکا باقی نگذاشته بطوری که مطلقاً قابل پذیرش نیستند. رژیم‌های عرب هم دچار بحران تازه‌ای شده‌اند و دیگر بلوفهای سیاسی – تبلیغاتی آمریکای ترامپ را باور ندارند که قرار بود از آنها در برابر مخاطرات احتمالی حمایت و پشتیبانی کند.
پهپاد گلوبال هاوک در تبلیغات پنتاگون به عنوان یک پهپاد آسیب‌ناپذیر، غیرقابل ردیابی و رادارگریز معرفی شده بود که تحت هیچ شرایطی قابل رهگیری نیست ولی سقوط آن در آبهای ایران به تمامی گزافه‌گوئیها و فضاسازی‌های تبلیغاتی پنتاگون خاتمه داد.
حتی پیشدستی آمریکا برای اتهام‌زنی به ایران هم کارساز نبود و کاخ سفید را در مقیاس جهانی دچار بحران کرد که از الفبای سیاست و قوانین بین‌المللی چیزی نمی‌داند ولی برای سرپوش گذاشتن بر عملکرد مواضع نسنجیده و شتابزده‌اش مرتباً دروغ می‌گوید. اینکه ترامپ در مقیاس داخلی و در جمع متحدین آمریکا چگونه این‌همه ناتوانی و ندانم‌کاری را توجیه می‌کند، موضوع مهمی است که باید منتظر ماند و پیامدهایش را ارزیابی کرد ولی برای کشورهای منطقه و همسایگان ایران مسائل مهمتری وجود دارد که نمی‌توانند برای روشن شدن قضایا به انتظار بنشینند تا معجزات جدید ترامپ و دستیارانش را شاهد باشند. اکنون روی سخن با کشورهای منطقه و به ویژه همسایگان ایران است که هنوز هم ترامپ برای تحریک آنها و ایران‌هراسی وسوسه می‌شود. آنچه رخ داده، برای همسایگان ما عبرت‌آموز و حاوی درس‌های بزرگی است. اینکه ترامپ با بررسی اوضاع به مأموریت ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن در آبهای خلیج فارس خاتمه می‌دهد و آن‌را از منطقه خطری که خود به وجود آورده، خارج می‌کند، به همسایگان ایران ثابت می‌کند که اولویت نخست آمریکا، صرفاً منافع و مطامع واشنگتن است و نه حفظ امنیت و ثبات کشورهای عرب منطقه.
این نکته را اخیراً ترامپ به صراحت گوشزد کرد که آمریکا فقط زمانی وارد عمل می‌شود که امنیت نیروهایش به خطر بیفتد. همسایگان ایران از مقایسه این دیدگاه جدید ترامپ با ادعاهای تحقیرکننده‌اش درباره کشورهای عرب منطقه چه برداشتی دارند که می‌گفت آمریکا امنیت کشورهای عرب را تأمین می‌کند ولی باید هزینه‌هایش را خودشان بپردازند؟ چون بدون حمایت آمریکا حتی یک هفته هم دوام نمی‌آورند. پیداست که همسایگان ایران بر روی وعده‌های رسانه‌ای و تضمین‌های کاغذی ترامپ نمی‌توانند حساب کنند و بیش از این ثروت ملی مسلمانان را به تاراج دهند.
بی‌اعتباری چنان محاسبه و سیاستی، امروزه بیش از هر زمان دیگری برملا شده و دیگر جا و فرصتی برای تکرار اشتباهات همسایگان وجود ندارد. لکن سوال جدی اینست که مگر همسایگان ایران، با انتخاب دیگری مواجهند که امنیت و ثبات این کشورها و منطقه را بدون اتکای به بیگانه تضمین کند؟ پاسخ این سوال مثبت است. جمهوری اسلامی ایران که همواره لنگرگاه ثبات و امنیت منطقه بوده و هست، مرتباً تصریح کرده که با سعه‌صدر و بزرگ‌منشی نسبت به عملکرد اشتباه برخی همسایگان و به خاطر مصالح کشورهای منطقه و منافع امت اسلامی حاضر است گذشته‌های پرخطای آنها را نادیده بگیرد و همچنان دست دوستی و همکاری به سوی کشورهای همسایه دراز کند و آنها را در راه ایجاد و تضمین امنیت و ثبات منطقه یاری کند. تجربه‌های گرانسنگ عراق و سوریه در این زمینه، کارنامه درخشان جمهوری اسلامی ایران را به اعتراف دوست و دشمن در برابر دیدگان هر ناظر منصف و بی‌طرفی قرار داده است.
تاریخ معاصر این واقعیت بزرگ را به ثبت رسانده است که دشمنان تلاش کردند تا یک جنگ نابرابر ۸ ساله را توسط رژیم بعثی عراق به ملت ایران تحمیل کنند ولی در اوج روزهای تنهایی ملت عراق در برابر متجاوزین آمریکایی و انگلیسی، تنها دستی که به یاری مردم مظلوم عراق شتافت، از سوی ایران بود که هنوز هم دولت و ملت عراق کمک‌های بی‌دریغ ایران را در راه مقابله نفس‌گیر علیه تروریست‌های اجاره‌ای از یاد نبرده‌اند و قدرشناسی می‌کنند.
ایران با ارائه کارنامه روشن و پرافتخارش به وضوح نشان داده که می‌تواند حتی یک تنه از ثبات و امنیت آبهای منطقه صیانت کند ولی اگر دستهای دیگران برای استمداد و یاری دراز شود، هرگز برای کمک به آنان تردید نخواهد کرد و حتی خطاهای پرتکرار برخی همسایگان را به خاطر تأمین و تضمین منافع و مصالح بالاتر، نادیده می‌گیرد مشروط بر آنکه همسایگان در تصمیم و تغییر مسیر به سمت و سوی تعامل سازنده با ایران، ثابت‌قدم و استوار باشند.