روزنامه خراسان در گزارش خود آورد: فیلم پرزرق‌وبرق «ما همه با هم هستیم» که این روزها بحث توقف اکران آن در استان کرمان به دلیل مسائل قومیتی حسابی داغ است، در هفته اول اکران سه میلیارد و ۱۰۷ میلیون تومان و در هفته دوم، دو میلیارد و ۲۹۳ میلیون تومان فروخته است که افت فروش فاحش ۲۶ درصدی را نشان می‌دهد.
آن هم در حالی که این رقم برای «سرخ‌پوست» ۱۲ درصد و برای «شبی که ماه کامل شد» فقط چهار درصد است. «ما همه با هم هستیم» به واسطه حضور ستاره‌های سینما و یدک کشیدن نام ژانر کمدی، در ابتدا توجه مخاطبان زیادی را به خود جلب می‌کند اما کافی است پای تماشای فیلم بنشینید تا تصمیم بگیرید تجربه تماشای آن را برای خودتان نگه دارید و دیدنش را به اطرافیان تان پیشنهاد نکنید اما چرا تازه‌ترین ساخته کمال تبریزی، تماشاگران را راضی نمی‌کند؟ توقع مخاطبان از دیدن این فیلم چیست؟
۱- ضعف مفرط قصه
ایده اصلی قصه «ما همه با هم هستیم» در لحظات ابتدایی فیلم مخاطب را کنجکاو می‌کند اما طولی نمی‌کشد که ریتم بسیار کند آن حوصله مخاطب را سر می‌برد و باعث می‌شود او انگیزه یا شوقی برای دنبال کردن فیلم نداشته باشد. سرنوشت شخصیت‌ها، از همان ابتدای فیلم مشخص است، بنابراین چالش آدم‌های مختلف داخل هواپیما با یکدیگر و اتفاقات ریز و درشت غیرقابل پیش‌بینی، باید مخاطب را سرگرم کند، اما متأسفانه ایده خوب فیلم هرگز به یک قصه منسجم تبدیل نشده است و از یک جایی به بعد کاملاً رها می‌شود.
۲- فقدان هیجان
قاعدتاً وقتی قصه یک فیلم در هواپیما می‌گذرد، باید به تناسب چنین لوکیشنی، موقعیت‌های مختلف و هیجان‌انگیز ایجاد شود تا تماشاگر را به وجد بیاورد یا او را غافلگیر کند، وگرنه اینکه عده‌ای در یک هواپیما بر سر موضوع خاصی به سروکله هم بزنند و مدام حرف‌های تکراری بزنند، چه جذابیتی برای تماشاگر دارد!؟ کل هیجان فیلم «ما همه با هم هستیم» خلاصه می‌شود در دو سکانس سقوط هواپیما و یک اتفاق ساختگی و غیرقابل باور برای یکی از شخصیت‌های درون هواپیما که هیچکدام از آن‌ها هیجانی به مخاطب تزریق نمی‌کند. حالا بماند که به علت جلوه‌های ویژه ضعیف فیلم، محیط هواپیما هم برای مخاطب باورپذیر نیست و کاملاً مشخص است که شخصیت‌ها درون هواپیمایی هستند که در آسمان در حال پرواز نیست!
۳- بلااستفاده بودن ستاره‌ها
اولین و مهم‌ترین اتفاقی که در «ما همه با هم هستیم» توی ذوق تماشاگر می‌زند، حضور بی‌فایده ستاره‌ها در فیلم است. بنابراین اگر مخاطب از خیر همه انتظاراتی که از تماشای فیلم داشت بگذرد، حضور بی‌تأثیر ستاره‌های فیلم را دیگر نمی‌تواند نادیده بگیرد. مهران مدیری، محمدرضا گلزار، هانیه توسلی و حسن معجونی، مانند دیگر بازیگران، فقط در فیلم حضور دارند وگرنه نقش خاصی در پیشبرد قصه ندارند و تبدیل به شخصیت نمی‌شوند. لیلا حاتمی تنها در سکانس‌های ابتدایی و پایانی فیلم دیده می‌شود، مهران مدیری به واسطه شخصیت‌پردازی ضعیفی که داشته، جز تکرار دیالوگ‌ها و خوردن خوراکی بازی خاصی ندارد، محمدرضا گلزار در چند سکانس فیلم به اجبار به قصه وصل شده است و بقیه شخصیت‌ها، یکی پس از دیگری نوبتی دیالوگ‌های خود را می‌گویند. در این میان بار اصلی قصه به روی دوش پژمان جمشیدی است و نمی‌توان او را از قصه حذف کرد.
۴- شوخی‌های کم‌تعداد و بی‌مزه
ژانر فیلم «ما همه با هم هستیم» کمدی است و قرار بر این بوده که مخاطب را بخنداند، اما فیلم در نهایت می‌تواند در بعضی از سکانس‌ها، آن هم با شوخی‌های کلامی، تنها یک لبخند روی لب مخاطب بنشاند! پس تصور نکنید حضور بازیگرانی مانند جواد عزتی، پژمان جمشیدی، مهران مدیری یا مهران غفوریان در فیلم، قرار است کاری کند که از خنده ریسه بروید، اما می‌توانید امیدوار باشید در چند سکانس انگشت‌شمار فیلم، هر از گاهی به شوخی‌های کلامی جواد عزتی، پژمان جمشیدی و یدا… شادمانی لبخند بزنید.