این روزها هجمه زیادی علیه بیژن زنگنه، وزیر نفت دولت‌های یازدهم و دوازدهم توسط یک جریان خاص صورت می‌گیرد که جدای از ناجوانمردانه بودن این فشارها، بی‌توجهی به شرایط کشور و تحریم‌ها می‌تواند آسیب‌هایی سخت به کشور وارد کند.

نویسنده از آنجا که خود در دوره‌ای سخت وزارت نفت را در اختیار داشت و در حوزه‌های دیگر نیز سمت‌های مدیریتی داشته است، به ذکر نکاتی درباره رویه غلطی که علیه وزیر نفت در پیش گرفته شده می‌پردازد. رقابت یک اصل در دنیای سیاست و بازی قدرت است. در واقع سیاست را نمی‌توان جدا از رقابت تعریف و تبیین کرد. با این همه بی‌توجهی به شرایط و زمان می‌تواند رقابت‌های سیاسی را به رفتارهای ویرانگر تبدیل کند. به طور معمول رقابت جریان‌های سیاسی با یکدیگر بر سر این است که بتوانند جایگزین یکدیگر شوند و قدرت را به دست گیرند. این در حالی است که اگر این رقابت در شرایط دشوار و خاص صورت گیرد، نه تنها مفید نخواهد بود، بلکه مجموعه قدرت را تضعیف خواهد کرد. به نظر نویسنده رقابت در شرایط کنونی تحریم آن هم توأم با هجمه علیه رقیب، حرام است. ای کاش کسانی که این روزها به دولت و وزرای کابینه حمله می‌کنند، به دنبال جایگزینی دولت نباشند. در حال حاضر روزانه تقریباً ۱۱۰ میلیون بشکه نفت در دنیا به فروش می‌رسد که این رقم در زمان وزارت نفت من ۶۰ میلیون بشکه در روز بود. آن زمان مجلس زمانی که می‌خواست بودجه را ببندد پرسش می‌کرد آیا توان فروش نفت وجود دارد یا خیر؟ نویسنده در جواب می‌گفت نفت متاعی نیست که روی زمین بماند و فروش خواهد رفت. در زمان جنگ با تمام مشکلاتی که وجود داشت، هیچگاه نشد که فروش نفت به صفر برسد. امروز هم چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. در شرایط سختی که وجود دارد مجموعه قدرت سیاسی و جریان‌ها باید متحد و منسجم باشند، نه آنکه به رقابت‌های جناحی و کنار زدن یکدیگر اقدام کنند. از سویی باید توجه داشت وزیری که از حمایت سیاسی برخوردار نباشد، هر اندازه هم که تلاش کند و انرژی بگذارد، دچار گرفتاری و سختی خواهد داشت. وزیر مانند یک مدیر می‌ماند. امروز اگر از مهندس زنگنه حمایت نشود کشور از مدیریت او بی‌نصیب خواهد ماند.
(منتشر شده در روزنامه ستاره صبح)