روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله ای، آورده است: وزیر نفت بهخاطر حساسیت موضوع و با هدف انعکاس رسانهای دیدگاههای ایران در این خصوص یادآور شد که بازار نفت باید برای همه و همیشه غیرسیاسی باشد بعلاوه تمامی اعضای اوپک دارای حقوق و موقعیت مساوی هستند و در شرایط کاملاً یکسانی قرار دارند و پرهیز از هرگونه یکجانبهگرائی، لازمه حفظ اقتدار و بقای اوپک در هر شرایطی است. اوپک یک تشکل اقتصادی – نفتی است و نباید بهعنوان ابزار سیاسی مورد سوءاستفاده قرار گیرد، در غیر این صورت باعث تضاد منافع و دیدگاه اعضا شده و زمینههای فروپاشی تدریجی و تضعیف ساختار اوپک فراهم خواهد شد. موضوع مهم دیگر آنکه مطابق روال جاری در اوپک، هرگونه تصمیمسازی و تصمیمگیری باید در چارچوب اوپک و با مشارکت فعال تمامی اعضای ۱۴ گانه این سازمان صورت گیرد و منطقی نیست که یکی دو عضو اوپک در خارج از ساختار اوپک بخواهند نقطهنظرات خود یا دیگران را نهائی نموده و سایر اعضا و بدنه اوپک را در مقابل عمل انجام شده قرار دهند و دیدگاهها و ذهنیت خود را به دیگران تحمیل نمایند. مجموعه تصمیمات اوپک باید در قلمرو تصمیمگیریهای جمعی شکل بگیرد و اینگونه نباشد که اوپک متاثر از دستورالعملها و تصمیمات خارج از اوپک باشد.
تاکید وزیر نفت بر نادرست بودن راهکار خط و بدعتگذاری خطا و بدعتگذاری غلطی است که عربستان در پیش گرفته و در حاشیه اجلاس گروه ۲۰ در ژاپن، عربستان و روسیه در مورد ادامه کاهش سقف تولید به میزان ۱.۵ میلیون بشکه برای ۹ ماه دیگر به توافق رسیدهاند. وزیر نفت عربستان برای ظاهرسازی و عادی جلوه دادن عملکرد اشتباه عربستان تلاش کرد ضمن دیدارهای نمایشی با اعضای اوپک چنین وانمود کند که گویا این تصمیم عربستان، بیانگر دیدگاه سایر اعضای اوپک هم بوده که بنسلمان در ژاپن، به رایزنی و تصمیمگیری در این مورد با روسیه پرداخته است.
لازم است با این بدعتگذاریهای نامبارک بنسلمان مقابله جدی و موثری صورت گیرد چرا که در غیر اینصورت بقا و اقتدار اوپک در معرض تهدید جدی قرار خواهد گرفت. بهویژه آنکه در شرایط کنونی که سیاستهای ضد انسانی آمریکا علیه ایران برای به صفر رساندن صادرات نفت ایران مطرح است، برخی از اعضای اوپک با خوشرقصی برای آمریکا عملاً با تولید نفت بیشتر تلاش میکنند به آمریکا در راه تحقق اهداف ضدایرانی کمک نمایند.
موضع رسمی ایران در موضوع تصمیمات مشترک تولیدکنندگان نفت اوپک و غیر اوپک بر این اصل استوار است که باید چنین طرح و پیشنهادی ابتدا در جمع تمامی اعضای اوپک عنوان شود و به جمعبندی برسد و سپس به سایر تولیدکنندگان غیراوپک منعکس شود تا زمینه دستیابی به یک تصمیم جامع و مشترک فراهم گردد. درهرحال، اصل مشارکت همه اعضا در تصمیمسازیها و پرهیز جدی از تکروی نباید خدشهدار گردد یا در محاق یکجانبهگرایی این و آن قرار گیرد و به توانمندیها و نقش اوپک لطمههای جبران ناپذیری را وارد کند.
انعکاس این دیدگاه و جلب نظر سایر اعضای اوپک نسبت به پیامدهای روند کنونی عملکرد عربستان میتواند از تکرار اقدامات غیرقابل دفاع عربستان جلوگیری کند و مصالح و منافع کشورهای صادرکننده نفت را پشتیبانی و تامین نماید، نکته مهمی که اهمیت حاشیه اجلاس ۱۷۶ اوپک را از متن آن هم بیشتر جلوهگر ساخت.