دیدار تیم های برزیل و آرژانتین در نیمه نهایی کوپا آمریکا، در پاره‌ای از زمان‌های بازی بیشتر از صحنه‌های جذاب، آبستن صحنه‌های درگیری و دعوا بود و علاوه بر این، بازی در برهه‌ای به نظر از دست «رودی زامبرانو» قاضی میدان به اصطلاح دَر رفته بود و توانایی مدیریت کردن آن را نداشت.
اما دست کم اندکی هیجان و جذابیت چاشنی مرحله حذفی کوپا آمریکا ۲۰۱۹ شد؛ جایی که هر ۲ تیم میل هجومی داشتند و داستان هرچند غم انگیز آن، تنها به ضربات بیرحمانه پنالتی و راهیابی بی ارزش به یک محدود نشد.
رقیبان دیرینه آمریکای جنوبی یعنی برزیل و آرژانتین، بازی را به نمایش گذاشتند که در خاطرات حک می‌شود و اگرچه در نهایت برزیلی‌ها مطابق انتظارات ۲ بر صفر به پیروزی رسیدند اما آلبی سلسته بیشتر از سطح توقعات سلسائو را به عقب راند.
آرژانتینی‌ها رفته رفته در جریان تورنمنت پیشرفت کردند؛ هرج و مرج و بی نظمی بازی افتتاحیه مقابل کلمبیا موجب انسجام بیشتر تیم مسی شد.
ایده اولیه و اصلی «لیونل اسکالونی» سرمربی این تیم که انتقال سریع توپ به کناره ها را شامل می‌شد به هیچ وجه با تیمی که «لیونل مسی» را به عنوان ستاره در اختیار داشت، جور در نیامد.
در جریان تورنمنت، آرژانتنی ها شروع به تشکیل مداری در میانه زمین دادند؛ مداری که با پاس به یکدیگر متصل می شد و در بلو هورزینته مقابل برزیل، آنها با اختلاف، بهترین عملکرد خود را به نمایش گذاشتند و این اتفاق ۲ دلیل عمده داشت: یکی پیشرفت تدریجی که گفته شد و دوم اینکه این نبرد سنتی چیزی کمتر از چنین نمایشی را طلب نمی کرد.
گفته می‌شود آلبی سلسته تیمی است با محدودیت‌های زیاد؛ پس از پیروزی ۲ بر صفر مقابل ونزوئلا در یک چهارم ۲ موضوع باید مورد توجه خاص قرار می‌گرفت: ۱- آنها بدون شک برای ثبت کلین شیت مقابل برزیل تلاش می‌کردند و ۲ – تصور کردن پیروزی آنها در نیمه نهایی بدون نمایشی فوق العاده از مسیِ ناامید کننده در بازی های پیشین، سخت بود.
در واقع کاپیتان آلبی سلسته باید بار دیگر حماسه سازی می‌کرد تا تزلزل خط دفاعی، کُندی و بی کیفیت بودن این منطقه را جبران کند.
به عبارت دیگر، این قصه تا حدود زیادی پیش زمینه اصلی بازی بود؛ اما مسی و دوستان خط حمله‌اش موقعیت های خوبی ایجاد کردند.
آنها در خط حمله پیشرفت محسوس و قابل توجهی داشتند و مسی، آگوئرو و مارتینز تمام تلاش خود را برای یافتن راهی به پشت خط دفاعی برزیل انجام دادند اما خط دفاعی خودی همچنان بمب ساعتی آرژانتینی ها بود؛ در گل اول «دنی آلوز» به راحتی سه بازیکن آرژانتین را حذف کرد و فضا را برای نفوذ «روبرتو فیرمینو» از راست و ارسال توپ برای «گابریل ژسوس» حاضر در یک قدمی دروازه باز کرد.
گل دوم هم در دقیقه ۷۱ روی غافلگیری خط دفاعی آرژانتین در ضد حمله برزیلی‌ها به ثمر رسید؛ مشکلی که در سال‌های اخیر دست از سر آنها بر نداشته و دنباله دار بوده است؛ عدم پوشش سریع و سازماندهی خط دفاعی.
این شکست برای آرژانتینی‌ها فاجعه نبود، تحقیرآمیز هم نبود؛ اسکالونی سرمربی موقتی است که تیم رو به کهولتی را از نو ساخته است؛ پس از بازی رده بندی که شنبه هفته آینده برگزار می شود، عصر جدیدی آغاز خواهد شد، سرمربی جدیدی انتخاب می شود و پروژه ای تازه کلید خواهد خورد.
اما برخی از موضوعات همچنان اولویت این تیم می‌ماند؛ موضوعاتی مثل انتخاب چند مدافع جدید، سرعتی و قابل اطمینان و همچنین دروازه بانی ماهر در بازی با پا.
با این وجود، یک کوپا آمریکای دیگر برای آرژانتین دوست داشتنی به اتمام رسید تا کاپیتان کوچک این تیم همچنان در حسرت یک جام با پیراهن تیم ملی کشورش بماند اما مسی در نشست خبری پس از بازی در کنار انتقادهای تند از داور دیدار، خبر خوشی را برای همه آنهایی که فوتبال را دوست دارند، داشت؛ او همچنان از فتح یک جام بزرگ با آرژانتین خوب ناامید نشده و دوباره تلاش خواهد کرد.