طالبان بعد از این حمله ها اعلام کرده است که هدف آنان نیروهای امنیتی هستند نه غیرنظامیان، اما آمار بالای تلفات شهروندان غیرنظامی افغانستان، ادعای طالبان را به چالش می کشد.
۵۰ دانش آموز مجروح در انفجار کابل و دو برابر این آمار از دانش آموزان زخم خورده غزنی، افکار عمومی افغانستان را در برابر پرسش های زیادی قرار داده است.
در طول نیم قرن اخیر، گروههای چریکی زیادی در جهان در مخالفت با دولت ها دست به تحرکات نظامی زدند. اما نمونه ای از تلفات غیرنظامی، به گونه ای که طالبان بر مردم افغانستان تحمیل می کند، در جهان دیده نشده است.
تکرار و تداوم تلفات غیرنظامیان بخصوص در میان زنان و دانش آموزان، این شبهه را ایجاد کرده است که طالبان علاوه بر ضربه زدن به اهداف نظامی، به دنبال ایجاد رعب و وحشت در میان مردم افغانستان است.
تکرار این حملات و افزایش شمار مجروحان غیرنظامی در این کشور، برخی را به این باور رسانده که طالبان هیچ اعتقادی به صلح ندارد.
به باور این دسته از مردم افغانستان، اگر طالبان به دنبال صلح بود، مطلع این خواست، «آتش بس» است. وقتی طالبان زیر بار آتش بس نمی رود، یعنی اینکه تعریفی که این گروه مسلح مخالف دولت از صلح دارد، با تعاریف رایج همخوانی ندارد.
مردم افغانستان از خود می پرسند وقتی گروهی سر میز مذاکره به کرسی های قدرت چشم دوخته و همزمان مردم بی دفاع را قتل و عام می کند، چگونه انتظار دارد پس از دستیابی به قدرت، همراهی این مردم را با خود داشته باشد.
اگرچه صلح آمال و آرزوی ملت افغانستان است اما همین ملت در زیر آسمان صلح، روزانه دهها قربانی می دهد.