این مطالعه که توسط محققان دانشگاه «لستر» در انگلیس انجام شد، نشان داده است که قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های موجود در هوا که ناشی از دود اگزوز ماشین‌ها، کارخانجات و غیره است خطر ابتلا به بیماری مزمن انسداد ریه را افزایش می‌دهد. بیماری مزمن انسداد ریه یک وضعیت غیر قابل درمان است و زمانی رخ می‌دهد که ریه ها متورم، آسیب دیده و باریک می‌شوند. بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسداد ریه در طول زمان به تنگی نفس، عفونت های مکرر ریه مبتلا می‌شوند و حتی خون سرفه می‌کنند.
با بالا رفتن سن، عملکرد ریه‌ها به طور طبیعی کاهش پیدا می‌کند اما در این مطالعه مشخص شد که قرار گرفتن در معرض ذرات معلق آلاینده‌های موجود در هوا، ریه‌ها را سریع‌تر فرسوده کرده و هرچه میزان قرار گرفتن در معرض این آلاینده‌ها بیشتر باشد احتمال اینکه ریه‌ها سریع‌تر فرسوده شود، بیشتر می‌شود.
این مطالعه که یکی از بزرگترین پژوهش‌هایی است که تا به امروز در زمینه آلودگی هوا انجام شده است، نشان داد که قرار گرفتن در معرض هوای آلوده خارج از خانه بطور مستقیم با عملکرد پایین‌تر ریه و افزایش خطر ابتلا به بیماری مزمن انسداد ریه ارتباط دارد.
این مطالعه نشان داد که به ازای هر پنج میکروگرم در متر مکعب ذرات آلاینده مازاد که سالانه فرد به طور میانگین در معرض این ذرات قرار می‌گیرد، ریه‌ها معادل دو سال فرسوده‌تر می‌شود.
نتایج این مطالعه حاکی است که تاثیر آلودگی هوا بر افراد کم درآمد بسیار بیشتر است بطوریکه خطر ابتلا به بیماری انسداد مزمن ریه در این افراد در مقایسه با همتایان ثروتمندتر خود حتی در وضعیتی که در معرض یک سطح آلودگی هوا قرار می‌گیرند، بیشتر است. محققان علت این موضوع را برخورداری مسکن‌های نامرغوب، دسترسی محدود به مراقبت‌های بهداشتی و اثرات ماندگار قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در دوران کودکی می‌دانند.
ذرات آلاینده ترکیبی از قطره‌های مایع و جامد در هواست. این آلاینده‌ها به شکل گرد و غبار، دود و دوده دیده می‌شود. در مناطقی که در هر متر مکعب ۱۰ میکرو گرم ذرات آلاینده وجود دارد خطر بیشتری ساکنان آن را تهدید می‌کند. همچنین در میان افرادی که در مناطق بسیار آلوده سکونت دارند تعداد موارد ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه چهار برابر بیشتر از افرادی است که با افراد سیگاری زندگی می‌کنند.
این مطالعه در نشریه European Respiratory Journal منتشر شده است.