روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم محسن رهامی نوشت: از طرف دیگر با استفاده از تمامی ابزارهای دیپلماسی و تبلیغاتی جهانی که در اختیار دارد، دولت ایران را دعوت به مذاکره و نشستن پای میز برجام خودخواسته دیگری میکند و… برای این منظور از دولتهای مطرح جهانی- همچون دولت ژاپن و فرانسه و امثال آن- هم بهره میگیرد، و از نخستوزیر ژاپن میخواهد جهت دعوت دولت ایران به مذاکره و رساندن پیام خود، به ایران سفر کند، آقای ترامپ از این طریق تلاش میکند به افکار جهانی بقبولاند که این دولت ایران است حاضر به نشستن پای میز مذاکره نمیباشد!
در این میان دولتهایی که منافعشان با دولت ترامپ و جمهوریخواهان امریکا همخوانی بیشتری دارد، مانند دولت انگلیس، با راهزنی دریایی و استفاده از نیروی نظامی علیه کشتی حامل نفت ایران در ورودی مدیترانه و تنگه جبلالطارق، برای تجارت دریایی و حمل و نقل و صادرات نفت ایران بحران ایجاد میکند و در کانال سوئز هم دولت برآمده از کودتای نظامی آقای مُرسی سعی میکند خوشخدمتی مشابهی به آقای ترامپ نشان دهد. دولت جمهوری اسلامی ایران در چنین شرایطی، نشستن پای میز مذاکره را همانند مذاکرات دولتهای ژاپن و آلمان پس از جنگ جهانی دوم با متفقین میداند، زیرا که مذاکرهای که تحت فشار تحریم و راهزنی دریایی و تهدید خریداران نفت ایران و قطع صادرات نفت و درآمدهای نفتی و فشارهای جانبی صورت بگیرد، برخلاف حق حاکمیت ملی و مصالح و منافع ملت ایران تلقی میکند.
از طرف دیگر سیاست تنشزدایی و مصالحهآمیز دولت ایران به علت تحریکات نظامی و اقتصادی امریکا و دولتهای وابسته به امریکا، هر روز در معرض خطر قرار میگیرد، گرچه ایران تاکنون از عهده حفظ چنین سیاستی به خوبی برآمده است. باید توجه داشت که برجام یک معاهده بینالمللی است که وظایف و تعهداتی برای همه طرفین معاهده در آن پیشبینی شده است.
هدف از برجام تنها حل مسائل هستهای ایران نبوده، بلکه مساله مهم دیگر برجام، عادیسازی روابط تجاری و اقتصادی ایران با سایر کشورهای جهان نیز از جمله محتوای برجام میباشد. دولت امریکا که برجام را «یک توافق وحشتناک» اعلام میکند، حالا متوجه شده که این توافقنامه در کنترل فعالیتهای هستهای ایران اهمیت غیرقابل جایگزین دارد، ولی کدام مرجع بینالمللی یا کدامیک از مقررات و معاهدات بینالمللی به دولت آقای ترامپ این حق را داده است که معاهدات و تعهدات بینالمللی امضاشده توسط دولت قبلی امریکا را یکطرفه لغو کرده و به کلی از آن خارج شود و در عین حال ایران را به خاطر نادیده گرفتن یک بند- یا بندهایی- از همان پیمان- به زعم خود- به پای میز پاسخگویی و مذاکره- و یا بهتر بگوییم- میز محاکمه- بکشاند!؟
کدام معاهده بینالمللی این حق را به دولت آقای ترامپ داده است که خود- یکطرفه- صادرات نفت ایران را- به خاطر پافشاری بر اجرای برجام، به عنوان یک توافقنامه بینالمللی و عدم پذیرش پیمان دیگر- تحریم کند و سایر کشورها را به خاطر داشتن روابط تجاری و اقتصادی با ایران تهدید به تحریم نماید!؟ به نظر میرسد برای دولت ایران هیچ راهی مناسبتر از پافشاری بر حق حاکمیت ملی و دفاع از منافع کشور از یک طرف، و اصرار بر پایدار بودن برجام- به عنوان یک توافقنامه بینالمللی تضمینکننده منافع طرفین در شرایط عادلانه- نباشد.
ما باید با تمام توان دیپلماسی و تبلیغاتی خود تلاش کنیم که خود را هرچه بیشتر عامل به تعهدات بینالمللی نشان دهیم و فعالیتهای امریکا و اسراییل و سایر دول همسو را که سعی میکنند افکار عمومی جهانی را علیه ایران برانگیزند و ما را پیمانشکن و حامی تروریسم و امثال آن نشان دهند، تا به نوعی اجماع جهانی علیه ما فراهم کنند، خنثی سازیم.