به گزارش ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، کاربرد نانوذرات طلا طی بیست سال گذشته رو به افزایش بوده است با این حال هنوز تأثیر این نانوذرات روی سیستم ایمنی بدن به‌صورت کامل مشخص نیست، بدن انسان طلا را به خوبی تحمل می‌کند و این فلز به راحتی قابل دستکاری است، طلا به‌صورت نانوذرات، پتانسیل‌های زیادی برای هدف‌گیری سلول‌ها دارد و می‌توان از آن برای رهایش دارو استفاده کرد.
تحقیقات پیشین نشان داده بود که نانوذرات طلا می‌تواند با سلول‌های بزرگ سیستم ایمنی بدن نظیر ماکروفاژها همکاری ایمنی داشته باشد وکاملا زیست‌سازگار عمل کند.
برای اولین بار دانشمندان به بررسی چگونگی برهم‌کنش میان نانوذرات و لمفوسیت B یا سلول‌های سفید خون پرداختند که ابعاد کوچک‌تری داشته و مدیریت آن‌ها دشوارتر است، نتایج این پروژه که با همکاری محققانی از بریتانیا و سوئیس انجام شد که در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است.
سلول‌های لمفوسیت B مسئول تولید آنتی‌بادی در سیستم ایمنی بدن هستند، نانوذرات می‌توانند به‌عنوان یک حامل برای انتقال واکسن یا دارو استفاده شوند تا محتویات دارویی خود را به شکل مؤثری در سلول‌های هدف رهاسازی کنند.
این گروه تحقیقاتی به بررسی برهم‌کنش میان شکل‌های مختلف نانوذرات با سلول‌های لمفوسیت B انسانی در محیط آزمایشگاهی پرداختند.
این گروه به انجام آزمایش‌هایی پرداختند که در آن سلول‌های لمفوسیت B در معرض نانوذرات طلا به شکل کره و میله قرار دارد، در یک بخش از آزمایش‌ها نانوذرات دارای پوشش و در بخش دیگر فاقد پوشش هستند.
پژوهشگران با مشاهده نشانگرهای فعال روی سطح سلول‌های لمفوسیت B می‌توانند درباره تأثیر نانوذرات روی فعال کردن یا خاموش کردن پاسخ سیستم ایمنی بدن قضاوت کنند، نتایج نشان داد که هیچکدام از نانوذرات که این گروه مورد استفاده قرار دادند اثرات جانبی ایجاد نکرد، با این حال توانایی آن‌ها برای تولید پاسخ در سیستم ایمنی بدن کاملاً متفاوت است.
نانوذرات کروی فاقد پوشش مناسب نبودند چرا که تمایل به چسبیدن به هم دارند، بهترین نانوذرات، نانوذرات طلای کروی دارای پوشش پلیمری هستند چرا که هم پایدار بوده و هم با عملکرد سلول‌های لمفوسیت B تداخل ندارند، نانومیله‌های طلا نیز برای این کار مناسب نبودند چرا که موجب کاهش پاسخ سیستم ایمنی بدن می‌شوند که دلیل این امر ممکن است به سنگین بودن این ذرات و تداخل با فرآیندهای غشاء سلول مرتبط باشد.