به گزارش پایگاه اینترنتی «مدیکال دیلی»، این روزها حتی تصور اینکه بدون پوشیدن کفش از خانه بیرون برویم هم از محالات است. پوشیدن کفش به یکی از بخش‌های مهم فرهنگ و هویت ما انسان‌ها که برای هر مناسبت و ورزشی یک جفت کفش مخصوص داریم، بدل شده است. اما شاید جالب باشد که بدانید کفش-یا دقیق‌تر بگوییم پاپوش (footwear) - تنها ۴۰ سال قبل به دست بشر اختراع شد. این به آن معناست که نیاکان ما قبل از این تاریخ هیچ درکی از محافظت کردن پاها در برابر اشیای سفت و تیز موجود در طبیعت نداشتند. تنها «پاپوش» آنها در برابر این عناصر ناهموار، پینه‌های طبیعی بود که پوست پا را سفت‌تر و مقاوم‌تر می‌کردند.
این داستان جالب پژوهشگران دانشگاه هاروارد و کمبریج را به فکر آن انداخت تا تفاوت تاثیر پینه طبیعی و کفش را در حفاظت از پای افراد مورد بررسی قرار دهند.
دکتر دنیل لیبرمن و تیم تحقیقاتی وی دو گروه از شرکت‌کنندگان را مورد بررسی قرار دادند؛ گروه اول از ۲۲ فرد بالغ ساکن آمریکا و گروه دوم از ۸۱ فرد ساکن کنیا تشکیل شده بود. نتایج آزمایش‌های انجام شده نشان داد که «اگرچه بیشتر افراد امروز کفش پوشیدن را به پا برهنه راه رفتن ترجیح می‌دهند، پوشیدن کفش مانع از دریافت محرک‌های لمسی از زمین می‌شود و کاهش اصطکاک ناشی از آن نرخ و حس فشار را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که نمی‌توان پیامدهای ناشی از آن را به روشنی درک کرد.»
نتایج این بررسی‌ها نشان داد که کفش‌های طبی که معمولاً برچسب «کفش‌های سالم» را به یدک می‌کشند، تاثیر شناخته‌شده‌ای بر سلامت پاها ندارند و استفاده از پاپوش‌های ساده‌تر که تجربه با پای پیاده رفتن را برای فرد به ارمغان می‌آورند، به مراتب انتخاب بهتری است!