تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۳۹۸ - ۱۲:۴۸

تهران- ایرنا- برگزاری اردوی پیش فصل در یکی از کشورهای همسایه، سنتی غیرقابل توجیه است که تیم های بزرگ فوتبال ایران در فصل آماده‌سازی آن‌را دنبال می کنند، بدون آنکه این اردو سود چندانی از لحاظ فنی داشته باشد.

برگزاری اردوهای پیش فصل برای آمادگی یک امر رایج است و تمام تیم های بزرگ فوتبال جهان قبل از آغاز لیگ های معتبر با سفر به کشورهای مختلف، آن را در دستور کار قرار می دهند؛ اردوهایی که در نهایت با مسابقات دوستانه با تیم های مطرح به پایان می رسد. اما داستان این اردوها برای تیم‌های بزرگ ایران متفاوت از همتایان جهانی است و سرخآبی ها پیش از رقابت های لیگ برتر به طور معمول راهی کشور ترکیه می شوند. سفری که با توجه به برنامه‌های تیم می شود آن را در قالب یک برنامه توریستی - ورزشی تعریف کرد.

با سخت شدن شرایط اقتصادی کشور و نوسانات نرخ ارز تصور این بود روند این اردوها متوقف شود، اما این اردوها پیش از آغاز فصل نوزدهم نه تنها لغو نشد بلکه اردوهای پیش فصل سرخپوشان پایتخت به مدت ۱۰ روز در یکی از کمپ های ترکیه برگزار شد. اردویی که بنا به گفته بسیاری از کارشناسان فوتبال، در شرایط آب و هوایی و تمرینی مناسبی برگزار نشد.

اما چرا اردوهای پرسپولیس در ترکیه دستاورد آنچنان مناسبی برای این تیم در برنداشت؟

نخستین ایراد این اردو محل تمرین و کمپ انتخابی بود زیرا حضور سرخ پوشان در یکی از کمپ ها ترکیه شرایط سختی را برای این تیم فراهم کرد. شرایطی که تحت تاثیر آب و هوای توفانی این کشور تمرینات را نیمه کاره گذاشت و در برخی از مواقع کادر فنی مجبور بودند از سالن استفاده کنند.

همچنین بی توجهی به شرایط آب و هوایی برای انتخاب شهر محل اردوی تیم، در نهایت سه دیدار دوستانه این تیم را لغو کرد.

اینکه چگونه مسوولان یک تیم پیش از اعزام نفرات نسبت به شرایط آب و هوایی مقصد کسب اطلاع نمی کنند یک علامت سوال بزرگ است، زیرا یک جستجو ساده اینترنتی در سایت‌های هواشناسی جهان می تواند وضعیت چند ۱۰ روز را مشخص کرد.

در کنار غفلت از شرایط آب و هوایی شهر محل برگزاری اردو، تعیین حریفان تدارکاتی از دیگر مشکلاتی بود که سرخپوشان در اردوی ترکیه با آن دست به گریبان بودند. در حالی که قهرمان ایران باید تا کمتر از یک ماه دیگر گام به رقابت های لیگ برتر بگذارد در تمرینات پیش فصل این تیم در ترکیه نامی از تیم های سرشناس باشگاهی این کشور وحتی باشگاه های ضعیف‌تر برای دیدار دوستانه با پرسپولیس دیده نمی شد.

چند تیم کم نام و نشان که قرار بود با این سرخپوشان دیدار کنند، بازی های خود را به خاطر شرایط بد آب و هوایی لغو کردند. این مشکل موجب شد سه بازی تدارکاتی تیم پرسپولیس به بازی های درون تیمی تبدیل شد که در نهایت چند مصدوم را روی دست این تیم گذاشت.

اینکه اگر قرار است به خاطر مدیریت بد اردوهای پیش فصل بازی های تدارکاتی در کشور دیگر به مسابقات درون تیمی تبدیل شود بهتر است برای این کار هزینه - فایده لازم صورت گیرد زیرا باشگاهی که به خاطر پرداخت مطالبات، «برانکو ایوانکویچ» یکی از پرافتخارترین مربیان خود را از دست داد چگونه می تواند هزینه سفر، اسکان و اجاره کمپ برای رقابت درون تیمی را در یک کشور دیگر تامین کند.

اینکه در کشور دیگر با صرف هزینه‌های زیاد یک رقابت درون تیمی برگزار شود، بدون شک توجیه پذیر نیست بلکه یک بی برنامگی به شمار می رود که می توانست آن را با اردویی داخلی مدیریت کرد. همچنین مدیران این تیم می توانستند با برنامه ریزی برای بازی دوستانه با تیم های مختلف داخلی، این مسابقات را به جایی برای رونمایی از بازیکنان تازه وارد تیم تبدیل کنند.

آن زمان بود که بازی های دوستانه داخلی در شهرهای مختلف که افزون بر سنجش میزان آمادگی تیم، می توانست در فصل تعطیلات تابستانی برای جوانان و نوجوانان یک سرگرمی مناسب به شمار رود.

همچنین مسوولان باشگاه پرسپولیس و کسانی که در برنامه ریزی های خود اردوی ترکیه را در دستور کار قرار دادند باید نسب به میزان تاثیر فنی و تاکتیکی این سفر ۱۰ روزه پاسخگو باشند. پاسخگویی که مبنای آن مقایسه امکانات این کمپ با کمپ های تمرینی ایران است. آیا کمپ ترکیه که سرخپوشان پایتخت، ۱۰ روز تمام در شرایط سخت آب و هوایی در آن تمرین کردند مشابه داخلی ندارد؟

اما چرا ده ها هزار دلار درآمد ارزی باشگاه باید صرف اردویی شود که برون داد نهایی آن چند مصدوم و مشتی حاشیه ها باشد؟

سوال این است که پاسخ آن به حضور برخی از افراد سودجو در اطراف باشگاه برخواهد گشت.افرادی که در پیش فصل ها پشنهاد اردوهای برون مرزی خواهند داد یا اینکه واسطه ای برای حضور تیم‌های بزرگ ایران در کمپ های درجه چندم ترکیه و برخی دیگر از کشورها همسایه خواهند بود.

این افراد چه کسانی هستند و چگونه بر مدیریت باشگاه تاثیر می گذراند برای بسیاری از فوتبال دوستان جای سوال است. سوالی که برخی ریشه آن را در مدیریت های غیر فوتبالی و برخی دیگر به میزان قدرت افراد سودجو در فوتبال ایران می دانند.