ساوت چاینا مورنینگ پست دراین زمینه گزارش داد: بانکوک و مانیل در حالی اقدام به افزایش و تقویت قوای نظامی خود در دریای جنوبی چین کرده اند که این پهنه آبی درگیر پیچیده ترین اختلافات ارضی میان چین، فیلیپین، مالزی، تایوان، ویتنام و برونئی است.
این رسانه نوشت: کشورهایی که اختلافات ارضی دراین دریا دارند با به کارگرفتن بیشترین تعداد نیرو و تجهیزات نظامی، ضمن نظامی ساختن این دریا بر فعالیت های یکدیگر به ویژه اقدامات گسترده نظامی چین نظارت شبانه روزی دارند.
این رسانه فعال در جنوب شرق آسیا افزود: چین برای تحکیم ادعای ۹۰ درصدی مالکیت خود دراین آبهای مورد منازعه اقدام به افزایش توان تجهیزات نظامی و مرزبانی خود در این دریا کرده و کشورهای دیگر نیز که بخش هایی از این آب را متعلق به خود می دانند، گام های مشابه اما کمتری درجهت تقویت توان نظامی خود در دریای جنوبی چین کرده اند.
این رسانه نوشت: ناظران این منطقه می گویندکه اقدامات چین، با هدف ارتقای خواسته های منطقه ای این کشور حتی بدون حضور نظامی، می تواند تنش ها را در منطقه دریایی تشدید کند.
گارد ساحلی فیلیپین در روزهای اخیر اعلام کرد که یک ناوچه گشت دریایی ۸۴ متری (۲۷۶ فوت) را که در زمره بزرگترین و مدرن ترین کشتی های گشت زن مطرح است، دریافت و به ناوگان خود در دریای جنوبی چین اضافه می کند.
ویتنام نیز بتازگی با تصویب یک قانون اجازه داد که ناوگان ساحلی این کشور در خارج از آبهای سرزمینی فعالیت کند، که این موضوع سیگنالی را به پکن ارسال می کند که هانوی برای گسترش حضور خود در منطقه دریایی مورد مناقشه برنامه هدفمندی دارد.
تنش در دریای جنوبی چین سبب شده تا این منطقه به یک انباردریایی مهمات نظامی تبدیل شود که این امر امنیت منطقه را به شدت تحت الشعاع قرار داده است.
براساس این گزارش تنش میان چین و همسایگانش در این آبها در هفته های اخیر بشدت افزایش یافته به گونه ای که دستکم ۶ کشتی و ناوچه کوچک نظامی، دو مورد متعلق به چین و چهار مورد متعلق به ویتنام در این آبها، فعالیت های یکدیگر را در دریا و سواحل آن تحت نظارت و بررسی قرار داده اند.
اختلاف میان پکن و همسایگانش در این دریا سبب شده تا آمریکا و برخی متحدان غربی اش با سوء استفاده از آن تجهیزات نظامی گسترده ای را به بهانه حفاظت از آزادی حمل و نقل دریایی دراین پهنه آبی گسیل دارند که این موضوع نیز سبب گسترش نظامی گری در این آبها شده است.
جمهوری خلق چین تقریباً بر کل دریا و کشورهای ویتنام، فیلیپین، مالزی، برونئی و تایوان هریک بر بخش‌هایی از آن ادعای مالکیت دارند، همچنین این کشورها بر سر جزایر غنی از نفت و گاز اسپراتلی و پارسل اختلاف دارند.
ایالات متحده این دریا را از آبهای بین‌المللی می‌داند و بر حق قانونی کشتی‌ها و زیر دریایی هایش در رفت و آمد در این دریا تاکید می‌ورزد و مخالف ساخت تاسیسات دریایی توسط چین در این آب راهه است امن چین آن را رد می کند و نمی پذیرد.
چین تاکنون درخواست آمریکا برای ایجاد یک ساختار گفت و گو درباره دریای جنوبی را بی پاسخ گذاشته و معتقد است آمریکا نباید در مسایل دریای جنوبی دخالت کند.
«فیلیپ دیویدسون» فرمانده نیروهای آمریکا در منطقه آسیا و اقیانوس آرام گفته است که چین این درخواست آمریکا را جواب نداده و در حال تقویت بنیه نظامی خود در این پهنه آبی است.
علاوه براین آمریکا با سوء استفاده از اختلافات ارضی دراین دریا تاکنون پای برخی متحدان غربی اش از جمله استرالیا را به ابهای دریای جنوبی چین بازکرده است.