در این کتاب سفید آمده است: منطقه خودمختار اویغور «شین جیانگ» یا «سین کیانگ» واقع در شمال غرب چین با کشورهای مغولستان، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، افغانستان، پاکستان و هند همجوار است و گذرگاه چین باستان رو به ملت‌های دیگر در مسیر جاده ابریشم باستانی و زیستگاه تمدن‌های متنوع بود.
کتاب سفید می‌گوید: اقوام مختلف شین جیانگ جزو اعضای خانواده بزرگ ملت چین هستند و در طول تاریخ نیز سرنوشت شین جیانگ از سرنوشت ملت چین جدایی‌ناپذیر بوده است اما اخیراً دشمنان چین در خارج مخصوصاً تجزیه‌طلبان، افراط‌گرایان و ترویست‌ها به منظور تجزیه کشور، تاریخ شین جیانگ را به نحوی غلط جلوه داده و به منظور ایجاد ابهامات تاریخی، این حقیقت که «شین جیانگ» از قدیم بخشی از سرزمین چین و مکان همزیستی اقوام، فرهنگ‌ها و ادیان بوده است را انکار کرده و آن منطقه را به عنوان «ترکستان شرقی» را معرفی می‌کنند و مدعی استقلال شین جیانگ هستند و سعی دارند تا شین جیانگ و فرهنگ شین جیانگ را از خانواده بزرگ ملت چین و فرهنگ چین جدا کنند.
در کتاب سفید با اشاره به اینکه تاریخ تغییرناپذیر و حقایق انکار نشدنی است تاکید شده است «شین جیانگ» بخشی جدایی‌ناپذیر از سرزمین چین است و هیچ وقت به اصطلاح «ترکستان شرقی» نبوده است قوم اویغور نیز در مدتی طولانی و با مهاجرت و همزیستی اقوام مختلف شکل گرفته و یکی از اعضای خانواده بزرگ ملت چین است شین جیانگ نیز مکان همزیستی فرهنگ‌ها و ادیان متنوع و خواستگاه فرهنگ‌های اقوام مختلف این منطقه است و دین اسلام نیز دین ذاتی یا یگانه دین قوم اویغور نیست.
در این کتاب اضافه شده است: در حال حاضر شین جیانگ شاهد توسعه اقتصادی، ثبات اجتماعی، افزایش رفاه مردم، شکوفایی فرهنگی و همزیستی ادیان در خود است و اقوام شین جیانگ نیز مثل دانه‌های انار همبسته و یکپارچه هستند شین جیانگ در شکوفاترین دوره خود در تاریخ قرار دارد.
سازمان‌های مدافع حقوق بشر، دولت چین را به استفاده از خشونت و سختگیری علیه مسلمانان اویغور در سین کیانگ متهم می‌کنند اما دولت چین این اتهامات را رد کرده و می‌گوید تنها کسانی را مجازات می‌کند که علیه امنیت کشور اقدام کرده باشند.
کشورهای غربی، همچنین دولت چین را به راه اندازی اردوگاه‌های کار اجباری برای مسلمانان متهم کرده اند اما چین می‌گوید «مراکز بازآموزی عقیدتی» بخشی از تلاش‌های دولت برای مبارزه با تروریسم و افراط گرایی در سین کیانگ است و هرگونه کار اجباری در این اردوگاه‌ها را تکذیب می‌کند.
پکن به منظور شفاف سازی و مقابله با ادعاهای دولت‌های غربی هرساله در چندین نوبت اقدام به اعزام روزنامه نگاران و دیپلمات‌های مقیم چین به این مناطق می‌کند تا از نزدیک در جریان خدمات دهی دولت به اویغورها قرار بگیرند.
جمعیت مسلمانان چین حدود ۳۰ تا ۵۰ میلیون نفر برآورد می شود.