هنر «مهدی پوررهنما» تنها در شیاپچانگ و سکوهای جهانی نیست بلکه او با معلولیتی که از ناحیه دست دارد توانسته روح هنر را با ورزش پیوند دهد و به یکی از گیتاریست‌ها تبدیل شود؛ او را می‌توان هم ورزشکاری موفق و هم هنرمندی خوب دانست.
اگر گیتاریست بودن از پوررهنما یک هنرمند با دستانی خلاق ساخته است؛ اراده او در میدان ورزشی از وی یک مبارز به تمام معنا ساخته که بنا به گزارش سایت کمیته بین‌المللی پارالمپیک تنها یک شکست در رقابت‌های جهانی دارد. فنی‌ترین، بهترین ورزشکار، قهرمان و نفر نخست رنکینگ بین المللی وزن ۷۵- کیلوگرم (K۴۴) از جمله عنوان‌هایی است که همزاد او به شمار می‌رود و یک دهه است که با این عناوین در سطح جهان و آسیا می‌درخشد.
وی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا می‌گوید: مادرزادی معلول بودم اما خانواده ام هیچگاه به چشم یک معلول به من نگاه نمی‌کردند. پدرم مشوق اصلی ام در ورزش بود. اما برخلاف خانواده دید جامعه نسبت به معلول متفاوت بود و در باشگاه نیز کماکان این دید وجود داشت.
وی ادامه داد: افتخارآفرینی را از ۱۰ سالگی با کسب مدال برنز رقابت‌های استانی شروع کردم و امروز نه تنها در سطح استان بلکه به خاطر مدال‌هایم و عناوین جهانی شهره شهر هستم.
از موفقیت‌های بین المللی این ورزشکار گیلانی می پرسم، پاسخ می‌دهد: بیشتر مدال‌هایم طلا است و تنها یک برنز و یک نقره جهانی دارم. نخستین پاراتکواندوکار ایرانی هستم که تاکنون حضورم در المپیک ۲۰۲۰ قطعی است و با اختلاف فراوان نسبت به سایر رقیبان در صدر رنکینگ جهانی وزن وزن ۷۵- کیلوگرم (K۴۴) قرار گرفته ام.
پوررهنما در این گفت و گو عنوان می‌کند: یک سال تا رقابت‌های توکیو ۲۰۲۰ زمان باقی است و برای حضور قدرتمند در این رقابت‌ها باید شرایط اردویی و حمایت‌ها فراهم شود تا بتوانیم مانند رقابت‌های آسیایی و جهانی افتخار آفرینی کنیم. سطح رقابت‌های پارالمپیک از تمام رقابت‌ها بالاتر است و این تدارکات و امکانات بیشتری می‌طلبد.
جایگاه ورزشکاران معلول در سطح جهان از دیگر موضع‌هایی بود که قهرمان پاراتکواندو به آن پرداخت و گفت: در قرن بیست و یکم دیگر سخن گفتن از معلولیت و محدودیت، درست نیست زیرا پیشرفت‌های این قشر در حوزه‌های مختلف نشان داده است که آنان می‌توانند کارهای بزرگی را انجام دهند. کارهایی که نمونه‌هایی از آنها را می‌شود کسب مدال‌های جهانی و المپیک توسط ورزشکاران معلول دانست.
البته پوررهنما با وجود چنین ذهنیتی، هنوز نسبت به برخی برخوردها بین شهروندان ایرانی گلایه دارد.
او اظهار داشت: با وجود توانایی‌هایی که ورزشکاران پارالمپیکی از خود نشان داده اند برخی هنوز آنان را باور ندارند و به چشم معلول و با نگاه دلسوزانه درباره این قشر صحبت می‌کنند.
وی که دانش آموخته کارشناسی روانشناسی صنعتی است، گفت: به جز ورزش شغل دیگری ندارم و هزینه تدارکات و ورزشم زیاد است. پاداش‌های قهرمانی جهان و آسیا نیز یا لغو شد یا در پایین‌ترین سطح پرداخت می‌شود که قابل گفتن نیست. امیدوارم کسب سهمیه پارالمپیک و اختلاف امتیازم با رقیبان بهانه ای شود تا در آستانه پارالمپیک ۲۰۲۰ به من توجه شوم؛ زیرا با شرایط اقتصادی کنونی کشور ادامه ورزش بدون هیچ درآمدی امکان پذیر نیست.