به گزارش پایگاه اینترنتی نیو اطلس، این چسب زخم که توسط محققان دانشگاه «هاروارد» در آمریکا با همکاری محققان دانشگاه «مک گیل» در کانادا ابداع شده است، هیچ گونه آنتی بیوتیکی ندارد و در واقع خصیصه‌های پوست جنین را تقلید می‌کند.
از این چسب زخم که AAD نام دارد، نه تنها می‌توان بر روی زخم‌های معمولی پوست استفاده کرد؛ بلکه برای جراحت‌های عمیق پوستی یا زخم‌های پوستی ناشی از بیماری دیابت نیز کارایی دارد.
معمولا پس از ایجاد زخم بر روی بدنمان جای زخم که اصطلاحا "اِسکار" گفته می‌شود، بر جای می‌ماند؛ اما جنین‌ها تا مرحله خاصی از تکامل خود بر اثر التیام زخم دچار اسکار نمی‌شوند. این موضوع به این دلیل است که سلول‌های پوستی اطراف زخم‌ها، فیبرهایی از جنس پروتئین به نام «آکتین» تولید می‌کنند. این فیبرها منقبض می‌شوند و در نتیجه با بهم متصل کردن لبه‌های زخم آن را التیام می‌دهند که باعث می‌شود اسکاری برجای نماند.
اکنون محققان این رویه را در یک چسب زخم تکرار کردند. آنها چسب زخم AAD را از یک هیدروژل آلژینیک چسبنده ساختند و سپس به آن نانوذرات نقره و یک پلیمر حرارتی به نام PNIPAm اضافه کردند. هنگامی که این چسب بر روی زخم قرار می‌گیرد، هیدروژل بسیار سریع به پوست می‌چسبد. پس از آن گرمای بدن کاربر، PNIPAm را گرم می‌کند و سبب کامل چسبیده‌شدن ژل به پوست می‌شود. نقش نانوذرات نقره در این چسب این است که باکتری‌های عفونت‌زا را از بین می‌برند.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Science Advances" منتشر شد.