کاظمی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: در تمام حوزه های دیگر از تولیدات داخلی حمایت می شود اما در زمینه ادبیات داستانی کالای داخلی در حال فراموشی است.
وی به حمایت نکردن از ناشران در زمینه تالیفات داخلی نیز اشاره کرد و گفت: ناشران زمانی می بینند مبالغی که برای کاغذ و چاپخانه در حوزه تالیف باید هزینه کنند، با هزینه های بخش ترجمه یکسان است (به خصوص که مبلغی برای کپی رایت آثار ترجمه پرداخت نمی‌کنند) و برای انتشار آثار تالیفی هیچ حمایتی هم صورت نمی گیرد، آثار ترجمه پرفروش تر را به تالیفات نویسندگان کشور ترجیح می دهند و به خاطر سوددهی نشر کتاب های خارجی کاغذ خود را برای این منظور نگه می دارند.
نویسنده خاک آدم پوش دلیل دیگر بی انگیزگی ناشران برای روی آوردن به تالیفات داخلی را ممیزی ها عنوان کرد و افزود: ناشران در بیشتر مواقع از ادبیات تالیفی حمایت نمی‌کنند و فقط گاهی با حمایت از برخی نویسنده ها که لزوما اثر ادبی هم تولید نمی کنند و گاهی می بینیم که پست های اینستاگرامشان را به عنوان داستان منتشر می کنند، سلبریتی سازی می کنند و تفاوتی بین نویسنده تازه کار و با آنکه خاک ادبیات خورده قائل نمی شوند.
مشکل دیگر نویسندگان و مولفان این است که پس از تمام سختی ها در مسیر تالیف، زمانی که موفق به چاپ اثر خود شدند نیز امکانی برای کسب اطلاعات فروش و استقبال از آثارشان را ندارند.
نویسنده کاج زدگی مشکل دیگر نویسندگان را صادق نبودن ناشران در ارائه آمار فروش کتاب نویسنده عنوان کرد و افزود: نبود نظارت بر فرایند فروش ناشران از معضلاتی است که آمار دقیقی از فروش کتاب های یک نویسنده به او نمی دهد و باعث سردرگمی نویسنده در مورد استقبال از آثارش می شود.
کاظمی همچنین نبود تبلیغات برای تالیفات نویسندگان داخلی را نیز دغدغه ای برای مولفان برشمرد و گفت: چند راه برای مطرح شدن و معرفی نویسنده وجود دارد که نخستین آنها تلویزیون است اما این رسانه، نویسنده مستقل را حذف کرده است. بازار تبلیغات مستقل هم وجود ندارد. مقدار گردش مالی ادبیات داستانی نیز تا حدی پایین است که امکان مالی برای تبلیغات به خود نویسنده نمی دهد و جوایز ادبی هم که جسته و گریخته برگزار می شود.
وی به ضرورت اجرای یک طرح واقعی برای حمایت از نویسندگان مستقل (نویسندگان بدون حمایت دولتی) اشاره و تاکید کرد: صدای نویسنده مستقل ما خیلی کم شنیده می شود، نه حمایت می شوند نه تبلیغاتی برای آنان وجود دارد. مخاطب هم در خرید ترجیحات دیگری دارد.
نویسنده ادبیات داستانی کشور به طرح های فصلی فروش کتاب نیز اشاره کرد و گفت: به طور کلی طرح هایی که برای بهبود شرایط کتابخوانی و زیرساخت های این حوزه باشد طرح های خوشایندی است، اما نویسنده همیشه نادیده گرفته می شود و آمار چاپ ادبیات داستانی تالیفی شاهدی بر این مدعاست.
کاظمی افزود: در طرح های یارانه ای از جمله طرح های فصلی کتاب، همچون سایر زمینه ها آخرین کسی که دیده می شود نویسنده و مترجم است. این طرح ها در جنبه های حمایتی نویسنده را نمی بینند.
نویسنده رمان سال درخت گفت: اینکه یارانه طرح های فصلی حتی از ناشر به سمت مخاطب و کتابفروشی می رود خوب است اما باید به فکر نویسنده هم باشیم و در عین حال که از اجرای این طرح به خاطر رسیدن کتاب به عنوان کالای فرهنگی به مخاطب حمایت می کنیم اما معتقدم برای منِ نویسنده اثری ندارد.
نایب رئیس هیات مدیره انجمن صنفی داستان‌نویسان تهران به تفاوت تخفیف یارانه تالیف و ترجمه با هدف حمایت از مولف در طرح تابستانه کتاب اشاره کرد و افزود: این تفاوت در حد ۱۰ درصد بود و در شرایط اقتصادی کنونی نمی توان گفت تفاوت و اثر زیادی در انتخاب مخاطب داشته است زیرا فردی که کتابخوان باشد این رقم اختلاف تخفیف نمی تواند انتخاب او را تغییر دهد. تفاوت یارانه تالیف و ترجمه بیشتر به صورت نمادین است اما ما نویسندگان سعی می کنیم همچنان آن را حفظ کنیم؛ چون امید داریم در درازمدت موجب تغییر دیدگاه شده و به تدریج بتواند ناشران و مخاطبان را به تالیفات داخلی ترغیب کند.