«محمد نصیری سرشت» که با وزن ۵۰ کیلوگرم موفق شده بود وزنه ۱۵۱ کیلوگرمی را بدون خطا مهار کند پرافتخارترین ورزشکار ایران و آسیا در رقابت های انفرادی به شمار می رود؛ ورزشکاری که به تنهایی توانسته است ۱۸ رکورد جهانی و المپیک را جابجا کند.
وی نهم مرداد ماه ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد اما شروع زندگیش با سختی های فراوانی روبرو بود.
هر چند آغاز زندگی نصیری با سختی های فراوانی روبرو بود اما اراده این ورزشکار نه تنها بر فولاد سرد غلبه کرد بلکه او توانست بر تمام محرومیت و محدویت های زندگی نیز غلبه کند و امروزه نام بزرگی در وزنه برداری جهان و آسیا به شمار می رود. او در سال ۲۰۰۰ ازسوی فدراسیون بین‌المللی وزنه‌برداری به‌عنوان یکی از ۱۰ وزنه‌بردار برتر جهان معرفی شد.
نصیری از دل سختی ها بزرگ شده بود و راه غلبه بر سختی را به خوبی می دانست. در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی، حریف او «ایمره فولدی» با رکورد مجموع ۳۶۷.۵ کیلوگرم به کار خود پایان داده بود و ۱۰ کیلوگرم از ورزشکار ایرانی جلو بود. کسی انتظار نداشت اما نصیری در یک حرکت انتحاری درخواست وزنه ۱۵۰ کیلوگرمی داد.
چشم ها به تخته خیره شده بودند تا هنرنمایی جوان جسور ایرانی را ببینند نصیری در کمتر از یک دقیقه نه تنها وزنه را بدون خطا مهار کرد بلکه پیش چشم فولدی توانست مدال طلا را از آن خود کند.
چهار سال پس از این هنر نمایی نصیری در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ دوم شد و مدال نقره گرفت. هر چند که این مدال و کسب آن به اندازه مدال نخست نصیری خبر ساز نشد اما داستان آن بسیار جالب است زیرا در مونیخ مدال نقره وزنه بردار ایران دزدیده شد و تا ۴۴ سال از ان خبری نبود. مدال، دست به دست شد و در یکی از کشورها به حراج گذاشته شد.
یک ایرانی با علم به اینکه مدال نصیری است آن را خرید و «تاماش آیان» رییس فدراسیون جهانی وزنه برداری طی مراسمی نمادین و پراحساس، مدال گم شده را پس از ۴۴ سال در تالار وزنه برداری آزادی به گردن نصیری انداخت.
او متفاوت بود و متفاوت عمل می کرد. در حالی که ورزشکاران رشته وزنه برداری به مرور زمان به اوزان بالاتر می‌روند اما نصیری در سال ۱۹۷۳ به یک وزن پایین تر رفت. جثه ریز او به گونه ای بود که خودش می گوید امام (ره) در دیداری که آن زمان با قهرمانان ورزش ایران داشت به من گفتند: «تو که قهرمان جهانی پس چرا اینقدر جثه ات کوچک است؟»
پیشکسوت همیشه خنده‌روی وزنه برداری ایران دارنده پنج مدال طلای جهانی است و از حیث مدال‌های جهانی، کارنامه‌اش از «حسین رضازاده» که چهار طلای جهانی دارد هم رنگین‌تر است.
کسب ۲۲ مدال المپیک، جهانی و آسیایی در طول سال های فعالیت ورزشی اش از او چهره ای ماندگار در اذهان عمومی پدید آورده است. نصیری یک طلای المپیک، پنج طلای جهانی، سه طلای بازی های آسیایی و ۲ طلای قهرمانی آسیا دارد که موجب شده نامش همواره با موفقیت همراه باشد. یک نقره و یک برنز المپیک و یک نقره و سه برنز جهانی از دیگر افتخارات نابغه وزنه برداری ایران و جهان است.
خروس طلایی وزنه برداری ایران که بازنشسته شد این رشته تا ۳۲ سال بعد رنگ طلا به خود ندید تا اینکه حسین توکلی در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی به این انتظار ۳۲ ساله پایان داد و اولین طلای وزنه برداری ایران پس از انقلاب را کسب کرد.
نصیری هم نسل افتخارآفرینان ورزش ایران همچون جهان پهلوان «غلامرضا تختی» و «امامعلی حبیبی» بود. او می گوید تختی محبوب و بزرگ تمام ورزشکاران بود. با وجود آنکه چندین مدال بیشتر از تختی دارد؛ هنوز وی را بزرگتر از خود می داند و به دوستی با قهرمانی کشتی ایران و جهان افتخار می کند.
- افتخارات محمد نصیری:
مدال برنز رقابتهای آسیایی ۱۹۶۵تهران
مدال برنز رقابتهای جهانی ۱۹۶۶برلین
مدال طلای بازیهای آسیایی ۱۹۶۶تایلند
مدال طلای مسابقات جهانی ماقبل المپیک، ۱۹۶۷مکزیک
مدال طلای رقابتهای المپیک ۱۹۶۸مکزیکوسیتی
مدال طلای رقابتهای جهانی ۱۹۶۹ورشو
مدال طلای رقابتهای جهانی ۱۹۷۰کلمبوس
مدال طلای بازیهای آسیایی ۱۹۷۰تایلند
مدال برنز رقابتهای جهانی ۱۹۷۱لیما
مدال طلای رقابتهای آسیایی ۱۹۷۱مانیل
مدال طلای مسابقات جهانی ماقبل المپیک، ۱۹۷۲اولم
مدال نقره رقابتهای المپیک ۱۹۷۲مونیخ
مدال طلای رقابتهای جهانی ۱۹۷۳هاوانا
مدال طلا رقابتهای جهانی ۱۹۷۴مانیل
۲مدال طلا و یک نقره بازیهای آسیایی ۱۹۷۴تهران
مدال برنز رقابتهای المپیک ۱۹۷۶مونترال
مدال طلای رقابتهای آسیایی ۱۹۷۷بغداد