در بخشی از یادداشت گلستان فردا آمده است؛ چند روز پیش بود که رییس ستاد بسیج مردمی بازسازی مناطق سیل زده اعلام کرد که برای بازسازی و تکمیل هر واحد مسکونی 30 میلیون تومان در نظر گرفته شده است.
معنا و مفهوم خبر این است که با سر جمع کردن هزینه های مراسم بزرگداشت روز خبرنگار می شود دست کم یک واحد مسکونی را برای یک خانواده سیل زده بازسازی و آماده سکونت کرد. می شود بانی برآورده شدن آرزوی دست کم یک کودک سیل زده شد تا این بار اگر باران بارید بی کابوس روزهای سخت، با خیالی تخت زمزمه کند: باز باران با ترانه می خورد بر بام خانه...
خیلی ها گفته اند و می گویند که همین یک روز در سال متعلق به خبرنگاران است و شایسته است برنامه ای مفصل برای آن پیش بینی کنیم. اما من زوجی را می شناسم که از کیلومترها دورتر از اینجا هزینه مراسم ازدواجشان را که تنها یک بار در همه عمرشان اتفاق می افتد به سیل زدگان گلستان بخشیدند. چون اراده کردند حال خوبشان را نه فقط برای چند ساعت که به درازای یک عمر کش دهند.
در آن روزهای سیل یادم هست برخی متر به دست گرفته بودند و بسته به این که چند سانتی متر از بدنت زیر آب رفته باشد میزان خبرنگار بودن یا نبودنت را ارزیابی می کردند! اکنون در پسا سیل کیست که سنگ محکی بیاورد و اصالت خبرنگار بودنمان را میزان کند؟
از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان انتظار می رفت پیشقدم شده و با ارائه برنامه ای استخوان دار و محکم به وزارتخانه تلاش کند تا بخشی از هزینه های روز خبرنگار در سایر استان ها هم به نفع مناطق سیل زده جذب شود و بدین ترتیب نقشی پر خاطره بزند از همدلی و شعور فعالان حوزه خبر و رسانه.
می شد خیلی کارها کرد... مثلاً می شد کاری کرد در سالی که شبیه پارسال نیست، مراسممان شبیه سال گذشته نباشد. شاید بشود مراسم این روز را برد در گمیشان و آق قلا و خاطره اش را در کنار خانواده های سیل زده به قدر یک عمر امتداد داد. می شود خیلی کارها کرد... تنها اگر باور کنیم خبرنگاری فقط یک شغل نیست، که مسیری آماده و هموار برای ایفای "مسئولیت های اجتماعی" است.