دهلی نو - ایرنا- آمیت شاه وزیر کشور هند روز دوشنبه در پارلمان این کشور لایحه لغو بند های ۳۵ ای و ۳۷۰ قانون اساسی این کشور که به ایالت جامو و کشمیر امتیازات خاص می دهد را معرفی کرد.

نشریه "هندوستان تایمز" نوشت: دولت هند ۴ لایحه جدید در ارتباط با ایالت جامو و کشمیر پیشنهاد داده است و قصد دارد تا پایان روز کاری پارلمان این لایحه ها را به تصویب برساند.
احزاب مخالف در پارلمان با پیشنهادات دولت هند در ارتباط با ایالت جامو و کشمیر مخالفت کرده اند اما این اعتراض ها موفقیت آمیز نخواهد بود زیرا آنها در اقلیت هستند.
واکنش رهبران سیاسی هند به لغو امتیازات خاص کشمیر
احزاب محلی سیاسی در کشمیر لغو امتیازات خاص این منطقه را به عنوان یک حمله مستقیم علیه مردم کشمیر توصیف کرده اند.
محبوبه مفتی سروزیر سابق ایالت جامو و کشمیر گفت: امروز تاریک ترین روز در دموکراسی هند است. تصمیم رهبران جامو و کشمیر در سال ۱۹۴۷ برای کنار گذاشتن ایده دو ملت و الحاق به هند نتیجه مطلب را نداشته است. تصمیم دولت هند برای لغو یک جانبه بند ۳۷۰ اقدامی غیر قانونی است  که هند را به یک نیروی اشغال گر در کشمیر تبدیل می کند.
وی افزود: این اقدام تاثیرات بسیار بدی در شبه قاره خواهد داشت. دولت هند به دنبال حفظ کشمیر از طریق ظلم بر مردم آن است و نتوانسته است به وعده های خود عمل کند.
این در حالی است که رهبران حزب حاکم باهارتیا جانتا پارتی (بی جی پی) از این تصمیم دولت هند استقبال کرده اند.
رام ماداو یک رهبر حزب بی جی پی گفت: در نهایت درخواست هفت دهه ملت هند برآورده شد. اکنون تمام ایالت جامو و کشمیر بخشی از خاک هند است.
ساداناندا گونا مشاور وزیر کشور هند گفت: بند ۳۷۰ لغو شد. این زمانی بود که مدتها در انتظار آن بودیم.
عمر عبدالله سروزیر اسبق ایالت جامو و کشمیر  و رهبر حزب کنفرانس ملی کشمیر  نیز لغو امتیازات خاص جامو و کشمیر را شکست اعتماد  مردم کشمیر به دولت هند دانست.
لغو امتیازات خاص جامو و کشمیر یکی از شعارهای انتخاباتی دولت مودی بوده است. آمیت شاه وزیر کشور هند پیش از این اعلام کرده بود که دولت هند به سرعت برای لغو قانون ۳۵ ای اقدام خواهد کرد.
بند ۳۵ ای فروش هرگونه دارایی غیر قابل حرکت( زمین، خانه و غیره) به افرادی که متعلق به ایالت جامو و کشمیر نیستند را ممنوع می کند.
این بند  در سال ۱۹۵۴ به دستور رییس جمهوری وقت هند در قانون اساسی این کشور قرار گرفت.
بند ۳۵ ای قانون اساسی هند به پارلمان ایالت جامو و کشمیر این اجازه را می دهد تا "ساکنین دائمی کشمیر" را تعریف و آنها را مشخص کند.
کشمیر در زمان استعمار هند توسط امپراتوری بریتانیا، به عنوان یک منطقه مستقل شناخته می شد. این منطقه به صورت پادشاهی اداره می شد. اما در سال ۱۹۴۷ مهاراجه جامو و کشمیر با الحاق این ایالت به هند موافقت کرد. بند ۳۷۰ برای رسمی شدن این رویداد در قانون اساسی هند وارد شد.
بند ۳۵ ای همچنین دولت جامو و کشمیر را موظف می کند تا فقط مردم محلی کشمیر را برای مشاغل دولتی استخدام کند.
بر اساس این قانون یک ساکن دائمی جامو و کشمیر فردی است  که به پیش از سال ۱۹۵۴ ساکن این ایالت بوده باشد یا ۱۰ سال به صورت دائم در آن زندگی کرده باشد و به صورت قانونی دارایی های ثابت خریداری کرده باشد.