به گزارش برنامه عمران ملل متحد در ایران، در اوایل دهه ۱۹۸۰ دانشمندان گسترش حفره‌ای در لایه ازن در آسمان قطب جنوب را کشف کردند، این موضوع توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرد و سبب فعالیت‌ها و تلاش‌های فوری برای ترمیم این حفره و حفظ لایه ازن شد.
سال‌ها بعد در سال ۱۹۸۷، توافقنامه‌ای بین‌المللی به نام پروتکل مونترال توسط ۱۹۷ کشور از جمله ایران به منظور جلوگیری از تولید و مصرف گازهای مخرب لایه ازن تصویب شد. لایه ازن پرتو فرابنفش خورشید را در جو زمین جذب کرده و زندگی را بر روی آن امکان‌پذیر می‌کند، این لایه محافظ توسط مواد شیمیایی آزاد شده در برخی صنایع از بین می‌رود.
براساس پروتکل مونترال، کشورها به توافق رسیده‌اند که برای حذف مواد مخرب لایه ازن (ODS) با هدف جلوگیری از گرمایش کره زمین، محافظت از محیط‌زیست و لایه ازن و سلامت انسان اقدام کنند.
جمهوری اسلامی ایران، برنامه حذف گازهای هیدروفلوروکربن‌ها را به منظور کاهش تدریجی و در نهایت حذف کلی مصرف گازهای هیدروفلوروکربن‌ها اجرا کرده تا اهداف کنترلی پروتکل مونترال از طریق راهبرد ملی در ایران محقق شوند.
با اجرای این پروژه، ایران توانسته تا سال ۲۰۱۳ میزان مصرف گازهای هیدروفلوروکربن‌ها را در سطح پایه ( ۵.۳۸۰ ODP تن) ثابت نگه دارد و تا سال ۲۰۱۸ این سطح پایه را تا میزان ۳۰ درصد کاهش دهد. برنامه عمران ملل متحد در طول اجرای این پروژه از جمهوری اسلامی ایران حمایت کرده است.