معادلات انتخاباتی در کشور، هر هفته با اظهارنظرهای شخصیت های سیاسی پیچیده‌تر از قبل می‌شود و دوقطبی‌های تازه در جریان های سیاسی کشور مانند «اسلام‌گرا» و «غربگرا» بر ابهامات این پیچیدگی‌ها می افزاید. تقسیم بندی جامعه و جریان‌های سیاسی موجود در آن به قطب هایی چون غربگرا - اسلام گرا، ۴ درصدی - ۹۶ درصدی یا حتی مهرورز و غیرمهرورز، طی دهه های اخیر گرچه به اصطلاح «مُد» سیاست ورزی شده است اما تجربه چند دوره انتخابات در همین دهه اخیر نشان از ناکارآمدی چنین تقسیم‌بندی‌هایی دارد. کما اینکه رهبر انقلاب هم در آستانه هر انتخابات جریان‌های سیاسی را از دامن زدن به دوقطبی های اختلاف برانگیز حذر می‌دهند.
«غلامعلی حداد عادل» چهره مطرح اصولگرا، هفته گذشته در نشستی به دغدغه‌های انتخاباتی جریان اصولگرا پرداخت و در بخشی از سخنان خود گفت: «اگر در انتخابات جریان اسلام گرا و انقلابی نتواند به فهرست واحد برسد در سراسر کشور امیدی به پیروزی نمی‌شود داشت؛ زیرا این حقیقت تلخ را در انتخابات ۹۶ تجربه کردیم و بازی بزرگ را به دلیل تفرقه باختیم.» عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: «۲ جریان غرب گرا و اسلام گرا در حال رقابت و مقابله در کشور هستند.»
با توجه به این اظهارات به نظر می‌رسد حداد عادل در سخنان خود تکلیف جریان اسلام گرا را مشخص کرده و طیف متبوع خود را در زیرمجموعه این جریان تعریف گنجانده است اما برای بررسی چنین تقسیم‌بندی‌هایی در جامعه با «اشرف بروجردی» رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت و نیز «یدالله طاهرنژاد» عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی گفت وگو کردیم.
تنگ نظرانه با گروه‌ها برخورد نکنیم
اشرف بروجردی می گوید: در تعریف یک جامعه توسعه یافته بر چندصدایی و شنیده شدن نظرات همه گروه ها و جریان ها تاکید می‌شود؛ این مقوله نشان دهنده این است که جامعه می‌تواند صدایی غیر از صدای خود را تحمل کند و می‌داند برای پیشرفت کشور لازم است از آرا و نظرات همه رویکردها استفاده شود.
این فعال سیاسی ادامه می دهد: منحصر کردن این تقسیم بندی به عرصه سیاست نشان دهنده عدم شناخت ما از عالم سیاست است. در بحث آکادمیک و فکری این حق هر جامعه ای است که از فرصت برابر برای طرح دیدگاه ها و نظرات خود باشد.
بروجردی می افزاید: نمی خواهم نیت خوانی کنم و بگویم این نوع دسته بندی شامل گروه‌های سیاسی موجود هم است یا نه؛ اما با وجود برداشت‌های مختلف، در جامعۀ ما همه گروه ها خود را مسلمان می‌دانند و پایه تفکر خود را ملهم از ایده‌های دینی و اسلامی می شناسند. وقتی کسی ایده ای را مطرح می کند ممکن است گروه دیگری آن را نفی کند ولی در شرایط کنونی این گونه دسته بندی ها نشان دهنده تنگ‌نظری است و باعث می شود نتوانیم رویکرد مناسبی برای ارائه نظرات در جامعه داشته باشیم.
دوگانه‌سازی‌ها منجر به ریزش سرمایه اجتماعی نظام می‌شود
یدالله طاهرنژاد هم دسته بندی‌های سیاسی را در شرایط موجود جامعه به نفع کشور نمی داند و می : «در شرایط کنونی که همه ظرفیت سیاسی کشور باید در جهت انسجام و وحدت ملی در مقابله با بحران آفرینی‌های دشمن خارجی به کار گرفته شود؛ طرح موضوعات اختلافی قطعا به صلاح کشور نیست.
وی با تاکید بر اینکه نظر نظام هم بر دوقطبی کردن جامعه نیست، می افزاید: «هرگونه دوگانه سازی منجر به ریزش شدید بدنه و سرمایه اجتماعی نظام می شود و یاس و ناامیدی را در جامعه گسترش می‌دهد که خلاف منویات رهبری نظام و مسئولان کشور است.»
این فعال سیاسی در ادامه می‌گوید: «بهتر است دوستان برای رسیدن به مقصود از شیوه های معتدل تر و منصفانه‌تری استفاده کنند تا بتوانند نتیجه بهتری بگیرند. اینکه جمع کثیری از جامعه را غرب گرا و جمع قلیل دیگری را اسلام گرا بدانیم در این مقطع حساس نه در عرصه داخلی و نه در عرصه بین المللی به صلاح کشور نخواهد بود.
طاهرنژاد تصریح می کند: حتی بر فرض نارضایتی‌های جامعه از جریان اصلاح طلب و ریزش رای آن‌ها، این ریزش به معنی واریز رای‌ها به سبد رقیب نخواهد بود و بهتر است دوستان با روش‌های منطقی تر و علمی‌تری نسبت به انباشت سرمایه‌های خود اقدام کنند و در پی ریزش‌های بدنه اصلاحات نباشند که به نظر نمی رسد چیزی از این محل عاید آن‌ها شود.