«کاظم غریب آبادی» در این نامه ضمن اشاره به اینکه علت اصلی و واقعی تحریم دکتر ظریف توسط آمریکا، توانمندی و ظرفیت های بالای ایشان در نمایندگی از مردم ایران در عرصه بین المللی و همچنین حمایت صادقانه وی از گفت وگو، دیپلماسی، صلح و چندجانبه گرایی است ، افزود: این اقدام، نمونه بارز دیگری از اقدامات غیرقانونی بی شمار آمریکا در راستای سیاست فشار علیه ایران از جمله از طریق تروریسم اقتصادی و گستاخی جسورانه آمریکا به قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل در خصوص برجام است.
وی با تاکید بر اینکه تحریم وزیر خارجه یک دولت عضو سازمان ملل متحد ، نقض فاحش اصول و هنجارهای اساسی حقوق بین الملل از جمله منشور ملل متحد بوده و خدشه ای بر دیپلماسی و چند جانبه گرایی است، اضافه کرد: این تصمیم خودسرانه آمریکا، بار دیگر دوگانگی سابقه دار مقامات این کشور در ارائه اظهارات متناقض را افشاء کرد. این اقدام همچنین در ضدیت با اصول و قوانین تاسیسی حقوق دیپلماتیک و مصونیت مقامات عالیرتبه کشورها است.
این دیپلمات ایرانی با ابراز نگرانی در خصوص اینکه تحریم محمد جواد ظریف یک عقب گرد جدی برای دیپلماسی و همچنین ضربه اسفناک به قوانین و رویه نامه های دیپلماتیک است، این اقدام را تضعیف کننده حرفه دیپلماسی و به خطر انداختن تعاملات دیپلماتیک برای ارتباط دولت ها با یکدیگر دانست.
وی همچنین با اشاره به محدودیت های اعمالی از سوی دولت آمریکا در تردد و فعالیت های وزیر خارجه ایران در سفر اخیر خود به نیویورک، آن را تعرض حرمت شکنانه به بند دوم ماده ١٠۵ منشور ملل متحد، کنوانسیون ١٩۴۵ مزایا و مصونیت های سازمان ملل، و همچنین اصول عرفی بین المللی مندرج در کنوانسیون روابط دیپلماتیک ١٩۶١ وین عنوان کرد و چنین اقدامی را نشان دهنده نقض تعهد آمریکا به عنوان کشور میزبان سازمان ملل بر اساس توافقنامه مقر در سال ١٩۴٧ و تمامی قطعنامه های مرتبط مجمع عمومی سازمان در این خصوص دانست.
در قطعنامه ٢١٢/٧٣ مجمع عمومی که آخرین نمونه آن می باشد، به صراحت از کشور میزبان می خواهد که محدودیت های اعمالی نباید ناشی از روابط دوجانبه کشور میزبان باشد و از میزبان می خواهد تا بدون هیچ وقفه ای، هر گونه محدودیت های اعمالی را برطرف نماید.
سفیر و نماینده دائم ایران نزد سازمان های بین المللیی مستقر در وین همچنین با هشدار به مقامات سازمان ملل و سفرای مستقر در وین در خصوص عواقب جدی نقض بی وقفه بنیان های گفت وگوی میان دولتی، همکاری بین المللی و چندجانبه گرایی، تحریم وزیر خارجه ایران را توهین به همه دیپلمات ها در سراسر جهان دانست و افزود: دولت آمریکا، اهانت آشکار خود به دیپلماسی را بواسطه تحریم دکتر ظریف، یک دیپلمات مورد احترام در سطح جهانی که نقش بزرگی را در برقراری صلح جهانی از طریق تعاملات حرفه ای با دیگران ایفاء نموده، آن هم در زمانی که جهان به شدت به دیپلماسی نیازمند است، نشان داد.
غریب آبادی در پایان با تاکید بر اینکه نیاز است تا جامعه بین المللی این رفتار غیرقانونی آمریکا را به شدیدترین وجه ممکن محکوم نماید، افزود: سازمان ملل، نهادهای فرعی و سازمان های تخصصی آن، و همچنین دولت های عضو آن بایستی در دفاع از اصول تاسیسی حقوق بین الملل و نفی تعصبات جهانی در کنار یکدیگر بایستند؛ چرا که در غیر این صورت، با پیامدهای منفی طولانی مدت برای دیپلماسی و عملکرد حیاتی آن مواجه خواهند شد.
وزارت خزانه داری آمریکا که به اتاق جنگ اقتصادی کاخ سفید علیه مردم ایران تبدیل شده، نهم مرداد ماه، «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران را در فهرست تحریم ها قرار داد.
دفتر کنترل دارایی های خارجی خزانه داری آمریکا (اوفک) در بیانیه ای دلیل این اقدام را تبعیت ظریف از دستورات رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران عنوان کرده است.
گفت وگوهای رئیس دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران با رسانه های خارجی بویژه در سفر اخیر به نیویورک که برای شرکت در نشست های سازمان ملل متحد انجام شد، خشم مقامات آمریکایی به ویژه مایک پمپئو و «تیم ب» را برانگیخت بگونه ای که وزیر خارجه آمریکا، محدودیت های ترددی برای ظریف اعمال کرد اما با وجود این محدودیت ها، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به درخواست های چندین رسانه آمریکایی پاسخ مثبت داد و با زبان منطق و استدلال، ادعاهای دروغین مقامات کاخ سفید، رژیم صهیونیستی و همچنین سعودی ها را برملا ساخت.
ظریف پیشتر (سوم تیر) که احتمال تحریم او را مطرح کرده بودند، در مصاحبه با روزنامه نیویورک‌تایمز گفته بود: «هر کس که من را می‌شناسد می‌داند که من یا خانواده‌ام ملکی در خارج از ایران نداریم. من شخصاً حتی حساب بانکی هم در خارج از ایران ندارم. ایران کل زندگی و تنها تعهد من است. بنابراین، من هیچ مشکل شخصی با تحریم‌های احتمالی ندارم.»
وزیر خارجه ایران افزود: «تنها تأثیر-و احتمالاً تنها هدفِ- قرار دادن من در فهرست تحریم، محدود کردن توانایی من برای برقراری ارتباط است و شک دارم که این کمکی به کسی بکند. مطمئناً این کار، احتمال تصمیم‌گیری از روی آگاهی در واشنگتن را محدود خواهد کرد.»