به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، در ادامه گفت وگوهای تلفنی روسای جمهوری ایران و فرانسه در خصوص هماوردی تهران- واشنگتن، تحریم های ضدایرانی و تعهدات برجامی کشورمان، اخبار ضد و نقیضی از پیشنهادات «امانوئل مکرون» به «حسن روحانی» منتشر شد.
برخی منابع و رسانه از پیشنهاد تزریق پانزده میلیارد یورویی به سازوکار «اینستکس» یا دعوت مکرون برای حضور روحانی در نشست آتی «جی- هفت» در فرانسه خبر دادند؛ پیشنهادی که شماری نوشتند از سوی تهران رد شده و در ادامه برخی به نقل از منابع فرانسوی مدعی شدند دعوتی صورت نگرفته است.
پیش از این، «انجماد در مقابل انجماد» به عنوان طرح فرانسه برای کاهش تنش ها میان تهران و واشنگتن در محافل سیاسی و رسانه ای مورد توجه قرار گرفت با این مضمون که جمهوری اسلامی ایران فرایند گام به گام کاهش تعهدات هسته ای را متوقف کند و از سوی دیگر آمریکا تحریم هایش را معلق سازد.
طرح ها و گمانه زنی های میانجیگرانه که ادامه لیست نسبتا بلندبالای کشورهای نامزد وساطت میان تهران و واشنگتن را متراکم ساخته، ظاهرا به سردرگمی بیش از پیش رئیس جمهوری آمریکا انجامیده و در توئیت پنجشنبه گذشته وی بازتاب یافته است.
وی در پیام های توئیتری خود مدعی شده جمهوری اسلامی ایران سخت به دنبال مذاکره است اما به واسطه بازیگری دولت هایی چون فرانسه پیام هایی متناقض را دریافت می دارد. وی افزوده که آمریکا نیازی ندارد که کشوری به جایش سخن بگوید و مواضعش را نمایندگی کند.
این اظهارات ترامپ ناخرسندی فرانسوی ها را به دنبال داشت چنان که وزیر امور خارجه این کشور خطاب به رئیس جمهوری آمریکا گفته پاریس در سیاست خود در قبال ایران از کشوری اجازه نمی گیرد.
تقابل اخیر آمریکا و فرانسه در حالی صورت می گیرد که برخی رسانه ها و تحلیلگران پیش از این از هماهنگی هایی میان دو طرف در زمینه ترغیب تهران به سمت مصالحه با واشنگتن سخن به میان آورده بودند.
حال به نظر می رسد، ترامپ با بدبینی و ناخرسندی به نقش فرانسوی ها می نگرند. برخی این ناخشنودی را به عدم همراهی پاریس در طرح هایی چون ائتلاف دریایی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران مرتبط می دانند و گروهی می گویند رئیس جمهوری آمریکا در راستای یکجانبه گرایی افراطی خود، نقش آفرینی بازیگران دیگر در پرونده حساس و حیاتی توافق با تهران را برنتافته و راسا به دنبال به سرانجام رساندن این ماموریت بشدت دشوار است.
در مقابل این رویکرد، بازیگران متعددی در سطح جهانی بر ضرورت مقابله با تکروی های ترامپ اصرار دارند. دیروز وزیر امور خارجه چین در تماسی با کاخ الیزه بر تمایل کشورش به همکاری با فرانسه جهت کاهش تنش‌های ایجاد شده در خصوص مسائل هسته‌ای ایران تاکید کرد و اظهار داشت پایبندی به توافق هسته‌ای به منزله حفاظت از چندجانبه‌گرایی، انصاف، عدالت و صلح و ثبات منطقه محسوب می‌شود.
با این حال و همچنان که اشاره شد، سوی دیگر ماجرا اصرار ترامپ برای نشستن پای میز مذاکره با مسوولان ارشد جمهوری اسلامی ایران است.
پس از مطرح شدن نام کشورهایی چون عراق، عمان و سوئیس به عنوان کشورهای میانجی میان تهران و واشنگتن، سفر اوایل خردادماه ترامپ به ژاپن به عنوان جدی ترین تلاش وی برای ایجاد کانال ارتباطی با تهران و میانجی طلبی نمود یافت.
در آن برهه، همچنان که این روزها سخن از دعوت روحانی به جی هفت به میان آمده، برخی احتمال دعوت «آبه شینزو» نخست وزیر ژاپن از رئیس جمهوری کشورمان برای حضور در نشست «جی- بیست» در شهر اوزاکا را مطرح ساختند.
در فاصله زمانی میان سفر اوایل خردادماه ترامپ به ژاپن تا برگزاری نشست جی- بیست که اوایل ماه گذشته برگزار شد، آبه شینزو به تهران آمد و با رهبری و رئیس جمهوری ایران گفت وگو کرد.
به رغم اینکه بسیاری درخواست ترامپ از آبه برای وساطت را یکی از اصلی ترین اهداف رایزنی های وی با آبه در توکیو عنوان کردند، رئیس جمهوری آمریکا پس از مواجهه با موضع رهبری مبنی بر اینکه ترامپ شایسته رد و بدل کردن هیچ گونه پیامی نیست، در اظهارنظری شگفت آور ایران را طالب میانجیگری توکیو قلمداد کرد.
حال با ناکامی ترامپ در پروژه میانجی طلبی یا ایجاد تغییر در مواضع جمهوری اسلامی ایران از طریق فشارحداکثری، گزاره عبور کاخ سفید از گزینه وساطت طرف های ثالث مطرح شده است. از سوی دیگر اقداماتی نظیر تحریم وزیر امور خارجه ایران به معنای انسداد دریچه های باقی مانده به سوی تهران است و این بر دشواری کار رئیس جمهوری آمریکا می افزاید و این پرسش را مطرح می سازد که چه گزینه دیگری برای ترامپ باقی مانده است.