سخنان «محمد حسین برخواه» را می شود به زنگ خطری (آژیر) تشبیه کرد که چند ماه پیش به صدا در آمده است اما نفر نخست کادر فنی به تازگی هشدار آن را دریافت کرده است. دریافتی که همزمانی آن با مصدومیت «سعید علی حسینی» موجب شد تا وی و سایر دست اندرکاران وزنه برداری در لبه تیغ انتقادات قرار بگیرند.
اینکه برخواه در کمتر از ۲ ماه تا رقابت‌های جهانی از حضور ۲ مهره تاثیر گذار خود در تایلند محروم است و نمی‌تواند، مانند گذشته روی افتخار آفرینی آنان مانور دهد بدون شک تبعات فراوانی برای وی به دنبال خواهد داشت. تبعاتی که منتقدان را به سمت و سویی خواهد برد که از نفر نخست کادر فنی خواهند پرسید که چرا نظاره‌گر مهار وزنه ۲۰۰ کیلوگرمی توسط مرادی بوده است. وزنه ای که هر چند برای رکورد دار جهان و المپیک مهار آن سخت نبود اما وی را در بحرانی قرار داد که حضورش در المپیک 2020 در هاله‌ای از ابهام قرار داده است
اینکه چرا پیش چشم آنان ورزشکار به صورت خودسر وزنه می زند امری غیر قابل قبول در دنیای مربیگری تمامی رشته های ورزشی به شمار می‌رود. زیرا این مربی است که باید تشخیص دهد که ورزشکار چه کاری باید انجام دهد و چه زمانی وزنه بزند. همچنین در اصول حرفه ای تمامی ورزش‌ها، سرمربی نه تنها حرکات ورزشی بلکه رفتارهای اجتماعی و فردی ورزشکار نیز تحت نظر مربی باید باشد.
اینکه سهراب خودسر وزنه ۲۰۰ کیلوگرمی را انتخاب می کند و مصدوم شد یک بحث است و بازگشت زود هنگام او به تمرینات بحث دیگر. چرا پزشکان تیم در کمترین زمان به این قهرمان ملی اجازه دادند که به تمرینات برگردد و در اولین حرکت خود زیر وزنه ۹۰ کیلوگرمی مصدوم می‌شود؟
اطلاعات کادر فنی از مصدومیت سهراب چه اندازه بود آیا آنان تشخیص دادند که یک جا انداختگی ساده کتف می تواند برای ورزش سنگین وزنه‌برداری کارساز باشد؟ بدون شک زمان مصدومیت تا بازگشت به تمرینات مرادی زمانی نبود که اعضای کادر فنی برای آن مجوز صادر کنند بلکه یک بی تدبیری بود که نشان داد کادر فنی به دنبال آن است تا از ورزشکاران بیشترین بهره را ببرد و وی تحت هر شرایطی مدال کسب کند. اینکه سلامت ورزشکاران در کجای تصمیمات قرار دارد واقعیتی است که برخواه باید پاسخگو آن باشد.
با تداوم روند مصدومیت‌های مرادی دست ایران برای اعزام وزنه بردار به المپیک ۲۰۲۰ بسته است زیرا از یک سو کشورمان تنها ۲ سهمیه برای اعزام دارد و در سوی دیگر این رقابت ها (المپیک) جای کسب تجربه نیست بلکه میدانی برای زورآزمایی با رقیبان نامدار جهان است. در این زمینه اگر مرادی بتواند سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را کسب کند بدون شک امید نخست اعزام است اما اگر مصدومیت مانع حضور او در توکیو باشد مشکلات فراوانی پیش روی فدراسیون قرار دارد. زیرا در صورت استمرار مصدومیت مرادی، یکی از گزینه های احتمالی رستمی است. گزینه ای که بعید است از بتواند با «تیان تائو» چینی رقابت کند.
اما برای سهمیه دوم المپیکی، کادر فنی برای انتخاب ورزشکار مورد نظر کار سختی پیش رو دارد، زیرا از یک سو مصدمیت «علی حسینی» وی را از پرواز تایلند پیاده کرد و در سوی دیگر وی پس از خداحافظی «بهداد سلیمی» و پایان دوران محرومیت طولانی مدت، فراز و نشیب های زیادی داشته است و در برابر «لاشا تالاخادزه» گرج کار سختی دارد. در این وزن «علی داوودی» قهرمان جوانان جهان در ابتدای راه است و برای رسیدن به رکوردهای وزنه بردار گرجستانی باید سال ها تلاش کند.
«علی هاشمی» نیز مدت ها در اردوی تیم ملی حضور ندارد و به صورت غیر رسمی تمریناتش را انفرادی دنبال می کند تمریناتی که احتمال دارد وی را در مسیر «کیانوش رستمی» قرار دهد. عیار واقعی هاشمی در رقابت های قهرمانی جهان در تایلند مشخص خواهد شد. البته سابقه هاشمی در رقابت های قهرمانی جهان درخشان است.