دفتر منطقه ای این سازمان در بانکوک در بیانیه جدید خود تاکیدکرد: کشورهای کمک کننده به میانمارباید نایپیدائو را تحت فشار قرار دهند تا اجرای عدالت بین المللی درمورد عاملان قربانیان کشتار مردم روهینگیا تسهیل کنند و همچنین اطمینان حاصل کنند که هرگونه بازگشت پناهندگان روهینگیا داوطلبانه ، ایمن و با عزت است.
25 آگوست سال جاری میلادی دومین سالگرد حمله گسترده و سیستماتیک نظامیان و بودائیان افراطی میانمار به اقلیت روهینگیا در ایالت راخین میانمار است که در اثر آن هزاران نفر کشته و قریب به 750 هزار نفر از مسلمانان روهینگیا بی خانمان شده و به بنگلادش متواری شدند.
گزارش بازرسان حقیقت یاب سازمان ملل تایئد کرده است که ارتش میانمار برنامه از پیش طراحی شده و گسترده حملات نظامی را دراین منطقه به منظور پاکسازی نژادی و قومی ایالت راخین در سال 2017 اجرا کرده و سازمان ملل نظامیان میانماری را مسئول این کشتار شناخته و آن را بدترین ارتش جهان نامیده است.
"فیل رابرتسون" معاون مدیر بخش آسیای دفتر منطقه ای دیده بان حقوق بشر در بانکوک روز گذشته ( پنجشنبه) در این زمینه به خبرنگاران گفت : دو سال از زمانی که ارتش میانمار پاکسازی قومی علیه مردم مسلمان روهینگیا را به اجرا گذاشت ، می گذرد اما نایپیدائو هنوز هم مشارکت ارتش این کشور در این نسل کشی را انکار می کند. تخریب خانه های روهینگیایی ها با بولدوزر هم برای از بین بردن شواهد این پاکسازی قومی ، حاکی از برنامه دولت برای محو کردن آثار جنایت علیه بشریت از کارنامه نظامیان است.
وی تصریح کرد: علاوه براین دولت میانمار در دو سال گذشته اقدام قابل توجهی برای بهبود شرایط یا مقابله با علل بروز بحران روهینگیا در ایالت راخین انجام نداده است.
طبق این گزارش هنوز قریب به 500 هزار روهینگیایی در شرایط وحشتناک باقی مانده اند. این درحالی است که نیروهای امنیتی آنها را در اردوگاه ها و روستاها به شدت تجمیع کرده و آزادی حرکت آنها را نیز کاملا محدود کرده اند. علاوه بر این نایپیدائو، مسلمانان روهینگیا را از بهره مندی از آزادی های اساسی و دسترسی به معیشت پایدار و خدمات اساسی بشردوستانه از جمله غذای مناسب ، مراقبت های پزشکی و آموزش محروم کرده است.
گزارش رسانه های آسیایی حاکی است : علاوه براین نایپیدائو دسترسی رسانه های خبری و امدادرسانی بین المللی به ایالت راخین را محدود و از 21 ژوئن سال جاری میلادی اینترنت 9 شهر را قطع کرده که این موضوع،فعالیت سازمان های بشردوستانه و گروه های مدافع حقوق بشر برای کمک به افراد آسیب پذیر در مواجهه با افزایش درگیری ها در این منطقه را مختل کرده است.
سازمان دیده بان حقوق بشر در بیانیه خود خواست: نایپیدائو به فوریت قانون تبعیض آمیز 1982 خود را اصلاح کند تا روهینگیایی ها از مزایای شهروندی میانمار بهره مند شوند. همچنین دولت میانمار باید اقدامات لازم و درخور را برای اطمینان از حفظ امنیت اقلیت های قومی – نژادی از جمله روهینگیایی ها انجام دهد.
این سازمان همچنین طرح بازگشت آوارگان روهینگیایی از بنگلادش به میانمار را محکوم کرد و گفت اکثر این آوارگان به رغم زندگی در شرایط بسیار سخت در اردوگاههای بنگلادش ، به دلیل هراس از جان و امنیت خود، از بازگشت به میانمار امتناع می کنند.