در این کتاب به روستایی به نام گهره پرداخته شده که در شمال شهر بندرعباس و ۸۵ کیلومتری جاده سیرجان قرار گرفته و در گذشته از روستاهای با اهمیت منطقه به لحاظ تقسیمات کشوری بوده است.
آب و هوای این منطقه گرم و خشک که شامل سه فصل بهار، پاییز و تابستان است و این کتاب به جغرافیای طبیعی، تاریخی و اوضاع فرهنگی روستای تاریخی گهره اختصاص دارد.
خانه‌ها، درختان نخل، کشت و زرع، بازی، چیستان، آثار تاریخی و شعر از جمله مباحث مطرح‌شده در کتاب «گهره گوهر ماندگار» می باشد و اولی، اول بار، بازی توپا «دارتوپ»، بازی رو، لپنگ یا لهپنگ اسامی برخی از بازی‌های معرفی شده برای این روستاست.
در بخش مقدمه این کتاب آمده است: گهره به سبب موقعیت جغرافیایی خود و این که در مسیر راه کاروان رو قدیم و راه ارتباطی بندرعباس- سیرجان- تهران قرار داشته همیشه یکی از توقفگاه ها و باراندازهای مهم کاروان ها و استراحتگاه مسافران و رهگذران به شمار رفته است و شاید یک وجه تسمیه آن با کلمه «گهر» به معنای محلی تعطیلی کار و استراحت بی ارتباط نباشد.
یکی از راه های معروف به راه ابریشم نیز که از بندر جرون (بندرعباس) به داخل کشور و افغانستان و سایر کشورها داشته از گهره می گذشته است و یک سیاح ایتالیایی به نام «پیترو دلاواله» که در سال ۱۶۲۲ میلادی در زمان شاه عباس مقارن با فتح هرمز و قشم و گامرون و اخراج پرتغالی ها از بنادر و جزایر خلیج فارس از راه شیراز و فسا عازم بندرعباس بوده در گهره توقف داشته است.
این شخص در سفرنامه خود می نویسد: جمعه یک یا دو ساعت قبل از طلوع در حالی که مکاری هایمان نتوانسته بودند در تاریکی شب راه را تشخیص دهند مجبور شدیم در گهره در کنار برکه ای مدور و در میانه دشت، باراندازیم.
این محل جزء اراضی گهره و در نزدیکی آن قرار داشت و گرمای هوا آنقدر شدید بود که مجبورم کرد برای خنک شدن در برکه آب تنی کنم و مدت زیادی صرف فرستادن افراد به گهره برای تهیه آذوقه شد.
چون قبل و بعد از آن جایی برای این منظور وجود نداشت و به هر حال تا پیش از دو ساعت از شب گذشته معطل شدیم و نتوانستیم برای خود نان تهیه کنیم اجبارا به همان آرد اکتفا کردیم تا شاید در بین راه نان بپزیم.
اثرهای دیگری از غلام وکیلی شامل، خلیج فارس را بهتر بشناسیم، تاریخ آموزش و پرورش استان هرمزگان، تدریس علمی در کلاس های چندپایه، مجموعه شعر نجوای عشق و کلودنگ به چاپ رسیده است.
۹۹۴۴ /۶۰۴۸