عدن دومین شهر بزرگ یمن است و پایتخت یمن جنوبی سابق؛ شهری سحرانگیز بر کرانه خلیج عدن و 170 کیلومتری شرق تنگه باب المندب یکی از راهبردی ترین آبراهه های حیاتی جهان با بندری زیبا و فرودگاهی بین المللی؛ ترکیبی از کوه و سازه های باستانی چند هزار ساله، ساحلی که بعضی جاها صخره ها در آن دل به دریا زده اند و جاهای دیگر ماسه ها بسترش را پوشانده اند و آفتابی که در لحظات غروب ذرت طلا را روی ساحل و ساختمان ها می پاشد.
نام این شهر «بهشت عدن» و «باغ عدن» را در فضای توصیف های شاعرانه به ذهن متبادر می کند اما این زیبایی ها البته مختص خود آن شهر نیست و هر چند عدن را «مادر دنیا» و خیزش گاه اولیه ابنائی از بشر به سوی مناطقی مانند آفریقا و شامات می دانند اما یمن را نیز با تمامیت ارضی آن از صعده و الجوف و حضرموت در شمال تا ابین و تعز و عدن در جنوب «بهشت روی زمین خدا» نامیده اند.
یمن بزرگ یا یمن تاریخی دارای 200 جزیره در دریای سرخ و دریای عرب بوده است که بزرگترین آنها سقطرا است.
از سقطرای شگفت انگیز و غارت منابع طبیعی آن به دست نیروهای اماراتی بسیار گفته اند و نوشته اند؛ جزیره ای با پوشش گیاهی و تنوع جانوری که در هیچ جای دنیا نظیرش پیدا نمی شود؛ سقطری نزدیک خلیج عدن مشرف به شاخ آفریقا است و نزد قدمای یونان و روم به «جزیره سعادت» معروف بود؛ جزیره ای با سواحل سرخ رنگ که از آن عطر و بخور و سدر به دنیا صادر می شد. 37 درصد گونه‌های گیاهی سقطرا، 95 درصد حلزون‌های زمینی آن و 90 درصد خزندگان آن در هیچ جای جهان پیدا نمی‌شود و یکی از زیباترین و ناشناخته ترین درختان جهان که به «خون دو برادر»، «خون سیاوشان» و «خون اژدها» معروف است در این جزیره و بومی آن است اما نمی دانیم اماراتی ها تاکنون چیزی از آن درختان به جا گذاشته اند یا نه. این گونه درختان را یونسکو بخشی از میراث جهانی می داند.
نیروهای ارتش امارات در نیمه اردیبهشت ماه 1397 با دو هواپیمای نظامی قدم به خاک جزیره زیبای سقطرا گذاشتند و حتی نظامیان «عبدربه منصور هادی» رییس جمهوری مستعفی و فراری این کشور را از فرودگاه فراری دادند.
همان زمان، «تاج السر عثمان» اندیشمند سودانی در صفحه توییتر خود با تمسخر ادعای «انور قرقاش» وزیر مشاور امارات در امور خارجه که گفته بود کشورش با سقطرا مناسبات تاریخی دارد، نوشت: در کتاب های تاریخی درباره این موضوع جست و جو کردم تا مدرکی درباره اماراتی بودن سقطرا پیدا کنم، اما واژه ای به نام امارات پیدا نکردم.
روزنامه ایندپندنت انگلیس در این باره نوشت: اشغال جزیره سقطرا در کنار تشکیل شورای انتقالی جنوب گامی در جهت تاسیس مکانی است که اماراتی ها آن را «امارت هشتم» خود می خوانند.
«یمن خوشبخت» آن گونه که در تواریخ از آن یاد شده این روزها اما زخمی تر از هر زمان دیگری در میانه آتش و دود فریاد می زند و عدن، شهر هزاره های تجارت پر رونق، ایستاده بر دروازه آفریقا و شامات و مدیترانه حالا با هر انفجاری می لرزد و سازه ای با تاریخی کهن در آن فرو می ریزد و خاطره می شود.
پنجشنبه ای که گذشت شهر عدن از سلطه نیروهای عبد ربه منصور هادی خارج شد و به دست نیروهای «کمربند امنیتی» یا شاخه نظامی تشکیلات موسوم به شورای انتقالی جنوب یمن افتاد که مورد حمایت امارات است و پیش درآمد این سقوط، حملات هوایی ویرانگر و خونبار جنگنده های اماراتی بود که عدن را زیر آتش گرفتند و صد ها تن را کشتند. بعد از ظهر پنجشنبه نیز شهر زنجبار مرکز استان ابین به دست نیروهای اماراتی افتاد؛ تنها یک روز پس از سیطره نیروهای مورد حمایت ائتلاف عربستان؛ ائتلافی که اکنون فقط نامی از آن باقی مانده است و بیراه نیست اگر گفته شود منصور هادی رئیس جمهور فراری و مستعفی یمن آواره ترین و درمانده ترین فرد این روزها در کارزار خونبار یمن است؛ با انبوهی 60 هزار نفری از سربازان سردرگمی که روی حمایت عربستان سعودی در مقابل امارات حساب کرده بودند؛ واماندگانی بین چکش ابوظبی و سندان ریاض.
چینش و ماموریت نیروها مانند ترکیب خود ائتلاف در حال دگردیسی است و جای دوست و دشمن هم به سرعت تغییر می کند مثل مناطقی که بازپس گرفته می شود و در کمتر از 48 ساعت، دوباره اشغال و از دست نیروهای هادی خارج می شود تا جایی که الجزیره قطر گزارش داد تیپ سوم مرزبانی دولت عبد ربه منصور هادی که از سال 2016 در منطقه مرزی «ربوعه» عربستان (مرز استان صعده یمن و عسیر عربستان) با استعداد 13 تا 15 هزار نیرو و با ماموریت دفاع از خاک سعودی در برابر حملات انصار الله حضور دارد، خواستار این است تا به استان های خود برگردد و به مقابله با نیروهای جدایی طلب جنوب برخیزد.
حالا (به استناد فیلم های منتشر شده در شبکه های اجتماعی)، جنوبی های حامی عبد ربه منصور هادی، تصاویر شیخ زاید موسس امارات را زیر پا له می کنند، پرچم آن کشور را آتش می زنند و هشتگ هایی از این دست را داغ می کنند: #الامارات_تحرق_عدن (امارات، عدن را می سوزاند).
در این آشفته بازار، دکتر «عصام شریم» رئیس شاخه «کنفرانس ملی» (نزدیک به علی عبدالله صالح رئیس جمهور کشته شده یمن) با صراحت می گوید امارات کشورش را اشغال کرده و سریعا باید از خاک آن بیرون برود. او از این هم فراتر می رود و به شبکه سعودی الحدث می گوید: «به حال خودمان رهایمان کنید؛ ما حاضریم حتی در تهران با عبدالملک الحوثی مذاکره کنیم.»
حتی «هانی بن بریک» نایب رئیس شورای انتقالی جنوب یمن (وابسته به امارات) هم ظاهرا تکلیف خود را در یمن نمی داند و مانند سربازی هراسان در تاریکی به هر سو تیراندازی می کند؛ گاه به عربستان و شبکه های تلویزیونی آن می تازد و می گوید که العربیه و الحدث عربستان و صد البته، الجزیره قطر «به اخوان المسلمین خدمت می کنند» و گاه از در دلجویی سعودی ها بر می آید و ریاض را از اتهام قبلی با این عبارت ها در تویتر تبرئه می کند: « سلام و عشق و سپاس تقدیم به هر سعودی که از امارات دفاع می کند...سعودی یعنی اماراتی و اماراتی همان سعودی است».
او البته نگرانی اماراتی خود را هم از نزدیک شدن تاکتیکی سعودی ها به اخوان المسلمین یمن پنهان نمی کند و می افزاید: «حزب تروریستی الاصلاح (اخوان المسلمین یمن) همپیمان حوثی ها و فرماندهی سازمان بین المللی اخوان است که با قطر و ترکیه برای نابودی ائتلاف هماهنگ است... نصیحت این فرزند عربستان و امارات آن است که از حزب الاصلاح دوری کنید تا در روز دوم، آن را در جنگ مقابل حوثی ها ببینید؛ همان کاری که قطر کرد...»
دولت امارات با تأیید حملات خود، اعلام کرده که این اقدام در راستای حمایت از ائتلاف نظامی به سرکردگی عربستان صورت گرفته است، اما نکته اینجاست که اساس ائتلاف مذکور، برای حمایت از نیروهای منصور هادی و به نام «مشروعیت» او شکل گرفت، در حالی که ابوظبی در حال حاضر برای نابودی مشروعیت ادعایی می کوشد؛ شاید اهداف ائتلاف به صورت مخفیانه عوض شده باشد اما قدر مسلم این است که آن همپیمانی اولیه، اکنون فقط جوهری روی کاغذ است.