در کشورهای آسیای میانه حتی در سطح خانواده نیز موضوع حضور فعال زنان در سیاست، با شک و تردید خاصی پذیرفته می‌شود. صرف نظر از این که در قرقیزستان رهبری دولت بر عهده «رزا اوتونبایوا» وزیر امور خارجه سابق و رهبر گروه پارلمانی حزب مخالف سوسیال دمکرات قرقیزستان بود، زنها تقریبا در همه کشورها مقام های درجه دوم را بر عهده داشتند.
امّا به گفته کارشناسان جامعه شناس، در جوامع آسیای میانه زنان همیشه از جایگاه خاصی برخوردار بوده و هستند، حتی اگر صاحب مقام رسمی نباشد. زنان در واقع به عنوان پشتوانه برای موفقیت مردان در نظر گرفته می شوند و قابلیت مدیریت را دارند.
به گفته این کارشناسان، فرهنگ مردم در جوامع شهرنشین کشورهای آسیای میانه آماده پذیرش زنان برای مقامات عالی سیاسی و اجتماعی هستند.
تقریباً در تمام کشورهای منطقه آسیای میانه می توان نمایندگان زن را در مقامات بلندپایه یافت که در تمامی زمینه های سیاسی فعالیت دارند. از معروف ترین بانوان فعال در زمینه های اجتماعی می توان به «دریغه نظربایوا»، رئیس مجلس سنای قزاقستان و دختر رئیس‌جمهور سابق این کشور و «آزاده رحمان» یک مقام ارشد دولتی، سناتور و دختر رئیس جمهوری تاجیکستان اشاره کرد.
در مجموع، آمار حضور زنان در پارلمان قزاقستان ۲۲ درصد، قرقیزستان ۲۳ درصد، ازبکستان ۱۹، ۲ درصد، ترکمنستان ۲۵، ۸ درصد و تاجیکستان ۱۷، ۵ درصد است.
به گفته کارشناسان مسائل جنسیتی قرقیزستان، در بیشتر موارد زنان را برای افزایش آمار به احزاب جذب می کنند و در مجموع تلاشی برای آموزش آنها به منظور انتخاب برای مقام رهبری نمی کنند.
هنوز تفکرهای کهنه مبنی بر کم سوادی زنان که فعالیتشان به خانه محدود می شود، از بین نرفته است. با این وجود زمانی از حضور زنان در مقام های بلندبالای سیاسی سخنی به میان میاید، زنان بسیاری را می توان نام برد که موفقیت های بسیاری دست یافته اند؛ «بی نظیر بوتو» زن سیاست‌مدار پاکستانی از جمله این زنان بود، وی طی دو دوره از سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ و ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ نخست وزیر پاکستان از حزب مردم بود و اولین زن مسلمان در تاریخ جهان اسلام بود که به مقام نخست‌وزیری در یک کشور اسلامی رسید.
شاخص جهانی نابرابری جنسیتی در سال ۲۰۱۷ میلادی در آسیای مرکزی، ۷۱ درصد اعلام شده است. این شاخص بر اساس مواردی چون برابری اقتصادی، دسترسی به تحصیل، وضعیت سلامتی، امید به زندگی و همچنین نفوذ سیاسی عنوان شده است.
به گفته کارشناسان یکی از دلایل وجود چنین شکاف جنسیتی در تاجیکستان، محدودسازی زنان و دختران از سوی مردان خانواده برای کسب علم و دانش و ورود به اجتماع عنوان شده است. دختران اگر بخواهند تلاش کنند و به موقعیت های بالای سیاسی و اجتماعی دست یابند، در مرجله ای تلاش های آنها از سوی مردان متوقف می شود و محدودیت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی چنین مسئله ای را باعث می شود.
در سال ۲۰۱۳ تلاش های تنها زنی که خواهان حضور در میان نامزدان انتخابات ریاست جمهوری تاجیکستان بود، با شکست رو به رو شد. برخی افراد پر نفوذ این کشور در آن زمان اعلام کردند که زنان نمی توانند در راس قدرت و رهبر یک کشور باشند.
با این وجود، تاکنون در تاجیکستان زنانی نیز وجود دارند که دارای موقعیت فعال سیاسی و شهروندی نیستند اما آشکارا از دیدگاه های خود دفاع کنند و خواهان رساندن این افکار به گوش تمامی زنان هستند. زنانی دارای اهداف بلند سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری همچون زنان بزرگ تاریخ جهان، که در لحظات تاریخی دشوار کشورشان، تمام تلاش خود را برای مدیریت و بهبود شرایط به کار بسته اند.
آسیای میانه شامل ازبکستان ،تاجیکستان ، ترکمنستان ؛ قرقیزستان و قزاقستان 65 میلیون جمعیت دارد.