شهید ابراهیم جعفری یکم فروردین ۱۳۳۳ در روستای بانگود از توابع شهرستان حاجی‌آباد به دنیا آمد.
یادگار شکرالله و ثمن ۲ ساله بود که پدرش از دنیا رفت و او در آغوش مادرش بزرگ شد اما در همان روزهای نوجوانی مادرش را نیز از دست داد.
این نوجوان که سال‌ها بعد شهادت در انتظارش بود تا کلاس پنجم ابتدایی تحصل کرد اما به دلیل فشارهای ناشی از از دست دادن پدر و مادر و مشکلات مادی ادامه تحصیل را رها کرد.
وی اما به قدری با استعداد بود که در رشته‌های هنری مانند عکاسی تجربه و تبحر پیدا کرد و با رفتن به سربازی به آموزش علم روز و تجربیات خود افزود و در اداره بنادر و کشتیرانی جذب شد.
شهید جعفری با شروع مبارزات ضد رژیم ستم شاهی در کنار دیگر جوانان انقلابی به دفاع از دین پرداخت و سال‌ها بعد نیز برای پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی راهی میدان جنگ و مبارزه با بعثی‌ها شد.
وی سرانجام دهم اردیبهشت سال۶۲ در خرمشهر بر اثر اصابت گلوله به گردنش آسمانی شد.
مزار این شهید در گلزار شهیدان بندرعباس قرار دارد.
شهید ابراهیم جعفری یکسال قبل از شهادتش در یکی از وصیتنامههایش به پرداخت بدهی‌هایش سفارش کرده است.
وی افزوده است: این وصیت‌نامه را درست در زمانی می‌نویسم که چیزی به ما بر ضد صدامیان باقی نمانده و لحظه‌شماری می‌کنم که هر لحظه دستور حمله دریافت داریم و من فرماندهی گروه شهید چمران را به عهده دارم و سعی کنید فتوکپی این وصیت‌نامه را در لحظه تشییع جنازه‌ام در اختیار مسوولان قرار دهید.
شهید جعفری با بیان این‌که بیشتر این وصیت‌نامه را هفتم اردیبهشت زیر باران خمپاره دشمن نوشته است، بیان داشته است: هر لحظه که خبر شهادتم به شما رسید اگر کارخانه سیتار روبه راه نشد و بدهکاری‌مان ماند ماشین را بفروشید و بدهکاری را بپردازید و حقوق از اداره بندر هم پیگیری شود.
وی در وصیت‌نامه دیگری خطاب به شاهرخ فرزند ارشد خود توصیه کرده‌است که تا پایان عمر به حرف‌های مادرش گوش کند و به دنبال تحصیل و علم آموختن باشد.
این شهید افزوده است: فرزند ارشدم شما دوست داشتید بابا بماند و شما رو بزرگ و تحویل جامعه اسلامی بدهد ولی فرزندان عزیزم من شما ها رو به دست کسی می‌سپارم که شما را از نیستی به هستی آورد.
شهید جعفری خطاب به همسرش نیز آورده‌است: همسرم هرگز نماز و عبادت را فراموش نکن و بگو مرا دربهشت زهرای بندرعباس دفن کنند تا تو به قبرم درسترسی داشته باشی و عزیزانم، کوچولوهایم نکند بعد از چند سال که گذشت مرا فراموش کنید.
وی اضافه کرده است: با مردم آن‌قدر خوش اخلاق باش که بدانند تو همسر یک شهیدی و بدانند که مادر بچه‌های یک شهیدی پس به تو سفارش می‌کنم که هرکاری خواستی انجام بدهی با مادرت و پسرخاله علی کرمشاهی همیشه مشورت کن و هر گرفتاری داشتی با آن‌ها در میان بگذار.
۹۸۸۷ /6048